ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΧΩΡΙΣ ΒΑΛΙΤΣΑ" ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΛΗΓΕΩΡΓΟΥ/20/8/22

Ομιλία του Κώστα Καρούσου, Προέδρου της  Εταιρίας Ελλ. Λογοτεχνών στην παρουσίαση του βιβλίου "Χωρίς βαλίτσα", εκδ.Άπαρσις- Αθήνα 2022 του Γιώργου Παληγεώργου -Αστακός 20/8/2022.

 Εκλεκτοί Προσκεκλημένοι φίλες-οι σας ευχαριστώ για την παρουσία σας, όλως ιδιαιτέρως τους εκπροσώπους του Δήμου για την εξαιρετική και πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα του ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΈΡΟΥ. [ Αστακού ]. Βαθιά συγκίνηση αποπνέει το οδοιπορικό του εκλεκτού συγγ. Γιώργου Παληγεώργου, γιατί συμφιλιώνει με δεξιοτεχνία λόγου, αφήγηση και βίωμα, κοινωνικού ρεαλισμού, με πλήθος γεγονότα, ιστορικά, λαογραφικά και κοινωνικά, μ΄ ένα στοχασμό ιδιότυπης πρωτοτυπίας γλώσσας και εξιστόρησης, που άμεσα βγαίνει στην επιφάνεια, ένας ολόφωτος ψυχισμός, που ξαλαφρώνει ΄΄από μνήμες, αποθυμιές κι΄αγάπες΄΄ σελ. 31, και ξεπικραίνει τους αναπαλμούς της καθημερινότητας με λαγαρή στόχαση και ξέχειλο συναισθηματισμό.

Το ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄ είναι δηλωτικό, ως ένας χρονικός κι΄απροκάλυπτος αναφτερουγισμός σε γεγονότα, χωρίς την κλεψύδρα του χρόνου, αφού ως άτομο είναι ταυτόχρονα περιηγητής αποστάσεων-ιστορικής παράθεσης γεγονότων- με κοινωνική στόχευση των πεπραγμένων και φορτισμένος με πολύ ερωτομέθη βιωμάτων, που λαμπρύνουν την διηγηματογραφική του δυναμική. ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄ λοιπόν, αφού οι αποστάσεις έχουν ψυχικές αποσκευές, τεκμηριωμένης παράθεσης στοιχείων, έντονης έγνοιας, αλλού ως μνημόσυνη κατάθεση, αλλού ως ετεροχρονισμένη πικρία, αλλού ως στοιχείο οικογενειακής συνοχής, αλλού ως ένας αναγκαίος και πιστός χρονογράφος μνήμης και αναλλοίωτης κοινωνικής φωτογράφισης προσωπικών εμπειριών. ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄ σημαίνει ταυτόχρονα, πλησίασμα και ανάλυση της εμπειρίας, που έχει ευρύτερα γνωρίσματα από τόπο σε τόπο και κοινές πολιτιστικές και κοινωνικές συνιστώσες. ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄ είναι ακόμα ένα ειδησεογραφικό καταστάλαγμα, στη μηχανή του χρόνου, πολλών κοινωνικών προσμετρήσεων αγάπης, αφοσίωσης και συνέχειας, που αγγίζουν ακόμη τις νεότερες γενιές. ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄ για τον εκλεκτό Γιώργο Παληγεώργο είναι το σύνολο των αισθητικών συγκινήσεων πολλών δεκαετιών, που ολοκλήρωσαν τον ψυχισμό, την παιδεία, την δοτική επικοινωνία γενεών και μέστωσαν την κοινωνική συνοδοιπορία τους.

