ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΝΤΟΘΑΝΑΣΗ «ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΠΟΝΤΕΣ»

Ομιλία της Δέσποινας Λιοντάκη για την ποιητική συλλογή

"Άπαντες απόντες" του Στέλιο Κοντοθανάση

Καλησπέρα σας, εύχομαι να περάσουμε ένα όμορφο βράδυ
διαβάζοντας ποιηματα του Στέλιου Κοντοθανάση και ακούγοντας τα
μελοποιημένα από τον Νίκο Γράβαρη.
Πρώτα πρώτα επιθυμώ να ευχαριστήσω τον αγαπητό μου Στέλιο,
έναν άνθρωπο της τέχνης, που μου έδωσε τη χαρά να μιλήσω για την
ποιητική συλλογή του ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΠΟΝΤΕΣ. Ἔχω μπροστά μου το βιβλίο
του με το ατμοσφαιρικό εξώφυλλο το οποίο σε προδιαθέτει να το
ανοίξεις και να βυθιστείς στα ποιήματα του Στέλιου…..
Πάμε όμως να γνωρίσουμε τον ποιητή… Γεννημένος στην Αθήνα,
έχει καταγωγή από τον Δάφνο, ένα ορεινό χωριό της Φωκίδας στην
καρδιά των Βαρδουσίων. Ιδιαίτερα δεμένος με τον τόπο καταγωγής του,
αφού η πέτρα και τα έλατα του ορεινού τοπίου μαζί με τη σιωπή της
άγριας φύσης , είναι στοιχεία που τον μαγεύουν και τον εμπνέουν.
Καθόλου τυχαίο, που η επαγγελματική του ενασχόληση ως καλλιτέχνη
κεραμίστα, έχει να κάνει με τον πηλό , το χώμα, τη γή…. Ο Στέλιος,
ενεργός πολίτης με σαφή κοινωνική συνείδηση , λατρεύει την περιοχή
του και το απέδειξε υπηρετώντας μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης για
δύο θητείες το χωριό του και μέσω των συλλόγων της περιοχής του την
ομοσπονδία τους από όλες τις θέσεις.
Ο Στέλιος είναι και αγιογράφος…. Λιτός, απέριττος, μοναχικός και
σιωπηλός στην έκφραση, με ξεκάθαρο και διαυγές όμως βλέμμα όπως
είναι οι βυζαντινές ζωγραφιές που ιστορεί. Στην Ανακωχή , ποίημα του
2020, Η μουσική νότες αδιάφορες , μακρινοί του δρόμου οι ήχοι, έτσι
ζωγραφίζω εγώ τη μοναξιά…
Με την ποίηση και τη συγγραφή ασχολείται από τότε που έμαθε
να διαβάζει! Το ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΠΟΝΤΕΣ είναι το τρίτο του βιβλίο. Σύμφωνα
με τους δικούς του λόγους η ποίηση είναι επικοινωνία ανοίγοντας
παράθυρα στον κόσμο και το σημαντικότερο? Κλείνεις όλο τον κόσμο
μέσα!!!
Προσωπικά θα σας μιλήσω ως αναγνώστρια των ποιημάτων του
και όχι ως ειδικός κριτικός λογοτεχνίας. Τα ποιήματα του της

