Ο Θανάσης Λάλας μιλάει για το νέο βιβλίο του Αντώνη Μποσκοΐτη "ΟΙ 10"

Ομιλία του Θανάση Λάλα στην παρουσίαση του βιβλίου "ΟΙ 10" του Αντώνη Μποσκοΐτη

Ζούμε σε μιά εποχή που η συνέντευξη ως είδος έχει ευτελιστεί.
Νομίζουν όλοι οτι η συνέντευξη δεν είναι μια τέχνη, άρα είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας
Για αυτό ζούμε και σε μια εποχή που οι συνεντεύξεις γίνονται με μέιλ και κυρίως από μακριά, χωρίς να συναντήσεις τον συνεντευξιαζόμενο ποτέ από κοντά παρόλα αυτά να ισχυρίζεσαι ότι μίλησες μαζί του.

Ζούμε επίσης σε μια εποχή που το δημοσιογραφικό έπαθλο ενός συνεντευξιαστή, δεν είναι τι είπε ο συνεντευξιαζόμενοι, αυτός που ρωτήθηκε για να απαντήσει, αλλά ποιος είναι αυτός που κατάφερε ο συνεντευξιαστής να του μιλήσει. Για αυτό ακούμε μονίμως πια οι “δημοσιογράφοι” να λένε στα δημοσιογραφικά γραφεία. «Έκλεισα συνέντευξη με τον Ρόμπερτς Ντε Νίρο, την Θερον, την Μέριλιν Στριπ, την Μαντόνα, τον Μέσι... την Αμπράμοβιτς, τον Ρονάλντο... και ολοι γύρω να μένουν με το στόμα ανοιχτό. Κανείς δεν νοιάζεται πια, τι είπε η Αμπράμοβιτς, ο Ντενίρο... Η επιτυχία ολοκληρώνεται στο “κλείσιμο”, μιας συνέντευξης, κι όχι στην αξία της συνομιλίας, που είναι το ζητούμενο, η ουσία αυτής της δουλειάς... Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό πόσο λοξό δρόμο έχει πάρει η τέχνη της συνέντευξης στις μέρες μας, θα σας φέρω ένα παράδειγμα από έναν άλλο προσφιλή μου χώρο που παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο περίπου. Συχνά διαφημίζεται μια θεατρική παράσταση με τίτλο “Εγκλημα και Τιμωρία” του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και όταν Πάσχα να παρακολουθήσεις το έργο δεν ακούς ούτε μια φράση του Ντοστογέφσκι! 
Τέλος ζούμε σε μια εποχή που το μεγαλύτερο ποσοστό των παρουσιασμένων και δημοσιευμένων συνεντεύξεων, είναι συνεντεύξεις με συγκεκριμένους συνομιλητές, αλλά στημένες, δηλαδή συνεντεύξεις που γίνονται γραπτές, οι απαντήσεις και συχνά και οι ερωτήσεις είναι γραμμένες από επικοινωνιακά γραφεία, υπό το πρίσμα του τι θέλουμε να ρωτηθεί ο πελάτης μας και τι εκτιμούμε ότι θα έπρεπε να απαντήσει για να είναι συνεπές με την εικόνα που έχουμε αποφασίσει να βγάλουμε προς τα έξω...
Συγνώμη, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη της συνέντευξης!

Σε μια τέτοια εποχή λοιπόν, όταν να βγαίνει ένα βιβλίο όπως το «10» του Αντώνη Μποσκοϊτη, είναι σαν να κρατάει κάποιος την δημοσιογραφία όρθια στη γη, ενώ ήδη το άλλο πόδι είναι ήδη στο κενό!

Αυτη είναι η κύρια σημασία ενός βιβλίου με συνεντεύξεις ενός ανθρώπου που συμμετέχει σε μια συνομιλία και προσπαθεί από τον συνεντευξιαζόμενο να “βγάλει” ζουμί, τροφή για τον αναγνώστη!

Toνα ρωτάς ειναι τέχνη!

Δεν χρειάζεται να εισαι intervieur για να καταλάβεις ότι αυτό το βιβλίο έχει πολλαπλό ενδιαφέρον
Η σωστή ερώτηση, είχε κι έχει τη δύναμη, να ανοίγει “κλειστές πόρτες”,
είναι ένας από τους πιο ουσιαστικούς τρόπους να προσεγγίσεις την ψυχή και το μυαλό ενός ανθρώπου, να φέρεις κοντά ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, με άλλους ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που αγωνιούν να ακούσουν για να σκεφτούν την ζωή τους, να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω.

Το να μάθεις να ρωτάς είναι αυτό που σε πάει στην ουσία και η ουσία είναι αναγκαίο ζητούμενο. Δεν πρέπει να ξεχνάει ο άνθρωπος που ασκεί αυτή την τέχνη ότι η σωστή ερώτηση σε οδηγεί στην εύστοχη απάντηση.
Και κάτι ακόμη... Ο καλός συνεντευξιαστής δεν είναι αυτός που έχει το ταλέντο να ρωτάει, αλλά αυτός που έχει το ταλέντο να ακούει τον συνομιλητή του, μιας και η σωστή ερώτηση είναι πάντα κρυμμένη στις απαντήσεις...
Επιμύθιο όλων όσων προείπα είναι ότι ο άνθρωπος που ξέρει να ακούει, είναι ο άνθρωπος που ξέρει να ρωτάει.

