ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Σκέψεις βασισμένες στις σημειώσεις για το έργο

Μπορεί ένα έθνος να ερωτευτεί ένα άλλο. Τι γίνεται
όταν αυτό συμβαίνει; Μπορεί ένα σώμα να κάνει σεξ
με ένα άλλο σώμα ως έθνος. Τι είναι αυτό το σεξ;
Μπορεί το ίδιο το έθνος να ερωτευτεί τον εαυτό του.
Τι γίνεται όταν αυτό συμβαίνει; Πού και πώς δημι-
ουργείται το ομοερωτικό; Πώς ό όμοιος έρωτας
γίνεται λεσβιακός; Όταν περνάς τα σύνορα; Όταν επι-
στρέφεις; Όταν ενώνεις; Όταν μάχεσαι; Τι είναι σύνορα;
Θα μπορούσαν να είναι συμφωνικοί ήχοι ψυχών ή
σωμάτων. Θα μπορούσαν να είναι εικαστικές αποδόσεις
του άναρθρου σε συμπαραγωγή με ό,τι αρθρώνεται.
Θα μπορούσαν να είναι σώματα που νοηματοδοτούνται
από την αρχή σε μια θεατρική συνεργασία με τον
Λόγο. Θα μπορούσαν να είναι γεωγραφικοί όροι για
να γίνει κατανοητή η παράμετρος της γλώσσας,
κυρίως της μητρικής. Αυτής της γλώσσας που οι λε-
σβίες γυναίκες ειδοποιούν και οργανικά. Ένα εγχειρίδιο
ορίων που δημιουργούνται, καταλύονται, λησμονούν-
ται, προσδιορίζονται από την αρχή. Μια αρχή εκτός
και εντός αλφαβήτου. Μια αλφάβητος μάρτυρας και
αρχείο συγχρόνως.
Χριστιάνα Λαμπρινίδη

From playwright's notes:
Can a nation fall in love with another nation? What
happens when it happens? Can a body fall in love
with another body like a nation? Is this sex? Can a
nation fall in love with itself? What happens when
it happens? Where and how does the homoerotic
occur? How does same love become lesbian? When
you cross borders? When you return? When you become
a union? What are borders? They could be
symphonic sounds of bodies or souls. They could be
visual depictions of the inarticulate in co-production
with the articulated. They could be bodies reassigning
meaning in a dramatic collaboration with
discourse. They could be geographical terms for
language to be understood, especially mother tongue.
This tongue-language lesbian women inform as an
organ. A manual of limits: created, abolished, forgotten,
redefined. In and out of alphabets. A witness
alphabet, also an archive
Christiana Lambrinidis

Πού μπορώ να το βρω;

Η Έφη Τούμπα στο τρίπτυχο αυτό βιβλίο
επικεντρώνει τη γραφή της στον άνθρωπο
και τις δυσκολίες της ζωής.
Η ηρωιδα στο Ερωτικό παλεύει με τους δικούς της δαίμονες,
κοιμίζοντας την αλήθεια.
Στο Θεριό ο μονόλογος του καρκινοπαθή
γίνεται ενσυναίσθηση, επίγνωση, ανάγκη.
Το βιβλίο κλείνει με 10, χαρακτηριστικά του ύφους της, ποιήματα.

Μια συν-έκδοση των εκδόσεων Άπαρσις και
της ομάδας ΘΕΑΜΑ (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία)

Πού μπορώ να το βρω;

Τα έργα Η οικογένεια, Μια σχολική χριστουγεννιάτικη γιορτή και Άγονες εποχές, συγκροτούν τη θεατρική τριλογία, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο αυτό, το δεύτερο της σειράς Ελληνικά Θεατρικά Κείμενα των εκδόσεων Άπαρσις.
Τρία μικρά θεατρικά έργα σαν κραυγές αγωνίας για την υπογονιμότητα, την υποβάθμιση της ζωής, την απώλεια της γλώσσας και την μουσειοποίηση της ζωντανής μας παράδοσης.

Πού μπορώ να το βρω;

Η συνέντευξη της Νάντιας, μιας λαϊκής τραγουδίστριας που μόλις έχει κυκλοφορήσει την αυτοβιογραφία της, στρέφεται περισσότερο προς την προσωπική της ζωή παρά το έργο της. Ένα θεατρικό έργο για την αγάπη μεταξύ άντρα και γυναίκας - και την έλλειψή της.

-----

«Λόγω του επαγγέλματός μου σαν παραγωγός στη δισκογραφία, συνάντησα πολλές Νάντιες. Τραγουδίστριες που διεκδίκησαν επάξια τον τίτλο της ερμηνεύτριας και άλλες που έμειναν καλές φωνές ή στη χειρότερη περίπτωση γλάστρες, που βιοπορίστηκαν στα σκυλάδικα με την ίδια επαγγελματική κυνική της εργάτριας στη φάμπρικα.

Όλες είχαν -τουλάχιστον στην αρχή της καριέρας τους- δύο φωνές σαν αυτές που αναφέρει η Μικέλα: τη φωνή που χαϊδεύει και κολακεύει, και τη σκληρή φωνή της συνείδησης στην οποία συνήθως κλείνουμε τα αυτιά μας. Αναφέρει με διακριτικό τρόπο την ανάγκη που έχουν οι απαίδευτοι καλλιτέχνες της μουσικής να δηλώσουν ότι είναι μορφωμένοι, ότι διαβάζουν φιλοσοφικά κείμενα, λογοτεχνία, ποίηση, και να καλύψουν τα κενά της εκπαίδευσης που δεν πήραν, ο καθένας για δικούς του λόγους. Την ανάγκη να αγαπηθούν όχι για τη δόξα και το χειροκρότημα, αλλά για τον εσωτερικό τους κόσμο. Εν ολίγοις, να αγαπηθούν πραγματικά.

