Ο χρόνος είναι ο καλύτερος ανθολόγος και είναι αυτός που υπαγορεύει ποια ποιήματα ή ποια βιβλία αντέχουν καλύτερα στη διάβρωση και τη σκουριά. Αλλά όταν τα βιβλία δημοσιεύονται, γίνονται ανεξάρτητα, μας κοιτάζουν αυτόνομα και διεκδικούν το δικό τους χώρο στα ράφια. Κάθε τίτλος φέρνει μια προσέγγιση και όλοι μαζί σχεδιάζουν το πορτρέτο του συγγραφέα.
Εδώ παρουσιάζεται η δικαίωση της ποίησης ως ένα υπαρξιακό ταξίδι που αλλάζει ταυτότητα και καθιστά δυνατή αυτή τη μνήμη μέσα στην αναζήτηση της φαντασίας, της ομορφιάς και της γνώσης.
Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Ανδρέα Α. Κυριαζή “Απάτητες Γαίες” από τις εκδόσεις ‘Απαρσις.
Καθώς η ανάγνωση εξελίσσεται, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα ποιήματα περιέχουν ουσιαστικά την ίδια υφή: τον καθομιλούμενο τόνο της αφηγηματικής δήλωσης, την εγγύτητα των χαρακτήρων και τον ορισμό της ταυτότητάς τους μέσα από εσωστρεφή ταξίδια και διαλόγους. Υπάρχει ένα αραιωμένο όριο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας των φλεβών της πλοκής, σαν το αδύνατο να ήταν μέρος του δυνατού, ή ο ονειρισμός να ξεδιπλώνεται με ευρύ φως για να μεγεθύνει τις στενές περιοχές της καθημερινότητας.
Επίσης αυτή η υπαρξιακή άδεια που θυμίζει την ημερομηνία λήξης τόσων πολλών ονείρων και το πέρασμα χωρίς επιστροφή των ημερών, αποφασισμένη να ανοίξει τη διαδρομή προς την τελευταία ακτή του έκπληκτου παρατηρητή, ο οποίος υποβάλλει τα συλλεχμένα υλικά σε μια ακούραστη διαδικασία μετάγγισης.
Μια ποιότητα που ξεχωριζει επίσης στον άμεσο λακωνισμό των ποιητικών του συνθέσεων, και στη συχνή χρήση της ειρωνείας, αν και πίσω από το προφανές χαμόγελό του βρίσκεται ο παλμός μιας σκληρής κοινωνίας και ειδικός στη διαγραφή ονείρων και ψευδαισθήσεων.
Με αυτόν τον τρόπο, ανοίγει μια νέα προοπτική διαφώτισης και υπέρβασης, η οποία δίνει νόημα στην περιορισμένη πορεία της ύπαρξης.
Οι ετικέτες περιγράφουν, αλλά είναι χρήσιμες για την προσφορά ευρέων πανοράματος. Πιστεύω ότι η ποίηση του κ. Ανδρέα Α. Κυριαζή αγκαλιάζει μια ρεαλιστική παράδοση που κάνει τον προβληματισμό και την οικειότητα τις βασικές παραμέτρους στις οποίες ένα ποιητικό θέμα, δήθεν αυτοβιογραφικό, μοιράζεται εμπειρίες και έρευνες.
Μια εξαιρετική συλλογή ποιημάτων, γεμάτη «αντηχήσεις», συναισθήματα, συγχρονισμούς, υπεξαιρέσεις, συνέργειες, αναπολήσεις και διαπνοές που μας οδηγούν σε άλλους τομείς, σε άλλες ιδέες, σε άλλους παράλληλους κόσμους βιβλίων, αλλά είναι επίσης αινιγματική, σουρεαλιστική στην εμφάνιση, μεταφυσική, μυστικιστική, μεταλλουργική… Εδώ η γλώσσα γίνεται υπερβατική και προκαλεί ψυχική ύλη.
Η ποίηση αυτή δρα στην πραγματικότητα, η επίδραση της ποίησης, θα μπορούσε να γίνει κατανοητή ως κβαντική αντίδραση στη σύγχρονη διανοητική ύλη που οδηγεί σε νέες εναλλακτικές λύσεις ή δυνατότητες σκέψης, σε παράλληλους κόσμους ερμηνείας και ως εκ τούτου αντίληψης ανάγνωσης που μεταμορφώνουν το τελικό παρατηρούμενο αποτέλεσμα.
Πολλές φορές, αν όχι όλες, η ανάγνωση ενός βιβλίου γίνεται καλύτερα κατανοητή με τη βοήθεια των άλλων, μέσω αυτής της μαγικής διαδικασίας που ονομάζεται διαπλοκότητα, αυτού του είδους η εμπλοκή που συμβαίνει μεταξύ των κειμένων.
Και σε αυτή την περίπτωση αυτό μας αφορά ίσως περισσότερο από ό, τι σε κάθε άλλη περίπτωση, τουλάχιστον για μένα. Και είναι ότι οι στίχοι αυτού του βιβλίου ποιημάτων ανοίγουν αμέσως επικοινωνιακά αγγεία (συναισθήματα, συγχρονισμένες υπακοές, αντηχήσεις, αναπολήσεις.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η δουλειά. Η οργάνωση των ποιημάτων επιτρέπει τη ροή στην ανάγνωση, να περάσει από το ένα στο άλλο χωρίς περισσότερη θραύση από αυτή που παράγεται από την εσωτερική αναταραχή.
Ένα αποδεκτό μονοπάτι που άλλοι έχουν ήδη ταξιδέψει στο παρελθόν και ότι όλοι θα ταξιδέψουμε αργά ή γρήγορα. Υπάρχει η μαγεία της νοσταλγικής αφής που, χάρη
στους τρόπους του ποιητή, δεν πνίγεται στο συναίσθημα, αλλά χρησιμεύει ως
οδηγός στον παράλογο κόσμο που μας κυβερνά.
Εξαιρετική ποιητική συλλογή.
Συγχαρητήρια !!!
