Λιοναράκης, Αντώνης

Ο Αντώνης Λιοναράκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είχε την τύχη από μικρή ηλικία να τον συντροφεύουν τα λόγια του Καζαντζάκη, του Πλάτωνα, τα όνειρα του Tomas

Moore και οι σκέψεις για τις υπερβάσεις ενός Τσε Γκεβάρα και Φιντέλ. Μυήθηκε στις νότες του Leonard Cohen, στους στίχους του Woody Guthrie, του Λειβαδίτη, του

Γκάτσου και του Χικμέτ και στο όνειρο μιας επανάστασης του ανθρώπου. Όλα αυτά τον οδήγησαν σε σπουδές πολλών χρόνων στη μουσική, τη φιλοσοφία, τη λογική και τον μεγάλο του έρωτα που παρέμεινε μέχρι σήμερα, την παιδεία και την εκπαίδευση. Βίωσε την υπέρτατη ικανοποίηση να σχεδιάσει και

να αναπτύξει δύο διαφορετικά πανεπιστήμια. Στα 18 του ένιωσε στο κορμί του πάνω, τις πιο απάνθρωπες και βίαιες αντιδράσεις που

μπορεί να φανταστεί άνθρωπος: την ΕΣΑ.

Κατέθεσε τρεις φορές στα στρατοδικεία για τα βασανιστήρια της απομόνωσης και αγνοώντας τις εικονικές εκτελέσεις και τη θανατίλα που ανέδυε το άφθονο πηχτό αίμα,

συνέχισε τον αγώνα του για την ελευθερία και την πραγματική δημοκρατία. Σεβάστηκε και ασπάστηκε τις αξίες των προγόνων του, καθώς αξιώθηκε και κράτησε σφιχτά το λάβαρο του διαρκούς αγώνα για τον άνθρωπο. Η φωνή των προπάππων από τις Κρητικές Επαναστάσεις, από το Δερβένι του Νικηταρά και τη μεγάλη ήττα του Δράμαλη, μέχρι τον Ιερό Λόχο και τα σαμποτάζ του πατέρα ενάντια στους Ναζί, έκαναν τον Αντώνη και τον αδερφό του Νικήτα να αψηφήσουν τους κινδύνους, τις αμφιβολίες και τον φόβο.

Ο δρόμος με τα αγκάθια ήταν πλέον ανοικτός.