Ομιλία της Κατερίνας Θανοπούλου στην παρουσίαση του βιβλίου "Με τα δικά μου λόγια" του Κώστα Καρτελιά

Τετάρτη, 1 Ιουνίου 2022

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ/ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑ" ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΤΕΛΙΑ

25/5/2022 - Κήπος Εθνικού και Αρχαιολογικού Μουσείου

 

Με τα δικά μου λόγια...
Καθόλου τυχαίος ο τίτλος, μιας και συνειδητά ο ποιητής/λογοτέχνης και φίλος Κώστας Καρτελιάς επιδιώκει με την έκδοση του βιβλίου, που σήμερα κάνει το παρθενικό του ταξίδι, να αποτυπώσει με το δικό του ύφος σε πεζοποιήματα ή και μικρά πεζογραφήματα τις μεστές σκέψεις του, τις υπαρξιακές ανησυχίες του, τις ευχαριστίες του, τις αγάπες του ερωτικές, γονεϊκές, φιλικές, τις αποφάσεις της ζωής του ή και εκείνα που τον σημάδεψαν και όλο τον πλούτο που σεργιανά στο μυαλό και την καρδιά του.

Με καμβά τις αιώνιες ανθρώπινες απορίες ο Κώστας λογοπλέκει εύστοχα παίρνοντας θέση, προσπαθώντας να σπείρει ζιζάνια προβληματισμών χωρίς ίχνος νουθεσίας, προβάλλοντας και αναδεικνύοντας τις βαθιές αξιακές αρχές της ζωής και του έρωτα.

Γράφει...
Θα σε αναζητήσω στα σπίτια με τον δαυλό στο ένα χέρι
και στο άλλο την εικόνα σου, κι όταν σε βρω σκυμμένη
στ’ αργαλειό σου, θα κάνω κομματάκια το πέπλο που
ύφαινες όλα τα χρόνια περιμένοντας, και θα τα
μοιράσω στα αγόρια που μόλις λερώθηκαν μετά που
ονειρεύτηκαν τον έρωτα, κάτω από τις βελανιδιές, και
στα κορίτσια που τα μάλωσαν για την πονηροσύνη.
Θα γίνω σύντροφος με τους μνηστήρες σου και εκείνοι
θα μου μιλάνε με σεβασμό επειδή ξέρουν ότι εγώ είμαι
ο ιδιοκτήτης.
Θα δώσω το όνομά σου στην καινούργια μέρα που θα
βγει από τη θάλασσα, για να σε έχουμε όλοι, και πριν
μας προλάβει ο πόλεμος, θα φωνάξω «μήτε η ζωή, μήτε
ο έρωτας είναι μόνο δικιά μας υπόθεση», και με τον
ήλιο στην πλάτη θα πιάσω την τσάπα και θα φυτέψω τα
δέντρα με τους λωτούς, για να ξεχάσω και το ταξίδι και
την Ιθάκη...

Το βιβλίο χωρίζεται νοερά σε τέσσερεις θεματικές ενότητες, χωρίς όμως αυτό να λειτουργεί διαχωριστικά μιας και αρκετά κείμενα εναλλάσουν συναισθήματα, θέματα και λόγο και θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαπλέκονται νοηματικά. Με αυτή τη σύμβαση οι ενότητες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν:
η 1η ως ερωτική, η 2η ως καταγραφή σκέψεων και αναμνήσεων από τη ζωή και τους ανθρώπους στην Κύμη, η 3η ως ύμνος στην Ποίηση και το Λόγο και η 4η ως κατάθεση γενικότερων ύπαρξιακών αναζητήσεων/σκέψεων αλλά και μαρτυριών γεγονότων ή ατόμων που σηματοδότησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή του ποιητή.

Ο Κώστας αγαπά, αγαπά τη Ζωή, αγαπά τη Γυναίκα, αγαπά το Λόγο, αγαπά τη Φύση, αγαπά...με μελαγχολία, ίσως και με μια ιδιότυπη μοναχικότητα. Δακρύζει και μιλά, σκάβει και γράφει.

Γράφει...
Ήμασταν οι δυο μας, εκεί, στην άκρη απ’ το ποτάμι,
γυμνοί με τη θέληση του Αυγούστου, αμίλητοι μέσα στη
μεγάλη σιωπή που ακολουθεί τον έρωτα. Δεν είχε
συνέλθει ακόμα η ανάσα μου και το μυαλό μου
λογάριαζε.
Πιότερο το μετά σκεφτόταν, παρά το συγκλονιστικό, το
μόλις πριν, που μας φανέρωσε την ψίχα από το
αμύγδαλο του κόσμου. Τόσο σκεφτόταν που έκανε το
βλέμμα να κοιτάει ψηλά και τη γλώσσα να ετοιμάζεται
να σηκώσει το βάρος να απαντήσει στο... γιατί.
Γύρισες και με κοίταξες και εμένα μου φάνηκε σαν να
ήξερες κάτι παραπάνω που το κράταγες κρυφό. Τη λέξη
εκείνη που γύρευα για λύτρωση και που με το μυαλό η
γλώσσα βασανιστικά έψαχνε μέσα στο όνειρο να βρει.
Κάτι είπες που δεν θυμάμαι αλλά με θύμωσε πολύ και
άρχισα να φωνάζω μες τον ύπνο μου... γιατί; γιατί; Με
ξύπνησες λιγάκι τρομαγμένη, με ρώτησες «τι έβλεπες;».
Σε πήρα αγκαλιά, τίποτα σου είπα, κοιμήσου, τα λέμε το
πρωί.

