Ομιλία του Κώστα Φασουλά στην παρουσίαση του βιβλίου του Νότη Μαυρουδή "Επίκαιρα & διαχρονικά"

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΕΠΙΚΑΙΡΑ & ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ" ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ

Κώστας Φασουλάς
Στιχουργός/ραδιοφωνικός παραγωγός

Ως πρώτη επισήμανση να πω ότι ορισμένοι άνθρωποι όσο και να μην το θέλουν δεν ξεφεύγουν από την κεντρική τους ιδιότητα, όταν η αγωνία τους ρίχνει τον προβολέα σε πλάνο ετερόκλητο αυτής της ιδιότητας

Κι ο  φίλος μου ο Νότης ευτυχώς δεν ξέφυγε από αυτό. Τι ακριβώς κάνει; Θα σας πω. Με  τα κείμενα του  ο Νότης μοιάζει να μελοποιεί την ανησυχία του, τον θυμό του, το ακατανόητο του κόσμου, τη τρέλα των ανθρώπων κι αυτό το μυστήριο σταυρόλεξο της καθημερινής ζωής

Ο λόγος του έχει ρυθμό, εχει κίνηση…. Μουσική κίνηση,  έχει μέτρο κι ακόμη έχει τη στιγμή μιας ακατάδεκτης μελωδίας, μιας μελωδίας που σε βασανίζει καιρό  κι αργεί  πολύ να  φανερώσει εκείνο το γλυκό καρπό που σε κάνει να ακουμπήσεις  επιτέλους τη κιθάρα  στη θέση της, ευχαριστώντας την για την ωραία  συμμαχία

Τον έχω φανταστεί στο γραφείο του,  σε στιγμές όπως αυτές που γέννησαν τα κείμενααυτού του βιβλίου, τον έχω φανταστεί να χαίρεται για μια εύστοχη σκέψη του χαϊδεύοντας στο κεφάλι τον αγαπημένο του Σνούπι…

Έχω αφουγκραστεί τη σιωπή του, εκείνη την πολύτιμη,  τη σιωπή που σου δίνει τη φόρα να μιλήσεις , να γράψεις , τη σιωπή του Νότη, λίγο πριν οι πλούσιες λέξεις του φορέσουν εκείνη την ωραία φανέλα του ανθρώπου που ξέρει να τις σέβεται και να γίνεται συμπαίκτης του καιρού του

Τον έχω ακούσει να αυτοαποκαλείται τρελός όταν  τον επισκέπτεται ο αφορισμός του Γκάτσου, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, όμως ο Νότης….εκει  πεισματικά  να γράφει και να λέει στον Γκάτσο, Νίκο το ξέρω, όμως δεν γίνεται αλλιώς, κι αφού δεν αλλάζει ας δούμε πως θα γλυκάνουμε την πίκρα του

Ο Νότης είναι οπλισμένος  με μια ιδιότυπη δικαιοσύνη. Μια δικαιοσύνη καταδίκη του. Θα την έλεγα δικαιοσύνη του  αναστεναγμού,  η δικαιοσύνη του χαρμολύπης .. Ο Νότης επικαλείται συχνά τη φράση…. Γιατί βρε παιδί μου γιατί;

Υπάρχει μια αθωότητα σε όλο αυτό, Οι άνθρωποι που παρατηρούν …που εύστοχα σχολιάζουν  και πολλές φορές συνθλίβονται με ότι τους επιστρατεύει την ευαισθησία  και τον ψυχικό τους δέκτη, το πρώτο στοιχείο που προβάλλεται μέσα τους είναι η αθωότητα.. Είναι αν θέλετε ο βατήρας, είναι η ισχυρή βάση όπου εκτινάσσεται η σκέψη , εδώ συμβαίνουν όλα, εδώ ο είναι ο λόγος,  ο θυμός, η αγωνία,  ο κραδασμός της απόγνωσης, το κουρδιστήρι και το ρολόι μιας αφύπνισης που εχθρεύεται τον ύπνο σου,…….

Υπάρχει βέβαια,  κι αυτή η κρυφή η κρυμμένη ελπίδα πάντα στη άκρη της σκέψης εκεί στα όρια του γκρεμού της…  ότι ήρθε η ώρα …ήρθε η μέρα …αυτή που μας μίλησε ο Νίκος Καρούζος ..θα γυρίσουμε στη ομορφιά μια μέρα είπε  κι  έφυγε βαθιά   πικραμένος

Στα κείμενα του Νότη,.. Το ασήμαντο γίνεται σημαντικό.Το φευγαλέο καθρεπτίζεται ως παράσταση ζωής Το λίγο της στιγμής μεταφράζεται σε ζωντανό της ψυχής χρόνο.

Δείτε ένα μικρό παράδειγμα, 

 Ο Νότης σε ένα από τα κείμενα του μιλάει για την αρμονία . Διαβάζοντας τον τίτλο το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι ότι ως μουσικός θα αναφερθεί σε μουσικές συμφωνίες σε συναρμογές και σε μεθόδους κατασκευής μουσικών κλιμάκων

Τίποτα από όλα αυτά. Ο Νότηςανατρέπει  τα πράγματαλίγοέξωαπό τη γραμμή της μεγάληςπεριοχής και αποφεύγοντας το πέναλτιπροβάλλει το στοιχείο της αρμονίαςδίνοντας του διαφορετικήθέση στη Δύση και διαφορετική στην Ανατολή. Χρησιμοποιεί ως αφορμή την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού στην Κίνα. Γράφει ότι το κινέζικοάγημα που υποδέχτηκε τον Έλληνα πρωθυπουργό,………… για τους παρατεταμένουςκινέζουςστρατιώτες σε απόλυταευθείεςγραμμές κι έπειταέρχεται στη Δύση να μιλήσει για την αρμονία και να πει ότι ως αισθητικόδεδομένο η Αρμονία δεν υπέκυψε στην απόλυτη ομοιομορφία κι ακόμη ότι επεδίωξε  τα οργανωμέναλάθη.

 Στην αθροισμένηεπισήμανση του θα πει ότι οι χώρες της Απω Ανατολής έχουν να επιδείξουν  τη δική τους στρατευμένη Αρμονία , αντίθετα με τη Δύση που δεν αιχμαλωτίστηκε ποτέ  στην μονοτονία

Είναι υπέροχο όλο αυτό και το κράτησα ως φυλαχτό στη σκέψη μου

Ο Νότης ως χρονογράφος , ως επικαιρογράφος, ως άνθρωπος του λόγου παραφράζοντας τον Βύρωνα Λεοντάρη , θα έλεγα ότι τα κείμενα του ομοιοκαταληκτούν με την ανάγκη του.

υπό την σκιάν του πιθανού και της αβεβαιότητας, αυτός είναι καιρός μας , ο Νότης δεν ησυχάζει.  Και μη νομίζετε…. σε ένα χρόνο το πολύ ο Νότης θα μας ξαναφωνάξει θα μας ξανασυγκεντρώσει, και θα μας ξαναπεί για τις καινούργιες του έγνοιες, για τις βαθιές αλήθειες του, για τις  ανήσυχες στιγμές του πάντα με το παράπονο ….Γιατί βρε παιδί μου γιατί