Θα φτάσει η μέρα, που τα δυο σου χέρια θα βαραίνουν πιο
πολύ από λέξεις ειπωμένες στις σελίδες κάποιου βιβλίου.
Κι αν ήρθε αυτή η μέρα:
“τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα”
Ίσως, λοιπόν, αναρωτηθείς την επακριβή προέλευση και κατα-
γωγή του έργου. Για το εν λόγω, μάθε, πως γεννήθηκε για την
ποίηση και την ζωή και τον έρωτα. Μητέρα του η απουσία, το
κυοφορούσε αιωνίως ξερνώντας τα πιο απόκρυφα, τα πιο ανο-
μολόγητα φωνήεντα και οδοντικά σύμφωνα. Κι απ’ τα σπλάχνα
της, το τράβηξες εσύ, κι εμείς και κάποιος τυχαίος, αμφισβητώ-
ντας την υπόσταση της δημιουργίας.
Διότι, κύριοι, δική μας κόρη είναι η ποίηση, ταπεινή και οδυνηρή,
όσο η ωδίνη εκείνου του τοκετού. Όσο η ωδίνη των λέξεων, που
δεν βαστιούνται πια από τρύπια χέρια και αξιοπρέπειες.
Θα την επανακαταλάβουμε από πάσαν μάνα απουσία,
μη φοβάστε.
Και θα ΄ναι η μέρα που θα πω με μιαν ανάσα,
ακόμη κι αν αυτή κοπεί:
“[...] θέλω να ξεριζώσω όλο το δέρμα που έχεις αγγίξει,
να στύψω τα πνευμόνια μου μπας και ανασάνουν
μόνο για μένα”
“Έτσι, για να μην νομίζεις ότι πέθανα.”
Η Σπηλιωτοπούλου Μαρίνα, της Αλεξάνδρας, γεννηθείσα τον Απρίλιο του ‘99 διανύει το 21ο έτος της ηλικίας της. Ζει και σπουδάζει στην Πάτρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, καθώς ακαδημαϊκά διατελεί το προτελευταίο έτος των σπουδών της στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών, του Πολυτεχνείου Πατρών.
Συγχρόνως, στα ενδιαφέροντα της συγκαταλέγεται η ενασχόληση της με την τέχνη, αφού αποτελεί μέλος της θεατρικής ομάδας του θεάτρου Act στην Πάτρα καθώς και επιδίδεται καθημερινώς και αδιαλείπτως στις εικαστικές τέχνες δημιουργώντας ζωγραφικά έργα και κολλάζ.
Ωστόσο, τίποτα από τα παραπάνω δεν καθορίζει την εν λόγω καλλιτέχνιδα, όσο η συγγραφική της ουσία που αδιάσπαστα την ενώνει με τον κόσμο της ποίησης. Σημερα, με το πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα επιχειρεί μια ακανόνιστη αν όχι συνειρμική δική της σύνοψη μιας πιο ενδελεχούς θεώρησης για τη ζωή.
