Νέες Εκδόσεις

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μας σκοτώνουν. Και μας
σκότωναν και πριν γεννηθώ», έλεγε εκείνη η μαυροντυμένη γυ-
ναίκα, που, ακούγοντας την τραγική είδηση, έτρεξε απ’ τα Μα-
νιάτικα του Πειραιά στο σπίτι των Πετρουλαίων. Συγγένισσα, ένα
αίμα μαζί τους.
Σκεφτόταν πως δεν είχαν περάσει παρά μόλις δυο χρόνια απ’
τον χαμό του Λαμπράκη. Τέσσερα, από τότε που σκοτώσανε
εκείνα τα δυο παλικάρια στις εκλογές του ’61. Τον Στέφανο Βελ-
δεμίρη, στη Θεσσαλονίκη, και τον Διονύση Κερπινιώτη, κάτω
στην Αρκαδία.
«Το έφερα στην Αθήνα μωρό, για να το γλυτώσω από το χαμό.
Και να μου το σκοτώσουν τώρα; Τώρα;» έλεγε ο Θόδωρος Πέ-
τρουλας.
 

Επιμέλεια κειμένων: Δήμητρα Καραναστάση
Ηλεκτρονική επεξεργασία: Κωνσταντίνα Α. Ευθυμίου
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Γεωργία Αλεβιζάκη
Τεχνική επιμέλεια - παραγωγή: Ernesto N. Bauman

Όχι, γλυκέ μου Πρίγκηπα, δεν ήρθε τώρα η σιωπή. Εδώ ήταν ήδη. Δεν
την αποφασίζεις εσύ. Είναι μια κρίση για όλα αυτά που έχει ήδη εκστομίσει η μόνη αληθινή ζωή που χάθηκε. Και που ήρθε η ώρα πια να σου μιλήσω για εκείνη. Την κόρη. Το κορίτσι. Την Οφηλία.
/…/

Που πηγαίνει μέσα στη νύχτα; Πόσα λουλούδια θα μαζέψει και για ποιόν;
/…/

Κλείνω τα μάτια. Την βλέπω να βγαίνει από την αίθουσα του κάστρου. Την βλέπω να
περιπλανιέται μες τη νύχτα, μαζεύοντας λουλούδια και σκόρπιες σκέψεις. Να
επαναλαμβάνει λόγια του πριν και του μετά. Να θυμάται μόνο την αγάπη της. Για τον
Άμλετ. Και να του μιλάει. Σαν σε όνειρο. Το δικό της όνειρο.

(Απόσπασμα από το Πρελούδιο / πρόλογο του έργου)

Σχεδιασμός έκδοσης: εκδόσεις Άπαρσις
Εικονογράφιση: Εσθήρ Λεμή
Επιμέλεια έκδοσης-παραγωγή: Ernesto N. Bauman