Νέα

Οταν η μνήμη σου φέρνει ασφυξία. Οταν η μνήμη δε φρεσκάρει το αεράκι, δεν κινεί τα πράγματα, δε γλυκαίνει το παρόν, γίνεται δίνη που σε καταπίνει. Μια προσπάθεια να μείνει το κεφάλι μας έξω από το νερό, να μην πνιγούμε, να ξεχωρίσουμε τα λουλούδια από τη σβουνιά και τις μυρωδιές από τη μπόχα της ιστορίας, άσαρκοι εμείς, ψάχνουμε ένα καινούργιο σώμα να κατοικήσουμε, ένα καινούργιο σώμα να ερωτευτούμε.

Γράφει ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Γιάννης Συμεωνίδης

“Σταυρόλεξο που δεν τελειώνει είναι ο κόσμος και η ζωή”, γράφει η Αντιγόνη Μπάσιου και με μια μόνο φράση της “γρονθοκοπεί” τον κυνισμό. Όποιος διαβάσει, μάλιστα, το βιβλίο της θα αντιληφθεί ότι είναι ολόκληρο ένα μάθημα ανυπακοής στην ειμαρμένη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτή για τον καθένα μας.

Ο Αντώνης Δουκέλλης μέσα από τις 530 σελίδες του τέταρτου μυθιστορήματος «Γέρνα» και με υπότιτλο» Σκλάβοι των πειρατών» από τις εκδόσεις Άπαρσις, μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο.