Νέα

Το πρώτο βιβλίο της Μαρίας Αποστόλου κυκλοφορεί και έρχεται να "μιλήσει" στις καρδιές των ανθρώπων. Όπως γράφει η ίδια η ποιήτρια, η σκληρή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας σήμερα, οδήγησε το μολύβι της στη θεραπευτική διεργασία της ποίησης. Το βιβλίο με τίτλο "Ανυπότακτη Ιστορία" είναι μία εμβάθυνση στα τρέχοντα γεγονότα, κοινωνικά και πολιτικά, μέσα από τα ποιήματά της. Ότι βίωσε η Ελλάδα από τον περασμένο Μάϊο ως τώρα, την πανδημία, τον κορονοϊό αλλά και συμβάντα τα οποία απασχόλησαν όλους μας, όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής, ο θάνατος το Βαγγέλη Μάγγου στον Βόλο, όλα περνάνε μέσα από τα ποιήματα της Μαρίας Αποστόλου, με εμφανώς κριτική χροιά. Ιστορίες σχέσεων και έρωτα στα χρόνια της πανδημίας "χρησιμοποιούνται" για να αναδείξουν την πίεση στην ελληνική κοινωνία αλλά και περιπτώσεις αδικίας. Γι' αυτό άλλωστε και η "Ανυπότακτη Ιστορία" αποτελεί ένα κατ' ουσίαν πολιτικό βιβλίο, μέσα από την πρωτοτυπία των ποιημάτων της ποιήτριας.

Ο Νότης Μαυρουδής πέρα από τα δεξιοτεχνικά «κιθαριστικά» του, είναι και ένας ξεχωριστός συνθέτης με δικό του χαρακτήρα. Απ’ την εποχή του Νέου Κύματος μέχρι και τις μέρες χαράζει τη δική του στράτα, με συνέπεια και… «συνείδηση» της τέχνης του. Ακόμα και όταν οι εργασίες του δεν αγκαλιάζονται απ’ τις «γυαλιστερές» στιγμές της «ενημέρωσης» εκείνος δεν κάμπτεται και δεν απογοητεύεται, ή ακόμη και αν συμβαίνει το τελευταίο, βρίσκει δύναμη να συνεχίσει απτόητα τη «σταθερή», όσον αφορά το μεδούλι της, ρότα του. Το συνθετικό έργο του, αναφέρομαι στα τραγούδια, είναι αξιοπρόσεκτο σε όλα τα «επίπεδά» του. Βέβαια μιλάμε για ένα πολυσχιδή στην έκφρασή του μελωδό και σολίστα, όπου στην τραγουδοποιία καταλήγει όταν έχει και θέλει, κάτι να μας πει. Στην τελευταία του, πολυσυλλεκτική όπως συχνά πράττει από πλευράς ερμηνευτών κατάθεσή του, δίνει χώρο σε νέους στιχουργούς απ’ τη σχολή του μάστορα Κώστα Φασουλά, να «φανούν» και ταυτόχρονα εμπνέεται απ’ την ματιά τους. Δεν έχω προλάβει ν’ ακούσω όλο το έργο, με τον τίτλο «Ξαφνικοί Επισκέπτες», όμως τα πρώτα δείγματα γραφής είναι ενδεικτικά, πως και αυτός «κύκλος» τραγουδιών, διατηρεί τις συνιστώσες με τις οποίες ο Μαυρουδής πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια, οπότε αναλογίζομαι πως ανάλογη θα είναι και η συντεταγμένη και κατά συνέπεια και το «εμβαδόν» του. Αν μάλιστα τα τραγούδια, ευτυχήσουν να βρουν διέξοδο στις ζόρικες ραδιοφωνικές «συμπληγάδες» των καιρών μας, τότε ίσως αποκτήσουν και εκτόπισμα στο ευρύ κοινό. Γιατί μες την ταπεινότητά τους, έχουν και αετίσιο πέταγμα. Μετά το «Λίγο Μπλε» (στίχοι Νάνσυ Φωτοπούλου, ερμηνεία Μόρφω Τσαϊρέλη) έρχεται το «Μοναχικό Ταξίδι» σε στίχους της Δήμητρας Κουντουριώτη με τον Δώρο Δημοσθένους. "Μοναχικό ταξίδι"

Μια όμορφη ποιητική συλλογή έφτασε στα χέρια μου και από την αρχή ο τίτλος και η φωτογραφία του εξώφυλλου κέντρισαν την περιέργεια μου. Εκδόθηκε τον προηγούμενο Φεβρουάριο και είναι η πρώτη του συλλογή του Δημήτρη Βασιλείου. Μα αν δεν διάβαζα το βιογραφικό του θα έλεγα πως έχει εκδώσει και άλλες ποιητικές συλλογές. Η ώριμη γραφή του που είναι κατανοητή και στον άπειρο αναγνώστη, άγγιξε την καρδιά μου, ονειρεύτηκα μαζί του και συγκινήθηκα. Τα ποιήματα αυτής της συλλογής είναι αφιερωμένα στον Μίκη Θεοδωράκη.

Με ένα "μπουκέτο" νέων τραγουδιών έκανε ποδαρικό η νέα χρονιά στον Νότη Μαυρουδή. Οι "Ξαφνικοί επισκέπτες" του, μέσα σ' αυτή την πρωτόγνωρη εποχή της πανδημίας, έρχονται να θυμίσουν τις καλές εποχές της ελληνικής τραγουδοποιίας, όπου η ποίηση έχει τον πρώτο λόγο. Ο γνωστός συνθέτης και κιθαριστής, στο νέο του άλμπουμ που κυκλοφορεί σε CD-βιβλίο (εκδ. Άπαρσις), δίνει τον λόγο σε 12 νέους δημιουργούς που οι στίχοι τους "ταυτίστηκαν με τη μουσική μου και την ψυχή μου". Πάντα έδινε τόπο στους νέους ο Νότης Μαυρουδής. Πολύ περισσότερο σήμερα που ο κορωνοϊός έχει εισβάλει καταλυτικά στη ζωή ανατρέποντας διαδικασίες ζωτικής σημασίας και πλήττοντας ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες. "Θλίβομαι βαθιά που η υπουργός Πολιτισμού μάς έχει κατατάξει στην κατηγορία του πένητα και του χομπίστα" λέει και υπενθυμίζει ότι "η φτώχεια δεν κάνει καλό στην τέχνη". Επισημαίνει δε την κομβική συνθήκη για έναν καλλιτέχνη. "Όταν στερείς από τον καλλιτέχνη το κοινό του, είναι σαν να αφαιρείς την ψυχή του". Φύσει αισιόδοξος όμως, ελπίζει ότι η μετά τον κορωνοϊό εποχή "θα στρώσει τον δρόμο για έναν στόχο διαφορετικό: εκείνον του πολιτισμού και της παιδείας, που θα μας οδηγήσουν σε έναν τρόπο ζωής που θα έχει επίκεντρο τον ουμανισμό".