Ο Νεκρασόφ είναι μια φαρσο-σάτιρα, όπως ο ίδιος ο Sartre αναφέρει σε συνέντευξή του, που αναπαράγει τη δομή της κοινωνίας. Με το έργο αυτό απομυθοποιείται το άσπιλο πρόσωπο μιας συγκεκριμένης μερίδας του Τύπου, αλλά και των ισχυρών εκπροσώπων της εξουσίας κάθε κοινωνίας. Ο Sartre είχε την πρόθεση να προσεγγίσει το είδος της κωμωδίας έτσι όπως την οραματίστηκε και την καθιέρωσε ο Αριστοφάνης, γι’ αυτόν τον λόγο το κείμενο εμπεριέχει κωμικά στοιχεία.
Στον Νεκρασόφ, ο φιλόσοφος-δραματουργός αντλεί έμπνευση και θεματικά στοιχεία από την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της εποχής του, προκειμένου να συνθέσει μία πολιτική σάτιρα που ενέχει γόνιμο σκηνικό χιούμορ και απηχεί μια διαχρονική επικαιρότητα. Η τεχνική του θεάτρου εν θεάτρω αποτελεί το βασικό δραματουργικό εργαλείο που χρησιμοποιείται, διαμορφώνοντας παραστατικά όλη τη διάρκεια των πράξεων και των εικόνων του έργου.
Τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στην αλήθεια που συχνά υποκρύπτεται και στο ψέμα που μπορεί ακόμα και να προσδιορίσει μία φαινομενική πραγματικότητα με την εναλλαγή των ταυτοτήτων και των ρόλων, πλάθουν το σκηνικό για μία θεατρική παρτίδα με πολλούς και απρόβλεπτους παίκτες...
Η Ελίνα Νταρακλίτσα σπούδασε θεατρολογία
στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και εκπόνησε
τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Θεα-
τρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελο-
ποννήσου.
Είναι καθηγήτρια Ιστορίας Παγκοσμίου Θεά-
τρου και Ιταλικής Δραματουργίας στο Τμήμα
Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου
του Γκαλάτι στη Ρουμανία και Μέλος Συνερ-
γαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού
(Σ.Ε.Π.) στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο
στον τομέα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Επί-
σης έχει διδάξει το αντικείμενο της Ιστορίας
Ιταλικού Θεάτρου στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσ-
σας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθη-
νών και των Σκηνοθετικών ρευμάτων στο
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Είναι επιστημονική συνεργάτις του Τμήματος
Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Μιλά-
νου, του Τμήματος Τεχνών και Επικοινωνίας
του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Μιλάνου και
του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών του Πα-
νεπιστημίου της Αβινιόν.
Οι μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε επιστη-
μονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους
στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και αφορούν
στην ιστορία και την αισθητική του ευρωπαϊ-
κού θεάτρου, με έμφαση στο ιταλικό θέατρο
και στις σχέσεις του με το ελληνικό. Αναφέ-
ρονται ενδεικτικά: «Il risveglio dei sensi nel
corpo dell’attore. Uno sguardo al teatro fisico
della Grecia contemporanea», «Carlo Gozzi and
the unique case of fairytale drama “Re Cervo”.
From the Venetian theatres of the 18th century to
the European ones of the 21st», «La musicalità
nel teatro di poesia di Aghelos Terzakis», «Η πα-
ραμυθιακή δραματουργία του Carlo Gozzi. Η
γέννηση και η τύχη της πριγκίπισσας Του-
ραντώ, 18ος αιώνας-21ος αιώνας», La riflessione
filosofica, poetica e drammaturgica di Nìkos
Kazantzàkis», «Η Κύπρος του Gabriele D’Annunzio.
Ιστορικά και λαογραφικά κυπριακά
στοιχεία στη δραματουργία του», «Το “χιουμο-
ριστικό” θέατρο του Πιραντέλλο. Ο “Τσετσέ”,
μια διαδρομή από τη φιλοσοφία στο θέατρο.
Στα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιλαμ-
βάνεται επίσης η μελέτη της γαλλικής δραμα-
τουργίας, της ιταλικής λογοτεχνίας, οι
φιλοσοφικές και αισθητικές διαστάσεις του
έργου του Gabriele D’Annunzio, του Luigi Pirandello,
του Jean Paul Sartre, κ.ά. Στις δημο-
σιευμένες μεταφράσεις της συγκαταλέγονται
έργα του Giacomo Leopardi, του Lorenzo
Marini, του Marco Vichi, του Luigi Pirandello
(6 θεατρικά έργα) και του Jean Paul Sartre (3
θεατρικά έργα). Έχει επίσης μεταφράσει την
Ιστορία του θεάτρου του Πάολο Μποζίζιο,
καθώς και την Αισθητική του χιούμορ του Luigi
Pirandello (2ο βραβείο στον Διαγωνισμό Premio
De Sanctis, 2007).
Έχει εκδώσει τις δύο μονογραφίες της: Η πρόσ-
ληψη της ιταλικής δραματουργίας του 20ού
αιώνα στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1900-
1940, και Το θέατρο του Κάρλο Γκότσι. Η σκια-
γράφηση της μακραίωνης διαδρομής του
παραμυθοδράματος από τις βενετικές σκηνές
του 18ου στην όπερα του 21ου αιώνα, στον οίκο
Πολύτροπον της Αθήνας, ενώ είναι υπό έκ-
δοση η τρίτη της μονογραφία με τίτλο: Percorsi
di storiografia teatrale neoellenica. Il Teatro Nazionale
e la drammaturgia (1900-2000), στον
οίκο Bulzoni της Ρώμης.
Πού μπορώ να το βρω;