συγκεκριμένης συλλογής ήρθαν στα χέρια μου σε μία δύσκολη περίοδο
της ζωής μου, τα βίωσα δε σαν ένα ταξίδι στην αναζήτηση βαθύτερων
πνευματικών ευκαιριών. Το ταξίδι αυτό λοιπόν υπήρξε και γόνιμο και
κυρίως πολύ ευχάριστο.
Μέσα από τα ποιήματά του προκύπτουν τα ερωτηματικά και οι
ματαιώσεις του ΕΓΩ, του άλλου, των κοινωνικών περιορισμών και
καθορισμών και η μεγάλη ανάγκη για τη διεύρυνση της συνείδησης και
το μετά-κοινωνικό, ίσως σε ένα κοσμικό χώρο ή μάλλον με συνεχή
αναφορά σε έναν κοσμικό χώρο…
Με την ποίηση του Στέλιου είμαι εξοικειωμένη, έχω διαβάσει και
προηγούμενες συλλογές του. Με την ποίηση γενικότερα, δεν είμαι
τόσο εξοικειωμένη, πάντα αισθανόμουν αμήχανα, θεωρώντας ότι η
συγκεκριμένη τέχνη του λόγου θέλει αρκετή εκπαίδευση και πολλές
αναγνωστικές ικανότητες. Μιλάω βέβαια για ποίηση, όχι για
ομοιοκατάληκτα στιχάκια αραδιασμένα και παρατεταγμένα ατάκτως
αλλά και τακτικώς ενίοτε.
Η αλήθεια είναι ότι η ποίηση του Στέλιου συνόψισε το
συναισθηματικό μου φορτίο όσο τα διάβαζα και εξακολουθώ να τα
διαβάζω με πολύ αποτελεσματικό και ολιγόλογο τρόπο. Σπεύδω δε να
πώ και με ιδιαίτερη μαεστρία. Ξέρετε, δεν είναι καθόλου μα καθόλου
εύκολο να εκφράσεις σε ένα, δύο, τρεις στίχους αυτό που επιθυμείς να
εκφράσεις και αυτό το κάτι , να έχει κάτι να πει, να δηλώσει. Νομίζω
πως πρέπει να κατέχεις άριστα τη γλώσσα και τους κανόνες της, να
είσαι διαβασμένος, πεπαιδευμένος , ώστε με λίγες λέξεις να αποδώσεις
το νόημα που επιθυμείς. Είναι χάρισμα, είναι ταλέντο, απαιτεί κόπο,
μελέτη, ψάξιμο??? Όλα αυτά… Περισσότερο όμως απαιτεί ευαισθησία,
λεπτότητα και διεισδυτικότητα ιδιότητες και αρετές διάχυτες στο έργο
του Στέλιου…. Ως πότε πήλινη μάνα στη ράχη θα μας κουβαλάς
κρατώντας μας το χέρι τρυφερά? Είναι η τελευταία στροφή του
ποιήματός του Η πήλινη μάνα, από το 2002. Μέσα σε λίγες λέξεις ο
ποιητής εκφράζει το μεγαλείο της μάνας… της μανας γης…
Προσέγγισα την ποίηση του Στέλιου όχι ως μελέτη που έπρεπε να
αποκρυπτογραφήσω προσπαθώντας να βρώ την αλληλουχία των

κρυφών νοημάτων, ούτε προσπάθησα να τεστάρω τις νοητικές μου
ικανότητες. Επιτρέψτε μου να σας ενθαρρύνω να διαβάσετε τα
ποιήματά του σε ώρες χαλάρωσης …ακόμα και να απαγγείλετε ένα
ποίημά του εκφώνως, ώστε τα νοήματά του να σας αποκαλυφθούν με
διαφορετικό τρόπο!
Και ίσως διαπιστώσετε, όπως κι εγώ άλλωστε, πως ο ποιητής
άλλοτε είναι αισιόδοξος Κρατάω τα χαμόγελα, τις ζεστές αγκαλιές,
όσους γελούν με τα λάθη τους και στους θριάμβους σκύβουν χαμηλά
(από το ποίημα Τα γλυκά, του 2019) , άλλοτε με μια κρυμμένη θλίψη
λευκή λιτανεία στην ανυπαρξία και στη λήθη (από το Χιόνι , ποίημα
του 2021) , άλλοτε πικρόχολος Με πρόδωσε και μ’άφησε στην
προκυμαία τόσα χρόνια, μαζί με τα όνειρά μου (από το Καράβι, του
2019), άλλοτε τόσο μα τόσο ερωτικός Γυμνός και σκεπάζομαι απ’του
έρωτα το κενό, μια λέξη μόνο που φοβάμαι να την πω (Η λέξη , ποίημα
του 90)…., άλλοτε άκρατα συναισθηματικός Πού πάει η αγάπη όταν
φεύγει, σε ποια σοκάκια τριγυρνά? (Ταξίδι στην απάτη, 2021) . Πάντα
όμως με ιδιαίτερα ανοιχτό μυαλό και σπάνια ικανότητα να παρατηρεί
χωρις προκαταλήψεις και διακρίσεις. Και με μία ιδιαίτερη, δωρική
λιτότητα, που ίσως προσεγγίζει τα ιαπωνικά χάι κου….
Προσωπικά πιστεύω πως ο καθένας μας θα δώσει στα ποιήματα
του Στέλιου εκείνο το νόημα που αναπαύει την ψυχή
του,ανακαλύπτοντας ερμηνείες και νοήματα σύμφωνα με την
ευαισθησία που έχει να αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητα.
Η ποίηση του Στέλιου είναι για να διαβάζεται, για να
απαγγέλλεται, για να ακούγεται και γιατί όχι?Να απομνημονεύεται!!!!!
Και ακόμα καλύτερα, να την απολαμβάνουμε με τις μελωδίες του Νίκου
Γράβαρη!!!!