Νέες Εκδόσεις

Η «πορεία» των προσφύγων της Σκάλας Καλλονής Λέσβου, του 1914 και του 1922, μέσα από τις μαρτυρίες των απογόνων τους. Μια πρώτη και μοναδική καταγραφή της προέλευσής τους, του πώς έφτασαν ως εδώ, των δυσκολιών επιβίωσης, αλλά και της οριστικής ενσωμάτωσής τους στην τοπική κοινωνία. Η Σκάλα Καλλονής Λέσβου είναι ένα προσφυγικό χωριό, το οποίο κτίστηκε «εκ θεμελίων» πάνω στην άμμο. Έτσι είναι ένα από το πιο νέα, ίσως το νεότερο χωριό της Λέσβου. Ελάχιστες είναι οι οικογένειες των γηγενών, που εγκαταστάθηκαν ή δημιουργήθηκαν στη Σκάλα, μετά τον ερχομό των προσφύγων όμως, όταν χτίστηκε ο προσφυγικός συνοικισμός και ο τόπος πήρε ζωή. Σήμερα ζουν αρμονικά με τους αυτόχθονες, σχεδόν όλοι τους ψαράδες. Σε όλα τα σπίτια υπάρχουν ανηρτημένες οι φωτογραφίες των γεννητόρων τους, πρώτων προσφύγων. Τους τιμούν γιατί ξέρουν την σκληρή ζωή που πέρασαν, και παρόλα ταύτα, διατήρησαν την αγάπη τους για την πατρίδα που έχασαν και με αυτήν την αγάπη στέριωσαν στη νέα πατρίδα, σε τούτον τον αμμουδερό τόπο και τον ευλογημένο κόλπο της Καλλονής.

Πού μπορώ να το βρω;

Στην Ελλάδα, παρ’ όλες τις ιστορικές της περιπέτειες κατά τον 20ό αιώνα, με πολέμους, ένοπλες εμφύλιες αντιπαραθέσεις, στρατιωτικά κινήματα, δικτατορικά καθεστώτα και παρατεταμένες περιόδους περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών και ελεγχόμενης κοινοβουλευτικής ζωής, αν και υπήρξαν φασίστες και φασιστικές κινήσεις, δεν εμφανίστηκε ποτέ μαζικό κίνημα φασιστικού προσανατολισμού ούτε εγκαθιδρύθηκε πραγματικά φασιστικό καθεστώς. Η διερεύνηση των αιτίων αυτής της ιστορικής πραγματικότητας μας είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τη γνώση της ιστορικά διαμορφωμένης κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε και δρούμε, και για την αναζήτηση των όρων αποτελεσματικής διεξαγωγής του αντιφασιστικού αγώνα σήμερα

Πού μπορώ να το βρω;

O Λεωνίδας Κοσκινάς γεννήθηκε το 1988 στην Κέρκυρα, όπου έζησε τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια. Σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Από το 2011 και για έξι χρόνια έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα. Εκεί γνώρισε έναν «καινούριο κόσμο», που τον γοήτευσε, τον σημάδεψε και τον διαμόρφωσε σημαντικά. Πλέον ζει στην Κέρκυρα μόνιμα. Το «χωρίς... ζώνη ασφαλείας» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

Πού μπορώ να το βρω;

Η Ίρις, μια νέα ομοφυλόφιλη γυναίκα, επιστρέφει στο νησί μετά από δεκαπέντε χρόνια διαμονής στο εξωτερικό και ξανασυναντά τον νευρωτικό γνωσιομανή Ντέιβι, γνωστό της από τα φοιτητικά χρόνια στις ΗΠΑ. Αυτός σταδιακά τη συστήνει στους φίλους του, μια παρέα αποξενωμένων και ιδιόρρυθμων μεσηλίκων που αδιάκοπα συζητούν για την τέχνη και την πολιτική, χλευάζουν την καθημερινότητα του τόπου τους και αλληλολοιδορούνται. Υιοθετώντας τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Ντέιβι που λέει ότι γράφει ένα μυθιστόρημα εδώ και δέκα χρόνια, η Ίρις καταγράφει τις ευτράπελες συζητήσεις τους, στις οποίες συμμετέχει και η ίδια. Την ίδια περίοδο και με τον ίδιο τρόπο γραφής κάνει τη διδακτορική της διατριβή για ξένο πανεπιστήμιο, με θέμα τους πρόσφυγες και μετανάστες που συρρέουν μαζικά στο νησί.

Πού μπορώ να το βρω;

