Νέες Εκδόσεις

Ο Ηλίας Κωνσταντίνου τραβάει στο «Κοχύλι στην άμμο» την
ένταση μέχρι τον τριγμό της κατάρρευσης και, μέσα από την πτώση,
κατορθώνει να σηκωθεί. Ο ασθματικός αντρικός μονόλογος με τα
ποιητικά ιντερμέδια έχει τον ήχο και τον απόηχο της θάλασσας, αυτής
της μακρινής και ξένης κι όμως κοντινής και οικείας.

Σ' αυτό ήχημα ως σκηνικό, ο έρωτας παφλάζει ως παροντική
μνήμη και ανακεφαλαιώνει το παρελθόν ενός χωρισμού. Μα το τόξο
του χρόνου, ενώ κοιτά προς τα πίσω, στα τετελεσμένα, επανακάμπτει
με την επιθυμία να επαναφέρει την χαμένη θέρμη και ζέση ως
καταφατική πράξη επανεκκίνησης.

Τα τραγούδια του Πέτρου Συνοδινού και τα σκίτσα της Ευγενίας
Συνοδινού δεν ακολουθούν παθητικά και συμπληρωματικά το
λογοτεχνικό αποτέλεσμα. Το υπερασπίζονται σε μεγάλο βαθμό και το
αντιμετωπίζουν ως αφορμή για να δημιουργήσουν το δικό τους
αυτόνομο και πρωτογενές έργο. Τρεις δημιουργοί σε αρμονική σύμπλευση,
οι οποίοι ταξιδεύουν υπό τον ούριο άνεμο των εκδόσεων «'Απαρσις».

Πού μπορώ να το βρω;

Εικοσιτέσσερα γράμματα. Στο καθένα αντιστοιχεί μια εικονογραφημένη φρασούλα (γνωμικό, ερώτημα, συμβουλή) και στην απέναντι σελίδα ένα μικρό κείμενο (ιστοριούλα, ποιηματάκι, διάλογος), που περιέχουν λέξεις οι οποίες αρχίζουν με το αντίστοιχο γράμμα. Τα μικρά για την Πρώτη και τα μεγαλύτερα για τη Δευτέρα Δημοτικού (μεγάλων).

Ας μην περιμένει κανείς να βρει μια υπόρρητη ενότητα (παρότι κάθε άλλο παρά απαγορεύεται να την αναζητήσει όποιος θέλει). Σε αρκετά κείμενα δίνονται απαντήσεις σε ασήμαντα κι ακόμη πιο ασήμαντα ερωτήματα (Τι κοινό έχουν το μυαλό και το νερό; Ποιος είναι ο ρόλος του προστάτη; Τι συζητούσαν ο Ωριγένης με την Υπατία;), αλλού υπάρχουν μύθοι χωρίς επιμύθιο, άλλα είναι απλές ασκήσεις ύφους.

Το βιβλίο αυτό δεν φιλοδοξεί να αλλάξει τη φύση του κόσμου, τη ροή των πραγμάτων ή τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Αν δώσει αφορμή σε κάποιους αναγνώστες να χαμογελάσουν, σε άλλους να σκεφτούν διάφορα, σε άλλους να αναπολήσουν και σ' άλλους να εκνευριστούν, θα έχει πετύχει το στόχο του. 

Πού μπορώ να το βρω;

- Παρουσίαση του βιβλίου από την Τζέλα Βαρνάβα Σκούρα, ομότιμη καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α. 

- Κριτική/παρουσίαση του Γιώργου Σταματόπουλου στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Οι πρίγκιπες έμειναν κοντά στους ασπρούληδες περισσό-
τερο από δύο μήνες
και σ΄ αυτό το διάστημα όλοι συνειδητοποίησαν ότι οι κάτοι-
κοι των δύο λιβαδιών
δε διέφεραν μεταξύ τους παρά μόνο στο χρώμα!
Έτσι, ένα πρωί
οι δύο κίτρινοι πρίγκιπες
ζήτησαν από τις λευκές πριγκίπισσες να τις παντρευτούν!
Και εκείνες δέχτηκαν με πολλή χαρά!

Η συγγραφέας με ελκυστικό τρόπο εξοικειώνει τα παιδιά στις έννοιες της διαφορετικότητας και της συνύπαρξης.
Ένα τρυφερό βιβλίο, με εξαιρετική εικονογράφηση, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο συναντίληψης και
συνεκπαίδευσης για τους μικρούς μας αναγνώστες.
Κ.Θ.

Πού μπορώ να το βρω;

- Ομιλία της Χριστιάνας Λαμπρινίδη
από την παρουσίαση του βιβλίου 

- Παρουσίαση από τους "Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών"

- Κριτική/παρουσίαση της Ρένας Θεολογίδου στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΚΑΡΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΟΜΟ,
ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.

