Ο "Φιόγκος" της Φωτεινής Ταγκούλη - Κριτική της Αγγελίνας Παπαθανασίου στους "Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών"

Η συγγραφέας Φωτεινή Ταγκούλη συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με το βιβλίο «Ο φιόγκος» που κυκλοφορεί από τις Eκδόσεις Άπαρσις.

Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου

Αν και ο εκδοτικός αναφέρει ότι πρόκειται για διηγήματα, θεωρώ ότι είναι ένα αφήγημα όπου με πολύ θάρρος και γενναιότητα, η συγγραφέας αναφέρεται στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και το μοίρασμα της ζωής της ανάμεσα στους βιολογικούς και θετούς γονείς της. 

Αυτή ήταν η Ελένη -η μεγάλη αδελφή του Γιώργου, του μπαμπά μου- η θεία μου και δεν μου άρεσε τίποτα επάνω της! 

Ντρεπόμουν όταν με κυκλοφορούσε. Δεν ντρεπόταν όταν την κυκλοφορούσα εγώ. Ήμουν το καινούριο της απόκτημα. Μοναδικό κομμάτι… 

Δύσκολα τα παιδικά της χρόνια, όταν και στερήθηκε την αγάπη των βιολογικών της γονιών. Ένας πόνος παραμένει μέχρι και σήμερα μέσα της και νιώθει ημιτελής. Μέσα από την αφήγησή της, μας ταξιδεύει νοερά στην Ελλάδα περασμένων δεκαετιών, με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις που έλαβαν χώρα. 

Ζητούσα από τον Λεωνίδα να μου εξηγήσει τι στο καλό συνέβαινε, τι σήμαινε αγώνας, δικτατορία, γύψος, οδόφραγμα, εξέγερση, δεξιά και δεν τελείωναν οι απορίες μου και οι εύλογες ανησυχίες μου.

Η συγγραφέας από την παιδική ηλικία περνάει στην εφηβική, αναφέρεται σε ερωτικά σκιρτήματα και συνευρέσεις, στη μητρότητα, στην κοινωνία. Καταγράφει σκέψεις και πιστεύω της. Ο λόγος της απλός αλλά όχι απλοϊκός. Κεφάλαια μικρής έκτασης με λόγο ουσιαστικό που δίνουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό στους αναγνώστες. 

Θαύμασα την τόλμη της συγγραφέως στο πρώτο της πόνημα να ανοίξει διάπλατα την ψυχή της και να την ακουμπήσει πάνω στο λευκό χαρτί. 

Οι προσπάθειές μου αποβαίνουν άκαρπες και το συναίσθημα παραμένει ανολοκλήρωτο. Ζω χωρίς εμένα παρούσα. Ζω με θραύσματα, κινούμαι αόρατα στο μέσα μου και το παρακολουθώ. Κλείνομαι και φθείρομαι αρμονικά. Οι περίοπτες θέσεις είναι για τους άλλους. Εγώ είμαι το χθεσινό παιδί του αύριο. Ένα παιδί της γωνίας. 

Σίγουρα το πρώτο της βιβλίο δεν μένει αδιάφορο σε όποιον το διαβάσει. 

Περίληψη: Δεν σε γουστάρω φίλε, άσε με ήσυχη, με πνίγει η τόση αφοσίωσή σου, έχεις κολλήσει σα βδέλλα επάνω μου και με ρουφάς με απληστία. Είσαι λαίμαργος και λάγνος. Σε βαρέθηκα, σε σιχαίνομαι, δε θέλω να σε βλέπω. Είσαι αμμώδης και σκοτεινός. Δε μ’ αφήνεις στιγμή σε ησυχία. Καιροφυλακτείς από τη γωνία απέναντι και εισβάλλεις απρόσκλητος. 

Σου τα έδωσα όλα. Λες πως θα βρεις κι άλλα, αφού μ’ έχεις αδειάσει. Κάτι ξέρεις εσύ παραπάνω που εγώ αγνοώ. Με πλησιάζεις χορεύοντας σαν Πάνας. Δεν σου προβάλλω αντίσταση. Με ξεγελάς και εισδύεις κρυφά. Είσαι απρόβλεπτος και αιφνιδιαστικός. Αν και γνωρίζω από εισχωρήσεις, κάθε φορά είναι και διαφορετικά μαζί σου. Υποκύπτω στη γοητεία σου και στα έξυπνα κόλπα σου, πώς με καταφέρνεις κάθε φορά; Είσαι σαν διαφορετικός εραστής, μυστηριώδης και απόκρυφος, το ύφος σου σκοτεινό, με δεσμεύεις και σε θέλω τυφλά, σε επιθυμώ έντονα.

Στοιχεία βιβλίου

Τίτλος: Ο φιόγκος

Συγγραφέας: Φωτεινή Ταγκούλη

Εκδόσεις: Άπαρσις  

ISBN: 978-618-5624-09-5

Σελίδες: 80

Ημερομηνία έκδοσης: Νοέμβριος 2021

Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα