Φουσταλιεράκη, Μαρία

Η Μαρία Φουσταλιεράκη γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1970, είναι μητέρα τριών
παιδιών και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό
Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Παρακολούθησε επιτυχώς το εκπαιδευτικό αντικείμενο
του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών: Επιμέλεια – Διόρθωση
Κειμένων, Θέματα φιλοσοφίας: Ελευθερία και Ευημερία και Δημιουργική Ανάγνωση
και Γραφή της Πεζογραφίας. Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλος γραφείου
και σήμερα εργάζεται ως επιμελήτρια εκδοτικών κειμένων.
Είναι ενεργό μέλος εθελοντικών 
και φιλανθρωπικών οργανώσεων, μαχητική φεμινίστρια
και φροντίζει αδέσποτες γάτες.

Αγαπάει το θέατρο, το σινεμά, την κλασική μουσική και κάνει διαλογισμό.
Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και περσικά.
Η πρώτη της εμφάνιση στην ελληνική πεζογραφία ήταν τον Μάιο του 2020 με τη
συλλογή διηγημάτων Οδός Ελιγμών, από τις εκδόσεις Άπαρσις.
Ακόμα δεν έχει αποφασίσει τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.

e-mail: [email protected]

Προβολή ως Πλέγμα Λίστα
Ταξινόμηση ανά
Εμφάνιση ανά σελίδα

ΑΣΑΛΕΥΤΕΣ ΝΥΧΤΕΣ

[…Βιαζόταν να κλειδώσει την κεντρική πύλη. Αφού βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε ψυχή εκεί γύρω, έβγαλε μια άλλη, μια ασημένια σφυρίχτρα από την αριστερή του τσέπη και άρχισε να σφυρίζει δυνατά. Ήταν το σύνθημα. Από τους παιδικούς τάφους ακούστηκε φασαρία· φωνές και γέλια. Ένα ένα τα παιδιά, σήκωναν τα καπάκια από τα φέρετρα και αφού τέντωναν τα ποδαράκια τους για να ξεμουδιάσουν, έβγαιναν με ένα σάλτο και έτρεχαν να παίξουν με τα καινούργια τους παιχνίδια. Τα μικρότερα παιδιά και τα βρέφη που δεν περπατούσαν ακόμα, τσίριζαν από ανυπομονησία όσο περίμεναν κάποιο από τα μεγαλύτερα να τα σηκώσει αγκαλιά και να τα βγάλει έξω. Το νεκροταφείο μετατράπηκε σε παιδική χαρά. Τα φώτα από τα καντήλια έφεγγαν αρκετά και μαζί με το λιγοστό φως του φεγγαριού, τα βοηθούσε να μην σκοντάφτουν πάνω στα μάρμαρα. Μόλις άρχισε να ξημερώνει, αποκαμωμένα από το παιχνίδι χασμουρήθηκαν, τεντώθηκαν, χτένισαν τα μαλλάκια τους, τίναξαν καλά καλά τα βρόμικα χώματα από τα καλά τους ρουχαλάκια και γύρισαν ήσυχα ήσυχα στα νεκρικά τους κρεβατάκια για να κοιμηθούν ως το βράδυ που θα σφύριζε πάλι ο φύλακας την ασημένια σφυρίχτρα.]
10,00€

ΟΔΟΣ ΕΛΙΓΜΩΝ

[Έτσι καθώς έπεφτα αργά αργά από την ταράτσα –μύθος πως η πτώση είναι αστραπιαία–, είχα την ευκαιρία να δω από ψηλά τη γειτονιά και τους ενοίκους, αυτούς για τους οποίους ποτέ ως τώρα δεν είχα καν ενδιαφερθεί. Στο ρετιρέ, που νόμιζα πως ήταν από χρόνια ακατοί- κητο, είδα μια γάτα κι ένα καναρίνι να κυνηγιούνται μες στις σκόνες. Δεν πρόλαβα να δω πολλά, μα δεν νομίζω πως η γάτα ήταν πεινασμένη. Ακριβώς στον αποκάτω όροφο είχαν απλωμένα ρούχα κατά μήκος στα σκοινιά, μα δεν τα λέρωσα, ούτε τα μπέρδεψα, πέρασα ανάμεσά τους με δεξιότητα διάσημης μπαλαρίνας…]
10,00€