Νέα

Μικρές ιστορίες που πονάνε, ιστορίες που φεύγει ο φόβος και μένει η ενοχή. Ιστορίες που έρχονται από μια μαϊμού σ΄ έναν ναυτικό και τις μεταμορφώνει σε βιβλίο. Πώς έγινε τελικά συγγραφέας και πουλά τρελά ο εκδοτικός οίκος; Λέξεις, γλώσσα, Κένταυροι, τέρατα, γάτοι μαθημένοι σε καβγάδες, λιοντάρια, θεοί και μοίρες, Ηρακλής και Ανταίος, η ιστορία και η μυθολογία ως πρωταγωνίστριες σε κάποια άλλα κεφάλαια, οι νεκροί και οι ζωντανοί που συνυπάρχουν στις γραμμές του. Μπαίνει τελικά η λέξη ΤΕΛΟΣ στο μυθιστόρημα; Θέλει η μαϊμού να ξεμπλεχτεί από τον κόσμο της γραφής ή θέλει να ορίσει αυτή πού θα μπει η τελεία;

Εξήντα χρόνια μουσική, έξι βιβλία, διεθνείς διακρίσεις, άπειρες δισκογραφικές συμμετοχές. Ονειρευτήκαμε, ταξιδέψαμε με τις μουσικές του. «Άκρη δεν έχει ουρανός», «Πρωινό τσιγάρο» ήταν τα πρώτα μου ακούσματα. Οι μουσικές του με συντρόφευσαν όλα τα όμορφα χρόνια και με ενέπνευσαν ακούγοντας σας και γράφοντας τα δικά μου ποιητικά έργα. Τον έχω ακούσει σε συναυλίες του, τον απόλαυσα στη μουσική σκηνή του καφέ Παράσταση στα Εξάρχεια. Τούτη η συνέντευξη δίνεται με αφορμή του τελευταίου του βιβλίου από τις εκδόσεις Άπαρσις, «Επίκαιρα και διαχρονικά». Χρονογραφήματα που προβληματίζουν, που τσιγκλούν τις ευαίσθητες χορδές μας.Η τιμή που μου έκανε είναι μεγάλη…

Στα πλαίσια του 6ου συμποσίου "Η εκπαίδευση στις φυλακές. INTER- dialogues", εχθές παρουσιάστηκε από τις εκδόσεις Άπαρσις, η συλλογική έκδοση «Έγκλειστο φεγγάρι", αποτελούμενη από δεκαοκτώ βιβλία.

Η συγγραφέας Φωτεινή Ταγκούλη συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με το βιβλίο «Ο φιόγκος» που κυκλοφορεί από τις Eκδόσεις Άπαρσις. Αν και ο εκδοτικός αναφέρει ότι πρόκειται για διηγήματα, θεωρώ ότι είναι ένα αφήγημα όπου με πολύ θάρρος και γενναιότητα, η συγγραφέας αναφέρεται στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και το μοίρασμα της ζωής της ανάμεσα στους βιολογικούς και θετούς γονείς της.