Είναι αξιοθαύμαστη, για μια κοπέλα στην ηλικία της Μικέλας, η ικανότητά της να διεισδύει στην ανθρώπινη φύση και ψυχή. Πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε σημαντική συγγραφέα και της το εύχομαι ολόψυχα, γιατί το αξίζει.»

Από το εισαγωγικό σημείωμα της Ντόρας Ρίζου

Πού μπορώ να το βρω;

Το 5ο βιβλίο της σειράς "Ελληνικά θεατρικά Κείμενα"

Ένας άντρας, μια γυναίκα, δύο εραστές από τα παλιά, συναντιούνται για να μιλήσουν, επιστρέφουν στον «τόπο του εγκλήματος» ως μια ανάγκη να εξομολογηθούν τον παρελθόντα έρωτά τους, να αποκαλύψουν την συντριβή τους μέσα από αυτόν. Αρθρώνοντας την βιωμένη αγριότητα της ύπαρξης και του έρωτα θέλουν να κατανοήσουν και να λυτρωθούν.

Το έργο Ξανά εμπνευσμένο από αυτοβιογραφικά στοιχεία εκλαμβάνει τον έρωτα ως προσωπικό βίωμα με κοινωνικό-πολιτικές, όμως, διαστάσεις και άρρηκτα συνδεδεμένο με τον περιβάλλοντα χρόνο και χώρο, ο οποίος είναι άλλοτε φιλόξενος άλλοτε αφιλόξενος, εχθρικός.

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Γεωργία Αλεβιζάκη
Γραφίστας: Κώστας Κοφίνας
Τεχνική επιμέλεια - παραγωγή: Ernesto N. Bauman

- Συνέντευξη της Νατάσας Νταϊλιάνη στο Catisart.gr με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου
 

Πού μπορώ να το βρω;

Το τρίτο βιβλίο της σειράς Ελληνικά Θεατρικά Κείμενα των εκδόσεων Άπαρσις.

Το θαύμα των Χριστουγέννων συντελείται μέσα σε καθεστώς πανδημίας.
Με αφορμή την επίσκεψη τριών διακεκριμένων ξένων, ο Γέροντας Φιλήμων βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για μεγάλες μυστηριακές αλήθειες, ενώ παράλληλα δέχεται πειρασμούς και αυστηρή ορθολογική κριτική.
Όλα ξεπερνιούνται μέσα σε κλίμα συναγάπησης και ευχαριστιακής εξύμνησης του νεογέννητου Χριστού και της Περιβολάρισσας του Όρους, που δεν παραλείπει να κάνει την παρουσία της αισθητή... 

Πού μπορώ να το βρω;

Ο Οβίδιος στις "Μεταμορφώσεις" στο Κεφάλαιο Χ περιγράφει τον γάμο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Μετά τον γάμο η Ευρυδίκη πεθαίνει από το δάγκωμα ενός φιδιού. Ο Ορφέας κατεβαίνει στον Άδη και με τη δύναμη του λυπηρού Τραγουδιού του κατορθώνει να του επιτρέψουν οι θεοί του κάτω κόσμου να τον ακολουθήσει η Ευρυδίκη, με τον όρο να μην γυρίσει να την κοιτάξει μέχρι την έξοδό της από τον Άδη. Όμως ο Ορφέας δεν τήρησε τον όρο και γύρισε στον επάνω κόσμο μόνος του.

Ο Μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης έχει εμπνεύσει διαφορετικές ποιητικές δημιουργίες, που περιέχουν ποικίλους συμβολισμούς και εκφράζουν πανανθρώπινα εξελικτικά πρότυπα του απώτερου μέλλοντος.

από το Επίμετρο του Βαγγέλη Πέππα 

Πού μπορώ να το βρω;

Ποιος είναι αυτός που δεν σκοτώνει, αλλά δώδεκα σκοτώνει;

Έκτορας και Πάρης. Δύο αδέρφια, ένα σπίτι, ένα χαμένο κεφάλι Καρυάτιδας. Δύο διαφορετικοί κόσμοι: Ο ένας του παραμυθιού με τις νεράιδες και τους νάνους, ο άλλος της στυγνής πραγματικότητας. Της ελπίδας που περιπλανιέται χαμένη κι έρχεται αντιμέτωπη με τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Όταν οι θεσμοί της οικογένειας, της θρησκείας, της κοινωνίας γυρνούν σαν σφαίρες μέσα στο περίστροφο και περιμένουν από το Χέρι να τραβήξει τη σκανδάλη για να εκτοξευτούν κατευθείαν σε μια πληγή που ήδη αιμορραγεί... ίσως το Αίνιγμα τους λυτρώσει. Ίσως η λύση του, τους χώσει ακόμα πιο βαθιά στο βούρκο. Αν καταφέρουν να γλιτώσουν από τα πεινασμένα αρπακτικά πουλιά που αποσυνθέτουν ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους, θα ζήσουν.

Πού μπορώ να το βρω;