 Ένα βιβλίο ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄ που ο συγγ. αισιοδοξεί ν΄απαλλοτριώσει ΄΄πράματα και θάματα΄΄ της εποχής του, γιατί όπως γράφει σελ. 15, ΄΄Σώνεται η μέρα κι΄είναι στιγμές σα να χάνεις τον κόσμο κι΄είναι στιγμές που πλανιέσαι σα να΄σαι αιώνιος, πάνω σ΄ερείπια π΄αντιστέκονται, νυσταγμένα αγριολούλουδα διψάνε, αποζητώντας να πιούν σταγόνες ιδρώτα από πανάρχαιους κόπους κι΄αναδίνουνε λέξεις ανθισμένες και λέξεις χλωμές... ανάμεσα στις σιωπές και στους θορύβους του κόσμου, αστόμωτες συγκινήσεις ανεμίζονται στις πνοές του μαΐστρου ΄΄. Η θαλπωρή-εκλεκτοί φίλοι-και η συνέργεια της φύσης, σπονδυλώνουν αξαιρετικά κάθε διήγηση, γιατ΄ είναι παιδί της φύσης ο ίδιος, κι΄όλοι μας πορευόμαστε κοντά της, όλοι ενηλικιώνονται κοντά της, όλοι κατευοδώνουν την πόρεψή τους κοντά της κι΄όλοι πρωταγωνιστές και πανηγυριώτες, μ΄ενα ΄΄διάφανο δάκρυ΄΄ πορεύονται στη ζωή. Κάθε διήγηση κορυφώνεται στον αποστακτήρα της ζωής και μετεωρίζεται στο χτες και στο σήμερα, ως ακατάλυτη διαδοχή συγκινήσεων, παρατηρήσεων και διαπιστώσεων, που αναλύουν και επιβεβαιώνουν τον κοινωνικό στόχο του ατόμου.

 Στις διηγήσεις υπάρχει ένα διαρκή συναπάντημα του χρόνου, που καθώς μεγαλώνεις ως προσωπικότητα, σμίγουν οι εποχές κι΄αλλού επιμηκύνονται και το εισπρατόμενο βίωμα ολοκληρώνεται, με τον ήρωα της διήγησης να κλείνει το επίμαχο θέμα, ή διαβλέποντας το μέλλον ή σαν ευχή καλόκαρδης διάθεσης ή σαν ευθύνη μιας πράξης που πρέπει ν΄αδελφοποιηθεί με τα γεγονότα. Ό,τι του εντυπώθηκε σε νεαρά ηλικία, γίνεται ηθικός φάρος, στη μετέπειτα ζωή του κι΄ ότι γιορτάζεται ή μνημονεύεται ή αναβλύζει αβίαστα και μεταχρονικά στη μνήμη, ευωδιάζει από ανθρωπιά, αμεσότητα παρουσίας, κοινωνικής κριτικής και καλόγνωμης μεταφοράς στα κοινωνικά μας δρώμενα. Ανιχνεύει συχνά ο συγγ. τον απεγκλωβισμό των εσωτερικών δυνάμεων του ανθρώπου, που αναπτύσσονται σε αντίξοες συνθήκες ή σε στιγμές ψυχικής γαλήνης, αλληλέγγυες όμως σε αντίσταση και ανάταση. Στο διήγημά του ΄΄Η πρώτη τροχιά΄΄ σελ. 288, στο τρένο προφανώς της ζωής, δίνει ανάγλυφα το στίγμα της συνεχούς αναχώρησης, των άσωτων σταθμών, την τροχιά της εύφορης νιότης, της σπουδής και της καρτερίας,των αποχωρισμών και των εμπειριών. Σηματοδοτεί το αέναο ταξίδι μας, ΄΄χωρίς βαλίτσα΄΄, με διάσπαρτες και λαχταριστές διηγήσεις -που διανύει φυσικά το άτομο- σ΄όλους τους σταθμούς της ζωής. Γράφει σελ. 299, ΄΄το τρένο πλησιάζει στο τέρμα... σε περιμένει, να συναντηθείτε, να πληγωθείτε, να νιώσετε, να συνεχίσεται μαζί το μεγάλο ταξίδι΄΄, της αντοχής-εκλεκτοί φίλοι- της υπομονής, της περιπέτειας, της γνώσης, της αμφιβολίας, της εξομολόγησης, της ψυχικής καλλιέργειας, της ασύνορης αίσθησης των πραγμάτων, των διαρθρωτικών κοινωνικών αλλαγών και της εμπράγματης αμοιβαιότητας στη ζωή.