Η σωστή ερώτηση πρέπει πάντα να έχει ως αντικειμενικό σκοπό να αποκαλύψει, αυτό που κρύβεται κάτω από την συνήθη φλυαρία!
Η ερώτηση είναι δημιουργός, γεννάει απαντήσεις.
Κάθε απάντηση είναι πηγή μιας νέας δημιουργίας.
Κάθε απάντηση περιέχει μια νέα γένεση.
Την γένεση της επόμενης ερώτησης.
Την δημιουργία της συνέχειας
που οδηγεί από τα πέριξ του νοήματος,
στο κέντρο, στην ουσία του νοήματος,
στην εκπλήρωση του στόχου,
που είναι η αποκάλυψη
αυτού που υπάρχει αλλά δεν το γνωρίζουμε
Η ερώτηση είναι αυτή που οδηγεί την αφήγηση
Η σκυτάλη του «παρακάτω»
Η αφορμή που μπορεί να δώσει
τα ακριβή χαρακτηριστικά του ήρωα, των ηρώων!

Ποια είναι η πιο κατάλληλη ερώτηση που έπεται μιας απάντησης; Τι σημαίνει καλή ερώτηση; Την ερώτηση την προετοιμάζουμε και την στέλνουμε στο καθορισμένο ραντεβού με την απάντηση;

Τώρα
Ο Αντώνης Μποσκοϊτης είναι ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους-συγγραφείς σήμερα που σέβεται τους κανόνες που οδηγούν μία συνομιλία στη μαγεία, στην ουσία της επικοινωνίας. Διαθέτει χρόνο παρουσίας με τον συνεντευξιαζόμενο, σέβεται κατά την διάρκεια της επαφής του τον συνομιλητή, τον ακούει, απορεί, συμφωνεί, διαφωνεί... Έχει ήθος, δεν υποτιμάει την εξυπνάδα και την ευαισθησία του απέναντί του, έχει στόχο να δει αυτό που δεν αφήνει ο άλλος να δούμε, αλλά αξίζει τον κόπο αν σκοπός μας είναι να αποκαλυφθούν τα δομικά στοιχεία του χαρακτήρα του ήρωα που έχουμε απέναντί μας σαν αναγνώστες!

Ο Αντώνης Μποσκοϊτης, είναι ένας κύριος ξεχωριστός, λίγο περίεργος, τον ενδιαφέρει η ζωή, η επαφή με τους άλλους, το μυστήριο τον θρέφει και η αγωνία των διπλανών είναι ο πυρήνας που του αφυπνίζει τον λόγο να ζει ανάμεσα κι όχι μόνος!
Ο Αντώνης Μποσκοϊτης είναι το πρόσωπο που ψάχνει πρόσωπα, που πίσω από τα πρόσωπα αναζητά τις ζωές των άλλων, που σερβίρει την περιέργεια του υπό μορφή ερωτηματικού και δέχεται απαντήσεις-εξομολογήσεις από χείλη σε άλλα χείλη!
Ο Αντώνης Μποσκοϊτης είναι αυτό που συχνά λέω: μέγγενη που στύβει το σύνθετο του χαρακτήρα γιά να μείνει η απλότητα και το μεγαλείο!
Αυτός είναι ο Αντώνης Μποσκοϊτης!
Κι αν δεν σας πείθει η διαπίστωσή μου αυτή, έχω και το παράδειγμα έτοιμο γιάανα σας αποδείξω το λόγου το αληθές... Τυχαία διαλέγω λοιπόν, μια από τις συνομιλίες που υπάρχουν στο βιβλίο αυτό την πρώτη αυτή που μιλάει η Νόρα Βαλσάμη!
Κρατώ μόνο τις ερωτήσεις του Αντώνη... Ακούστε μόνο τις ερωτήσεις και θα καταλάβετε πως το σύνθετο του χαρακτήρα της ηρωίδας του, της Κυρίας Βαλσάμη με έναν τόσο απλό τρόπο φανερώνεται. Αυτή η αφέλεια που δεν είναι αφέλεια τελικά η απλότητα, είναι ο γήινος τρόπος να θέτεις αυτό που περιμένει πίσω από τα χείλη να ειπωθεί... Αυτή η απλότητα είναι ο οδηγός για να μπεις στα σκοτάδια του ανθρώπου που έχεις κάθε φορά απέναντι σου!  
Προσέξτε, καμιά φανφάρα, σαν να συναντήθηκαν για ένα καφέ, επικεντρωμένος στον στόχο. Απέναντί του μια γυναίκα που έζησε για χρόνια μέσα στην λάμψη, τώρα ζει με τον άντρα της στη Σύρο. Οι αγαπημένοι φίλοι της έχουν φύγει από την ζωή, η εποχή που όπου έμπαινε την αναγνώριζαν έχει παρέλθει... Υποφέρει από πόνους κι από κατάθλιψη. Αυτά έχει στο μυαλό του ο Αντώνης Μποσκοϊτης όταν πάει να την συναντήσει... κάθεται απέναντί της κι αρχίζει το μαγικό στύψιμο! Γιά να μείνει αν μείνει η ουσία. Για την Διαβάστε το «10», ένα βιβλίο που περιλαμβάνει δέκα συνομιλίες με ανθρώπους που αγαπήσαμε βλέποντας ταινίες του παλιου ελληνικού κινηματογράφου, και θα δείτε πόσο ζωντανοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι που αγαπήσαμε!

Μέσα από τις φαινομενικά απλές ερωτήσεις του, όταν τελειώνετε την ανάγνωση κάθε συνέντευξης του Αντώνη, νοιώθετε ότι ο ήρωας ή ηρωίδα του, είναι πλάι σας, ξέρετε για αυτήν κάτι περισσότερο από αυτό που ξέρουν όλοι οι άλλοι που δεν διάβασαν αυτή την συνέντευξη.
Αυτός είναι ο Αντώνης Μποσκοϊτης!
Σας ευχαριστώ,

Θανάσης Λάλας
δημοσιογράφος/συγγραφέας