«Πρέπει να αλλάξουμε». Να μία φράση που μάλλον έχει ειπωθεί από τους περισσότερους Έλληνες. Το βιβλίο δείχνει έναν τρόπο και προτείνει μία διαφορετική κοινωνικο-πολιτική προσέγγιση για να αναμορφώσουμε τη ζωή μας διά σχεδιασμένων διεργασιών. Βασίζεται στη διάγνωση ότι οι χρόνιες παθογένειες της κοινωνίας μας οφείλονται κυρίως σε αντιλήψεις και νοοτροπίες που συνδιαμόρφωσαν την προβληματική πολιτική και τη στρεβλή οικονομική λειτουργία. Παρότι αυτή η προσέγγιση συχνά δεν συναντάται στη βιβλιογραφία, ωστόσο δεν είναι και η κύρια ιδιαιτερότητα του βιβλίου. Σχεδιάστηκαν και προτάθηκαν καινοτόμες λύσεις: Η Βουλή της Κοινωνίας των Πολιτών και το Μανιφέστο των Κοινωνιστών. Δύο μηχανισμοί που μπορούν οδηγήσουν στον ειρηνικό κοινωνιακό μετασχηματισμό, πέρα από τα ιδεολογικο-πολιτικά πρίσματα που έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε. Καινοτομική είναι και η μέθοδος της συγγραφής, καθώς εννέα πρόσωπα από διαφορετικές επιστημονικές και ιδεολογικές αφετηρίες διατύπωσαν απόψεις και παρατηρήσεις. Βάσει αυτών σχεδιάστηκε η δομή και το περιεχόμενο του βιβλίου. Όταν οι τρόποι που έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε δεν προσφέρουν λύσεις, μήπως χρειάζεται να εξετάσουμε και κάποιους διαφορετικούς;

Πού μπορώ να το βρω;

Ο Στέλιος Τσιλιούκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979.
Έχει σπουδάσει Φυσική στο ΕΚΠΑ, MSc στους Ναυπηγούς
Μηχανολόγους ΕΜΠ, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία
στο Πάντειο. Διδάσκει στο Πρότυπο Γυμνάσιο Ευαγγελικής Σχολής
Σμύρνης. Το πρώτο του έργο είναι το graphic novel Το χέρι του
Αγίου, το δεύτερο είναι το μουσικό - θεατρικό Η Χορτοφάγος Τίγρις,
το οποίο ανέβηκε στο θέατρο Αλκμήνη (2018).

Πού μπορώ να το βρω;

…Ο Γιώργος Σιδεράκης είναι Cultural Provocateur. Κυρίως: Συγγραφέας θεατρικών έργων και διηγημάτων, Δοκιμιογράφος, Σκηνοθέτης, Ηθοποιός, Stand-up Comedian, Voice Actor, Χορευτής και Τραγουδιστής. Διδάσκει την Τέχνη του, ενεργός θεατρικά και συγγραφικά, με έργα του να ανεβαίνουν σε σκηνές και χώρους, καθώς και να εκδίδονται (αντίθετα με τον ίδιο). Ιδρυτής της Κυκλικής Τέχνης (Circulart) και Κυκλικού Θεάτρου ειδικότερα, με εμπνευσμένους συνεργάτες του, από τη θεατρική-καλλιτεχνική ομάδα Κύκλος (Circle), προτείνει ένα νέο, ξεκάθαρο, «κυκλικό» τρόπο κατεύθυνσης του μυαλού και της δημιουργίας στην Τέχνη και τη ζωή. Με πρότυπα τους μεγάλους της Τέχνης και της Νόησης (Γκοντάρ, Αϊνστάιν, Άλλεν, Μπέργκμαν, Καράξ, Τζόουνζ κ.λπ.) και κορυφαίο εφόδιο την Φαντασία, ανακαλύπτει την Αχρονία και Ουσία της ζωής μακριά από τα πρότυπα του σύγχρονου μαζάνθρωπου, επινοώντας και δημιουργώντας τάσεις, αντί να τις ακολουθεί. Μερικά ενδεικτικά θεατρικά έργα του: Ο Κύκλος ή το Μηδέν, Σκηνές Ειρήνης, Crip, Clan-destino, Alice in the Box, Η Αρκούδα-Lolita Way, Serendipity Serendipity 2 κ.ά.

Πού μπορώ να το βρω;

Μετά από είκοσι χρόνια γάμου, ο άντρας μου δεν άντεχε την ακαταστασία μου, την αταξία στην ντουλάπα και στα συρτάρια του, τα υπολείμματα κρέμας στο πρόσωπό μου, τα πινέλα και τους καμβάδες μου. Ζητούσε την ελευθερία του. Τα λόγια του κάθε λίγο τα διέκοπταν σιωπές, που έμεναν για ώρα ανοιχτές, και τότε ακούγαμε τους χτύπους του εκκρεμούς που είχαμε αγοράσει στο γαμήλιο ταξίδι μας στην Ελβετία. Μίλαγε αργά, με το κεφάλι χαμηλωμένο, και συχνά έχανε τον ειρμό του. Εγώ πάλι νόμιζα πως άκουγα τις λέξεις, που κρέμονταν αβέβαιες πάνω από το κοτόπουλο, να πέφτουν αμάσητες πάνω στο τραπεζομάντιλο. Τα ερωτηματικά που ανέβαιναν στο στόμα μου τα έκανα τελείες και τα κατάπινα. Δεν είχαν καμιά σημασία τα σημεία στίξεως σ’ έναν χωρισμό, σκεφτόμουν.

Πού μπορώ να το βρω;

Οι χάντρες από το παλιό κομπολόι βγήκανε στον δρόμο, ένας άλλος καθρέφτης γελά ειρωνικά στους σταματημένους δείκτες του ρολογιού, παραμιλάνε οι σκέψεις στην άδεια κάμαρα από όνειρα, ένιωσα το χάδι της αράχνης στις σκονισμένες κουρτίνες, και ήταν ακόμα εκεί ζωντανά σωρός φωτογραφίες και αναμνήσεις.

Πού μπορώ να το βρω;

Κριτική της Χρύσας Νικολάκη στο MAXMAG για την ποιητική συλλογή Παλίρροια Ψυχής του Θωμά Σουβλέλλη