 Ο συγγ. Γιώργος Παληγεώργος αυτοβιογραφείται, με απόλυτο σεβασμό στη διαχρονικότητα της μνήμης. Αρκετές διηγήσεις του κρύβουν συγκρατημένα συναισθήματα, όπως, ΄΄Ο θάνατος του ποιητή΄΄-΄΄Η ανάσα των χαμένων Μικρασιατών΄΄-΄΄Ο θάνατος της αλεπούς΄΄-΄΄Ο Καράς και τα πράγματα΄΄-΄΄Λιακάδα εντός μου΄΄, κλπ. με απλόχερες όμως ρήξεις καρδιάς και νου, όταν θέλει να πορεύεται ως ισότιμος ταξιδευτής με κοινούς συνταξιδιώτες του χώρου. Περισώζει με ευκρίνεια τους ιδιωματισμούς του Ξηρομέρου, την αγάπη προς τα ζώα και τη φύση, λέξεις και φράσεις ξεχασμένες, που βγήκαν στον αυστηρό βιότοπο του Ξηρομέρου, ακόμη την αποτύπωση της εργασίας, της άμεσης συμπεριφοράς και της λιγόλογης ανταπόκρισης. Οι εποχές επανέρχονται στο βιβλίο και με προσιτό ζωντάνεμα ο συγγ. παντρεύει εύστοχα το χτες με το σήμερα. Κυρίαρχες ιδέες του είναι, η θαρρετή έρευνα, η επίμονη στάση στη ζωή, η προσήλωση στην επικοινωνία και η ιστορική συσχέτιση των γεγονότων, που φέρνουν ομαλά τον αναγνώστη, προσεδαφισμένο στο σύγχρονο κοινωνικό μας χώρο. Φράσεις όπως, σελ. 47, ΄΄Κι΄άφηκε όλες τις αίσθησες λεύτερες, να τρέχουν μεσ΄ τους λειμώνες...κι΄αφέθη να μηρυκάζει τ΄όνειρο... ή μήπως την ατελεύτητη προσδοκία του ανθρώπου στον άπειρο χρόνο;΄΄, σελ. 111, ΄΄Ο χρόνος τορνεύει τη ζωή κι΄η ζωή στρατεύει και βάζει σημάδια στο χρόνο΄΄, και σελ. 140, ΄΄...ξέτασε γνώμες πολλές και βρήκε σ΄όλες απροσδιόριστο το όριο του δέους και της ελπίδας΄΄.

 Ο συγγ. καταδείχνει στο βιβλίο του ΄΄Χωρίς βαλίτσα΄΄στοιχεία ψυχολογίας, επιγραμματικότητας, ποιητικού λυρισμού, στοχαστικότητας και φιλοσοφίας, λαγαρής και ευπρόσδεκτης περιγραφικότητας, ακόμη, λυτρωτικής και διέξοδης κάθαρσης στα γεγονότα. Ένα βιβλίο κόσμημα του τόπου, συγγραφικής αμεσότητας και λαογραφικής και πολιτιστικής παράδοσης. Ας θυμηθούμε ξέχωρα και τα λόγια του, στο ΄΄Αντί προλόγου΄΄ κείμενό του, που αγαλιάζεται μ΄αξεπέραστες θύμησες και ο τόπος του, ΄΄Πέρα στα βουνά της Ακαρνανίας, ο νόστος ανεμούρι και κάλεσμα... με τους φύλακες της αιώνιας μνήμης, στις ρίζες τους΄΄.

Φίλτατε Γιώργο Παληγεώργο, καλοπόρευτο το βιβλίο σου. .

 Κώστας Καρούσος Πρόεδρος Εταιρίας Ελλ. Λογοτεχνών.Αστακός 20/8/2022.