Στην παλέτα των άστρων
H Mαρία Σκούλου είναι η συγγραφέας του παραμυθιού “Το χελιδόνι και η βελανιδιά”, από τις εκδόσεις Άπαρσις. Την θαυμαστή εικονογράφηση πραγματοποίησε η Κική Περιβολάρη. Μέσα σε 47 σελίδες η συγγραφέας Μαρία Σκούλου ξεδιπλώνει το αφηγηματικό της ταλέντο και μας ταξιδεύει στην παλέτα των άστρων με πρωταγωνιστές το χελιδόνι και τη βελανιδιά. Η συγγραφέας μιλά για την απώλεια, ερχόμενη αντιμέτωπη με το επακόλουθο της κατάθλιψης. Με παραδειγματικό, αλληγορικό και συνάμα τρυφερό τρόπο αντιμετωπίζει την απώλεια με το φως της ελπίδας. Με σύμμαχο την στοργική σαν μάνα-γη βελανιδιά – σύμβολο σοφίας και μακροβιότητας – το χελιδόνι αντλεί όλη του τη δύναμη και πίστη στη ζωή από την προσταστευτικότητα με την οποία το περιβάλει. «Δεν ξέρω αν ο ουρανός χωράει την ανάσα μου», γράφει η συγγραφέας μας. Με αυτό τον λυγμό του το χελιδόνι, δηλώνει την απώλεια της μάνας που στερείται τα μικρά της, το ξερίζωμα της ψυχής της, την απώλεια του νοήματος της ζωής. Αρκεί μόνο να της θυμίσει η ιερή βελανιδιά την αξία της ζωής, την αιωνιότητα της ψυχής. Το χελιδόνι χαρούμενο επιτέλους, απολαμβάνει το αγκάλιασμα των αστεριών και την ενότητα της πλάσης, τον σκοπό της δημιουργίας. Αρχίζει να αντιλαμβάνεται την οντολογία της ύπαρξης του αλλά και το ατελεύτητο της χαράς που την ακολουθεί.
«Το χελιδόνι είχε αρχίσει να κατανοεί την ενότητα αυτού του κόσμου. Δεν ήταν τόσο μακριά από τα αστέρια όσο πίστευε. Καταλάβαινε ότι και αυτό είναι ένα αστέρι. Και αναρωτιόταν μήπως όλοι είμαστε αστέρια. Αν είναι έτσι, γιατί τα μισά αστέρια είναι στη γη και τα μισά στον ουρανό; Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη σκέψη του. -Πρέπει να πετάξεις, πρέπει να φύγεις αποδώ, είπε η βελανιδιά».
Η ιερότητα της ζωής
Το χελιδόνι καταλαβαίνει ότι είναι ενωμένο με όλα τα στοιχεία της φύσης, καταλαβαίνει τη μυσταγωγία και την ιερότητα της ζωής, καταλαβαίνει και την αδυναμία του να αλλάξει το παρελθόν αλλά και την υποχρέωση του να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες με σθένος και καρτερικότητα, με ηρωισμό και γενναιότητα. Συνειδητοποιεί ότι είμαστε όλοι αστέρια, άλλα στη γη και άλλα στον ουρανό.
Η βελανιδιά σαν μάνα Σπαρτιάτισσα
Η βελανιδιά σαν μάνα Σπαρτιάτισσα αφού τρυφερά νουθετήσει το μικρό της , μόλις συνέλθει , το σπρώχνει να βγει στο σταυροδρόμι της ζωής και να αναζητήσει τη γραμμή του ήλιου. Παρακάμπτοντας τα σύννεφα , ακολουθώντας την ηλιαχτίδα τη μέρα και τη φεγγαραχτίδα τη νύχτα, το χελιδόνι εμπιστεύεται τον άνεμο . Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν, εκεί που το όνειρο συναντά την πραγματικότητα, εκεί που το θάρρος αντιμετωπίζει το φόβο, πέρα από τα όρια της μοναχικότητας, το χελιδόνι ξαναβρίσκει τη συντροφικότητα. Ξαναβρίσκει το σμήνος των χελιδονιών που το προσκαλεί να πετάξει. Ο άνεμος της ζωής αλλάζει και πρέπει να στραφούμε στην εσωτερικότητα της πνευματικής μας υπερδύναμης, να αφεθούμε στην αγκαλιά της αγάπης και της ενότητας για να πορευθούμε στα δύσκολα.
Η απεραντοσύνη της αγάπης
Η Μαρία Σκούλου, κατορθώνει μέσα από αυτό το δύσκολο εγχείρημα να μιλήσει στην παιδική τρυφερή ψυχή για την απώλεια, σκαρφαλώνοντας πάνω στο ουράνιο τόξο. Με σύμμαχο τη βελανιδιά, την μάνα που αγκαλιάζει στοργικά τα παιδιά της, τη βοήθεια των αστεριών, του ήλιου και της σελήνης, το χελιδόνι επουλώνει τα χτυπημένα του στα βράχια φτερά. Και ξαναπετά στον απέραντο ουρανό, κερδίζοντας την απεραντοσύνη της αγάπης. Γιατί τίποτα δε χάνεται, παρά μόνο όταν σβήσει από τη μνήμη. Όπως έλεγε ο Χάιντεγκερ ο χρόνος είναι ο ορίζοντας μέσα στον οποίο αποσαφηνίζεται το είναι της ύπαρξης. Κι εδώ στο υπέροχο αυτό παραμύθι μας , ο χρόνος και η φύση είναι λυτρωτική για την ψυχική ενδυνάμωση του χελιδονιού. “Το χελιδόνι και η βελανιδιά” είναι ένα πανέμορφο διδακτικό παραμύθι που ξεδιπλώνει στην αιώρα των άστρων την αγάπη της μάνας μα και θαρραλέα μιλά για την τραγικότητα της απώλειας. Συγχαρητήρια στην συγγραφέα Μαρία Σκούλου για το πέταγμα που τολμά στην παιδική ψυχή, αλλά και στην Κική Περιβολάρη, εικονογράφο του βιβλίου για την εμπνευσμένη, μοναδική εικονογράφηση.
Λίγα λόγια για τον συντάκτη
