Αποστόλου, Μαρία

Η σκληρή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας σήμερα, οδήγησε το μολύβι μου στη θεραπευτική διεργασία της ποίησης. Ο θυμός, η απόγνωση, η οδύνη αλλά και η ανυπόκριτη αισιοδοξία για το μέλλον προκάλεσαν τη γέννηση, της δικής μου Ανυπότακτης Ιστορίας. Αυτή η πρώτη μου ποιητική απόπειρα θα ήθελα να βρεί μια θέση στην καρδιά σας και να συναντήσει τις δικές σας ανυπότακτες ιστορίες Εκεί που η υπομονή συναντά την οργή και ντρέπεται Θα ξανάρθουμε για να κηρύξουμε την πιο ανυπότακτη ιστορία του κόσμου. Μ.Α

Θρυμματισμένα υποκείμενα, αμέσως μετά την αναχώρησή τους απ’ τη ζεστασιά της παιδικής ηλικίας, παλεύουν εναγωνίως για την επανένωση. Αναζητούν την αποδοχή, την επιβεβαίωση, την αυτό - εκτίμηση μέσα από το έτερο- άλλο. Απορρίψεις και προδοσίες, συνθέτουν το στίγμα της πληγής που αναζητούν να επουλώσουν. Το σπάσιμο του νήματος μεταξύ ζωής -χαράς και θανάτου, η απώλεια, καταγράφεται στη μνήμη μας και παραμένει εκεί, άλλοτε κρυμμένη κι άλλοτε εκτιθέμενη, γυμνή, με την επιθυμία να επιστρέφει απ’ το τραύμα, στο θαύμα της επούλωσης, επιβεβαιώνοντας την μοναδική πάλη του έρωτα με το ανέφικτο. Εκεί, η επιθυμία, ο έρωτας, έρχεται να σπάσει τη σιωπή του, να ονομάσει το κρίμα με αχόρταγη την υποκειμενικότητά του και να απαιτήσει να κυρωθεί στο εντός και στο εκτός του. Η αναγνώριση, η επίγνωση, η λεκτικοποίηση της πληγής, αγκαλιάζει την ανάγκη να υπάρξει μέσω της μνήμης και να επιτύχει την αυτοπραγμάτωση.