Οι ιστορίες δεν είναι αυτοβιογραφικές. Ωστόσο, πρόκειται για πραγματικές καταστάσεις, αληθινά συναισθήματα και ανθρώπους του παρόντος και του παρελθόντος, ανακατεμένα στον κουβά του μυαλού μου με αρκετή δόση μιας μορφής επιλεγμένης και επιβεβλημένης δυσλεξίας.
Οι πρωταγωνιστές είναι πολλοί και διαφορετικοί, όμως όλοι τους έχουν πράσινα μάτια, ένα κουτάκι γεμάτο αναμνηστικά της παιδικής τους ηλικίας, ένα μικρό, υπερκινητικό σκυλάκι κανίς-γκριφόν, βλέπουν εφιάλτες αλλά και συνειδητά, κατευθυνόμενα όνειρα και έχουν διαβάσει το Εκατό χρόνια μοναξιά του Μάρκες.