Στο ποίημα του Αίσθησις γράφει ο Αρθούρος Ρεμπώ
Στο μπλε των δειλινών του καλοκαιριού, θα γυρίσω τα μονοπάτια,
τσιμπημένος απ’ τ’ αυτιά του σιταριού, πατώντας στο χορτάρι:
Ονειροπόλος, θ’ ατενίζω, καθώς θα νιώθω την δροσιά στα πόδια μου.
Θ’ αφήσω τον άνεμο να λούσει το γυμνό μου κεφάλι.
Δεν θα μιλώ, δεν θα σκέφτομαι τίποτα:
αλλά ο απέραντος έρωτας θα ξεσηκώσει την ψυχή μου,
και θα ξεμακραίνω, όλο και πιο μακριά, σαν τσιγγάνος,
μέσα στην Φύση,- ευτυχισμένος σαν να’ χα ένα κορίτσι.

Έτσι ονειροπόλος και ο Κώστας Καρτελιάς, πεισματικά θα έλεγε κανείς, αποφασίζει να ξαναβρεί τη γης και τους καρπούς της, να ανταμώσει ερωτικά με τη Φύση σαν τσιγγάνος...

Γράφει...
Στο βάθος της ψυχής, μες την ιλύ χώνω τα χέρια μου,
τραβώντας με τη δύναμη του ζώου να ξεριζώσω πόνο κι
άλλον πόνο.
Ύστερα μες τις χούφτες μου κοιτώ για μια αλήθεια
καθαρή, να στη χαρίσω.
Εδώ ακριβώς και μοναχός μου βρίσκω τα ποιήματα που
μας καταλαβαίνουν.

Ο ποιητής όμως δεν αρκείται σε αυτά, αγωνιά για το μελλούμενο, πονά για τα παιδιά και ότι εμείς τους κληροδοτούμε.
Ως νέος Κάλχας, που βλέπει με τα μάτια του νου μιλά στην νέα γενιά, έχοντας την επίγνωση του πεπερασμένου μας βίου.

Γράφει...
Εδώ, από την άκρη αυτής της ιστορίας...
Ψάχνω κάτι να πω στους νέους ανθρώπους που
έρχονται, αυτούς που θα συζήσουν με τα ρομπότ, τις
έξυπνες μηχανές, και τους άλλους ανθρώπους, τους
κατασκευασμένους από εικόνες ή στους σωλήνες και
τους καταψύκτες.
Εμείς, για πολλούς αιώνες συνθέσαμε τη ζωή με ένα
υλικό σημασίας, που το λέγαμε αγάπη.
Ένα υλικό σαν ζέστη από έναν ήλιο ή έναν Προμηθέα.
Ένα υλικό που ποτέ κανείς μας δεν ζωγράφισε, παρά
μονάχα μπορούσες να το νιώθεις, είτε δίνοντάς το είτε
παίρνοντάς το.
Ποτέ κρατώντας το.
Φαντάζομαι ότι εσείς κάτι άλλο θα βρείτε να το
αντικαταστήσετε, πιο αποτελεσματικό....
Πάντα είχα εμπιστοσύνη στους ανθρώπους... Καλή
επιτυχία.

Έχοντας ο ίδιος ως δημιουργός βιώσει συνθήκες έντονων πολιτικών, κοινωνικών αλλά και πολιτιστικών συγκρούσεων, συνθέσεων, ανατάσεων, έχοντας συναντήσει μεγαθήρια του πολιτιστικού μας τοπίου, έχοντας πρωτοστατήσει σε χώρους πολιτισμού με κεινη την απέραντη έξαψη της πίστης και του οράματος για έναν άλλο κόσμο, ένα άλλο σύστημα, επιμένει να νοσταλγεί μια επιστροφή.

Σε καιρούς δύσκολους, με τα λόγια του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού στο ποίημά του Θὰ σᾶς περιμένω

Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.

να μοιάζουν τρομακτικά επίκαιρα ο Κώστας γράφει:
Μου πήρε καιρό να αντιληφθώ ότι η πραγματικότητα
είναι φτιαγμένη από υλικά νοσταλγίας και από μία
βαθύτερη επιθυμία επιστροφής.
Μου πήρε καιρό να αντιληφθώ ότι ακόμα και οι πιο
υπερρεαλιστικές μου εκφράσεις δεν ήταν τίποτε άλλο
από μία συνείδηση νοσταλγικού ρεαλισμού...

Καλέ μου φίλε Κώστα καλοπόρευτο να ΄ναι το βιβλίο σου και με ούριο άνεμο να βρει εκείνες τις καρδιές που θα σκιρτήσουν κι εκείνα τα μυαλά που θα ξυπνήσουν... με τα δικά σου λόγια!

Αφήστε το σχόλιό σας
Σχόλια
6/6/2022 5:26 πμ
Hello! Do you know if tjey make any plugins to safeguard agaqinst hackers? I'm kinda paranoid about losing everything I've worked hard on. Any tips? Essay writer hoomepage Essay writer

Hello! Do yoou know if they make any plugins to
safeguard against hackers? I'm kinda paranoid about losing
everything I've worked hard on. Anny tips?

Essay writer homepage Essay writer