Η ΝΙΚΟΛ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΞΕΝΟΥΣ" ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΟΛ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
"ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΞΕΝΟΥΣ" ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ 

Παρασκευή 8 Απριλίου, Saorsa Athens 

Τί είναι μοίρα, ποιο είναι το πεπρωμένο και πως ορίζονται από τις επιλογές που κάνει κάθε πρόσωπο στη ζωή του; Η αφήγηση της προσδοκίας πως όλα αυτά έχουν συμβεί, συμβαίνουν  ή και μπορούν να συμβούν, ξεδιπλώνεται απο τον συγγραφέα ως μίτος σε μια ιστορία που κάθε τί συνέβη για κάποιο λόγο.

Η εναλλαγή του γλυκόπικρου συναισθήματος για αποφάσεις ζωής στο εδώ και τώρα που αναζητά σκοπό και προορισμό. Ο θάνατος εμπεριέχει τη ζωή και όχι το αντίθετο και αυτό ως δεδομένο γεννά την ελπίδα, χωρίς ποτέ να ανακόπτεται η φυσική ροή της ανθρώπινης ευαλωτότητας!
Η ελπίδα θριαμβεύει και έρχεται να εξισορροπήσει τις επιλογές που έγιναν μέσα απο την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας σε μια στιγμή απώλειας, ακόμη και πάνω απο ένα κομμάτι μάρμαρο.

Ο λόγος του Κωνσταντινίδη άμεσος, με ύφος ενίοτε νευρώδες και βαθειά εξομολογητικός, προσκαλεί τον αναγνώστη και στην συνέχεια τον βυθίζει σε μια απολαυστική κούρσα μέσα στις σελίδες του.
Θα μπορούσε να είναι ένα φωτογραφικό άλμπουμ αναμνήσεων μιας οποιασδήποτε οικογένειας σε μια οποιαδήποτε χρονική περίοδο, με τις τόσο έντονες λέξεις,να περιγράφουν χαρακτηριστικές εικόνες και οι εικόνες να συνθέτουν ένα μπουκέτο συναισθήματων.

Το σπονδυλωτό αυτό κείμενο δημιουργεί ταυτίσεις, γεννάει ελπίδα, προσφέρει δικαίωση , ανατρέφει και σκοτώνει το πάθος με πάθος τον έρωτα με έρωτα, τα απωθημένα με απωθημένα. Η γραφή του Βασίλη είναι κοφτερή σαν ξυράφι.

Είναι ειλικρινής χωρίς καλλωπιστικούς καθωσπρεπισμούς σε σημείο που δημιουργεί ένα ευχάριστο ξάφνιασμα. Παράδειγμα απολαυστικού αναγνωστικού ξαφνιάσματος, η στιγμή που ο Μανώλης βρίσκεται στο τραπέζι και χαμένος στη σκέψη του, είναι σε θέση να φανταστεί τος περιπτυξεις του πατέρα με τη Θεια Ευρυνίκη.
Προσωπικά ένιωσα ότι είναι μια απελευθερωτική στιγμή. Η σταύρωση της Αγίας οικογένειας και η ανάσταση της παράλληλα. Η αποκάλυψη πως δεν υπάρχουν άγιες λέξεις, άγιες πεποιθήσεις, άγιοι άνθρωποι· ή μήπως υπάρχουν και είναι αυτοί που δημιουργούν την ελπίδα όπως μία Λίτσα που από το θάνατο πέρασε στη ζωή κι απ’ τη ζωή στο θάνατο και όλο αυτό προσφέροντας αμέριστα, ανυπολόγιστη τρυφερότητα σε έναν ξένο που έγινε ο πιο δικός της άνθρωπος.

Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης μέσα στο βιβλίο του, δημιουργεί  χαρακτήρες ζωντανούς, υπαρκτούς, τόσο ρεαλιστικούς τόσο αυθεντικά ατελείς, τόσο αγαπητά ανθρώπινους που περιγράφει με σύγχρονη ματιά όλη την πραγματικότητα της ατέρμονης αναζήτησης τρυφερότητας και αποδοχής μέσα από το συγχωρείν,  το ανήκειν και το μοιράζεσθαι, στον χώροχρονο της ύπαρξης…

Νικόλ Λυμπεροπούλου
Ψυχολόγος / Ψυχοθεραπεύτρια / Δημοσιογράφος / Ποιήτρια