Κριτική για την ποιητική συλλογή "Απάτητες Γαίες", του Ανδρέα Κυριαζή, από τον καθηγητή φιλόλογο Γιάννη Κοκοβιάδη

Κριτική για την ποιητική συλλογή 
"Απάτητες Γαίες"
του Ανδρέα Κυριαζή

Γιάννης Κοκοβιάδης
Καθηγητής φιλόλογος

Η ποίηση, ως πνευματική πορεία και δημιουργία, αγγίζει δρόμους εσωτερικούς, βοηθά στην έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων. Μέσα της και μέσω αυτής κοινωνούμε αξίες αλλά και ανησυχίες. Προεκτείνουμε το «εγώ», μέχρι να βρούμε σημείο να σταθούμε.

Κάνουμε κοινωνική την ατομικότητά μας με την ποίηση. Και τούτο το νόμισμα έχει πολλές όψεις. Το κρατά και ο «κλειστός», μα και ο «ανοιχτός» στους άλλους χαρακτήρας.

Αυτό διακρίνω καθαρά στην ποίηση του ταλαντούχου, του χαρισματικού Ανδρέα Κυριαζή. Τη μύχια και αγωνιώδη προσπάθεια να σπάσει τα δεσμά ενός «εγώ», που αναζητεί μέσα από «τ’ άβυσσο των στίχων» τη δική του «γαία» να πατήσει!

Στην ποίησή του, που ωριμάζει ολοένα, κυριαρχούν τα δύο πρώτα ρηματικά πρόσωπα. Ένα ευαίσθητο «εγώ» βρίσκει, χάνει και συνεχίζει ν’ αναζητεί το ιδεώδες «εσύ». Το ιδεώδες μέσα στο «εσύ». Ή έστω, να χωρέσει το «εσύ», ένα κάποιο «εσύ» μέσα στο ιδεώδες.