Η Σπηλιωτοπούλου Μαρίνα γεννήθηκε σαν σήμερα, 17 Απριλίου το 1999, μπαίνει στον 22ο χρόνο της ηλικίας της και ο Φοιτητικός Κόσμος της εύχεται Χρόνια Πολλά! Η Μαρίνα κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με ποιήματά της τον Ιανουάριο με τίτλο «ἀπνευστί» από τις εκδόσεις Άπαρσις. Σπουδάζει στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών και της αρέσει να ασχολείται με διάφορες εκφάνσεις της Τέχνης όπως η ποίηση, τα κολλάζ και η ζωγραφική.

Είχα λοιπόν την χαρά να την επισκεφτώ και να μου δώσει συνέντευξη για την Εφημερίδα μας. Θεωρώ πως είναι σημαντικό να προωθούμε τους νέους καλλιτέχνες ειδικά όταν η δουλειά τους είναι αξιέπαινη. Προσωπικά, έχω διαβάσει το βιβλίο της Μαρίνας και μου άρεσε πολύ. Εκφράζει τα πράγματα με έναν αρκετά ιδιαίτερο τρόπο, τον όποιο θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ωμό και συνάμα ρομαντικό. Ας αφήσω όμως την ίδια να μας τα πει στην συνέντευξη που ακολουθεί…

-Πώς και αποφάσισες να εκδόσεις βιβλίο με τα ποιήματά σου;

-«Ήταν μια πολύ αυθόρμητη κίνηση είναι η αλήθεια. Υπήρξε η στιγμή στην ζωή μου που ήταν τόσα πολλά αυτά που είχα να πω, που στην ουσία από μόνα τους μου επέβαλαν να ακουστούν».

-Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η διαδικασία της έκδοσης για κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο;

-«Φαντάζει δύσκολο και είναι πράγματι μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είναι χρέος. Όλα μια απόφαση είναι, χτυπάς πολλές πόρτες, απογοητεύεσαι ξανά, ώσπου καταλαβαίνεις πως αν ήταν εύκολο δεν θα άξιζε την προσπάθεια».

-Απευθύνεσαι σε κάποιο συγκεκριμένο κοινό;

–«Ασυνείδητα απευθύνομαι σε όποιον εκεί έξω συναισθάνεται έστω και μια μου λέξη (νομίζω).Γιατί ξέρεις… η ενσυναίσθηση είναι το πιο δύσκολο πράγμα να κερδίσεις, μαζί με τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη. Την στιγμή όμως που τα γράφω δεν υπάρχει αυτό, φεύγει το “όλο” και υπάρχει μόνο το “συγκεκριμένο”».

Τα ποιήματά σου περιγράφουν μια πλευρά του έρωτα αντισυμβατική. Η Μαρίνα πιστεύει στον έρωτα;

-«Η Μαρίνα πιστεύει ολοκληρωτικά στον έρωτα. Είναι ένα κορίτσι που όσο κι αν πονέσει στο πέρασμά του, μαζεύει τα κομμάτια της και εμπιστεύεται ξανά το μεγαλείο του Έρωτα».

Τι ρόλο λοιπόν πιστεύεις πως έχει ο έρωτας στην ζωή μας;

-«Είναι η αρχή των πάντων και το τέλος του έχει την μαγεία που σε αναγκάζει να πέσεις με τα μούτρα στην ίδια αρχή ξανά».

Τι είναι ποίηση;

-«Δεν έχω ιδέα. Όταν μάθω θα σου πω».

Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου;

-«Οι άνθρωποί μου και όσα μου συμβαίνουν».

Γιατί πολύχρωμα μαλλιά;

-«Δεν μπορώ να με φανταστώ αλλιώς, και γιατί έχει πλάκα».

Σε ένα στοίχο σου αναφέρεις την φράση «Ζήσε λίγο». Γιατί λίγο και όχι πολύ;

-«Είναι προτρεπτικό το λίγο και όχι ποσοτικό. Όπως λέμε “πάμε λίγο”, έτσι και αυτό .Η φράση ανήκει στην Άλκηστις (στην οποία έχω αφιερώσει και το βιβλίο) και όχι σε μένα. Σε μένα συνήθως απευθύνεται».

Ποιο είναι το όνειρό σου για τα πνευματικά σου παιδιά, τα ποιήματά σου;

-«Πιάνω τον εαυτό μου να φαντάζεται απαγγελίες των ποιημάτων μου σε μια σκηνή θεάτρου».

Υπάρχει πλάνο για δεύτερο βιβλίο;

-«Ποιήματα υπάρχουν μπόλικα, μετά έρχεται το θέμα της απόφασης που είπαμε πριν».

Αγαπημένο ποίημά σου;

-«Το XIV «Και στο σώμα μου είμαι απούσα[…]”, το οποίο έλαβε ως σχόλιο «θεέ μου, αν υπάρχεις άκουσέ το» από μια αναγνώστριά μου».

Αν και πώς επηρεάζει η πανδημία την τέχνη σου.

-«Η ποίηση είναι στη ζωή, κι αν η πανδημία είναι στη ζωή τότε θα υπάρξει και στην ποίηση. Οι ανασταλτικοί παράγοντες, είναι ανασταλτικοί όσο τους το επιτρέπεις. Ο φόβος είναι ο χειρότερος φασισμός».

Πού μπορεί κάποιος να σε βρει;

-Συχνάζω στο Ινσταγκραμ, για κατάθεση ψυχής στο @giasem.aki και για κατάθεση ζωής στο @soropopooo. Και πλέον στα βιβλιοπωλεία ως «ἀπνευστί» της Μαρίνας Σπηλιωτοπούλου.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Μαρκουλή Μυρτώ