Αυτό το βιβλίο είναι στη πραγματικότητα ένα πανδοχείο εικόνων.
Ένας φιλόξενος τόπος φιγούρων, που συναντάμε στα παιχνίδια, τα
όνειρα, τις αφηρημάδες και τα συμπτώματα μας. Στα σημεία δηλαδή
που είναι πιθανότερο να αναρωτηθούμε, για το μυστήριο πράγμα που
συνηθίζουμε να λέμε εαυτό.
Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου είναι μια χειρονομία αρχαία όσο και
παιδιάστικη. Σπουδαία και απλοϊκή, σοβαρή και ανέμελη. Συμβαίνει
από τότε που υπάρχουν χέρια και συμβαίνει ξανά και ξανά όταν έκ-
πληκτο ένα βρέφος δείχνει την ανακάλυψη του. Τα χέρια δείχνουν
όλα αυτά που θεωρούμε χρήσιμα και χρήσιμα γίνονται τα πράγματα
μόνο όταν συνδέονται. Ίσως να μην έχει και μεγάλη διαφορά ένα
παιδί που δείχνει με έκπληξη, από έναν ενήλικο που με έκπληξη βρί-
σκει καινούριο νόημα σε αυτά που ήδη ξέρει.
Εφόσον είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει τηλεπάθεια αναγκαζόμαστε
να αποδεχτούμε τον «ενδιάμεσο χώρο» ανάμεσα στους ανθρώπους
αλλά και στα μέρη του ίδιου του εαυτού. Η ύπαρξη του παιχνιδιού
και ο χορός των πιθανοτήτων που προκύπτει από αυτό είναι ο μόνος
τρόπος να γίνει κατανοητός ο ένας από τον άλλο και εμείς από τον
ίδιο μας τον εαυτό...
Μέσα από μια αναθεωρημένη ματιά στην αυτογνωσία ως κάτι που
συμβαίνει, κυρίως, κοιτώντας έξω από εμάς, τα πολλά παραδείγματα
παιχνιδιού και έναν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης των συμβόλων που
συναντάμε στις 52 κάρτες, σας προσκαλούμε να μπείτε στο χώρο του
παιχνιδιού της αυτογνωσίας, που είναι τόσο αχανής, όσο και η φαν-
τασία. 

Πού μπορώ να το βρω;

 Παρουσίαση της Κατερίνας Ανωγιαννάκη

Εισήγηση του Γιώργου Λεχουρίτη - επιστημονικού επιμελητή του βιβλίου

Δώδεκα γυναίκες, η καθεμία με το δικό της μύθο.
Μίλησαν για την ζωή τους, για τα όνειρα που έκαναν,
για την αγάπη που πήραν, που έδωσαν, που έχασαν.
Μίλησαν για τον έρωτα, τη συμβίωση, το θυμό, τον
πόνο, τη ματαίωση, την παραίτηση, την απώλεια, τον
θάνατο, την ελπίδα.
Ρωτούσαν κι όλο ρωτούσαν, και απαντήσεις δεν
έπαιρναν. Η κάθε κουβέντα τους έκλεινε εφιαλτική
αγωνία για το αύριο, τύψεις, συμπόνια για τον ίδιο
τους τον εαυτό, πίστη στα ιδανικά τους, στα οράματα
τους για έναν καλύτερο κόσμο.

Πού μπορώ να το βρω;

Ο Δημήτρης Μπελαντής με όπλα του τη σκοτεινή ίντριγκα, την αστυνομική πλοκή και την πολιτική φαντασία χτίζει μία αλληγορική νουβέλα, με πρωταγωνιστές τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Τρότσκι και τους διαδόχους τους, υπαρκτούς ή ανύπαρκτους. Σε μία περίοδο έντονης συστημικής αλλά και οικονομικο-πολιτικής και κοινωνικής κρίσης τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα, ο συγγραφέας δίνει μία ευκαιρία προβληματισμού και συζήτησης για τις ερωτήσεις που συχνά μένουν αναπάντητες. [...] Το ζήτημα ήταν, από ιδεολογική σκοπιά, κρίσιμο. Ο Κ-337 είχε υποστηρίξει, είκοσι λεπτά πριν, στην ανάρτησή του στο fb, ότι η εκλογική αποχή ήταν το μόνο θεμιτό και ταξικά αποδεκτό συμπέρασμα, τόσο από αναρχική όσο και από μαρξιστική άποψη. Μάλιστα, είχε γράψει σε επόμενο σχόλιό του ότι η τακτική του Μαρξιστικού-Αβησσυνιακού Κόμματος (Μ.-Α.Κ.), που επέλεγε να κατεβεί στις εκλογές ήταν καθαρά αντιδραστική και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των συμμάχων της. Ιδίως δε εκείνης της πτέρυγας που υπηρετούσε τον Καναδο-Αλασκιανό Ιμπεριαλισμό (Κ.-Α-Ι.).[...]

Πού μπορώ να το βρω;

 Παρουσίαση από τον κριτικό βιβλίου Βασίλη Καλαμαρα

Ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης γεννήθηκε στη Μήλο, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, στις 2 Αυγούστου του 1941. 'Ηταν το πρώτο παιδί μιας φτωχής οικογένειας και είναι χαρακτηριστικό, - όπως λέει ο ίδιος- ότι φόρεσε για πρώτη φορά παπούτσια σε ηλικία 5 ετών. Από την ηλικία των 14 ετών άρχισε να "σκαλίζει" στο χαρτί, κάποιες λέξεις που τις ονόμαζε ποίημα. Ποτέ όμως δεν πέρασε από το μυαλό του ότι ήταν, ή θα γινόταν ποιητής. Αυτοσαρκαζόμενος μάλιστα, λέει μέχρι σήμερα, ευτυχώς και για μένα και για την ποίηση. Ελάχιστα λοιπόν απ' αυτά που διασώθηκαν, μαζί με κάποια μεταγενέστερα, αποφάσισε να τα "εκθέσει" και να "εκτεθεί", σ' αυτή την μικρή και καλαίσθητη συλλογή.

Πού μπορώ να το βρω;

 Κριτική του Βασίλη Καλαμαρά