Νέα

Μπορεί ένας σκύλος να γίνει η αφορμή, για να ξεκλειδώσουμε τις πόρτες της συναισθηματικής ζωής μας; Φυσικά και μπορεί· με την προϋπόθεση να μπορούμε κι εμείς να συντροφεύσουμε ένα πλάσμα, το οποίο έχει το εγγενές χάρισμα της ενεργητικής ακρόασης, δηλαδή την ικανότητα να ακούει το συνομιλητή του με ενάργεια· με ανοιχτά αυτιά, προσηλωμένα μάτια και κλειστό στόμα· μια λειτουργία, στην οποία οι άνθρωποι, συχνά, δυσκολευόμαστε. ✽•*`*•✽ Γκούφι Α, ένας σκύλος ο οποίος ξεκινά την αφήγησή του διερωτώμενος: «Ένας «οδηγός αυτοβοήθειας» γραμμένος από σκύλο; Προτού βιαστείς να με κατηγορήσεις· ότι προσπαθώ να σε παραπλανήσω ή, ακόμα χειρότερα, να σε εξαπατήσω, δώσε μου τη δυνατότητα να σου εξηγήσω -και, φυσικά, να συστηθώ-, αποκαλύπτοντας την πραγματική ταυτότητα και τις προθέσεις μου.» Πράγματι, το βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας δεν είναι ένας ακόμα «οδηγός αυτοβοήθειας», ο οποίος έρχεται να προστεθεί στην πληθώρα των προβαλλόμενων κατά τέτοιο τρόπο βιβλίων. Για μένα, τα «24 ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» είναι κάτι ουσιαστικότερο· πρόκειται για την αφήγηση της προσωπικής, βιωματικής ιστορίας μιας ψυχής, η οποία μας ξεκλειδώνει, τη μία μετά την άλλη, τις κλειστές πόρτες, μέσα από τις οποίες άνοιξε δρόμους· μας περιγράφει πώς έχει βιώσει την εμπειρία του ίδιου του εαυτού, αλλά και τα πρότυπα των σχέσεων με τους σημαντικούς άλλους· μας μιλά για τις άμυνες, τις οποίες χρειάστηκε να επιστρατεύσει, για να προσαρμοστεί και να αντεπεξέλθει στις δοκιμασίες της πραγματικότητας, αλλά και τους τρόπους, με τους οποίους θεράπευσε τις πληγές· με την τελετουργική, σιωπηλή υπομονή που χρησιμοποιεί ένα πονεμένο ζώο, όταν γλείφει την αιμορραγούσα πληγή.

O Λεωνίδας Κοσκινάς μας εκπλήσσει όμορφα με την πρώτη του ποιητική συλλογή. Μια προσεγμένη έκδοση των εκδόσεων Άπαρσις με ένα πολύ επιτυχημένο τίτλο ...χωρίς ζώνη ασφαλείας και ένα εξίσου επιτυχημένο εξώφυλλο. Ταξιδεύει ο ποιητής...χωρίς ζώνη ασφαλείας και μας αγκαλιάζει με τις σκέψεις του στον δικό του κόσμο, μας ταξιδεύει μαζί του.

Η Θανοπούλου δεν διστάζει να χτυπά τις πόρτες του διαδρόμου. Αυτή την παρομοίωση χρησιμοποιούσε η ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγεβα για την αναζήτηση της ορθής λέξης στο ποίημα: όπως χτυπά κανείς τις κλειστές πόρτες κατά μήκος ενός ατέλειωτου διαδρόμου, έτσι αναζητά ο ποιητής τη σωστή λέξη. Μόνο μία θ’ ανοίξει. Αυτή τη μία αναζητά κι η Κατερίνα και μερικές φορές την ανασύρει απ’ τα ξεχασμένα και την ξεσκονίζει. Όπως στο ροζ που υστερίζει, σε ήχους άκοσμους, στο άρριζη προχωρώ. Αλλά κυρίως στην εμπνευσμένη μετατροπή των ουσιαστικών σε επίθετα στους τίτλους των συλλογών, λαβύρινθος μνήμη, άπνοια μνήμη. Κι αφού η μνήμη, πέρα από ένα βαθύ, συχνά οδυνηρό αίσθημα είναι και μια αναστοχαστική διαδικασία, μια διαδικασία εσωτερίκευσης, κατά την οποία αμβλύνονται τα όποια αρνητικά συναισθήματα κι αποκρυσταλλώνεται η εμπειρία, λογικά η Κατερίνα μας χρωστάει την επόμενη συλλογή, με τίτλο απελευθέρωση μνήμη. Θα την περιμένουμε ανυπόμονα.

Το βιβλίο του Γιώργου Αλεξάτου «Οι Ελλαδέμποροι –Άκρα Δεξιά και φασισμός στην Ελλάδα του 20ου αιώνα», που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άπαρσις τον Ιούλιο που μας πέρασε, είναι μια πολύ σημαντική , εμπεριστατωμένη και συνεκτική παρουσίαση των ακροδεξιών και φασιστικών ρευμάτων στη χώρα μας κατά τον περασμένο αιώνα. Με πολύ μεγάλη συστηματικότητα, ερευνητική προσπάθεια και ιστορική ακρίβεια, όπως άλλωστε το συνηθίζει σε όλα τα βιβλία του, ο συγγραφέας ερευνά ένα πολύ διακλαδωμένο και διαφοροποιημένο ιστορικό φαινόμενο που από την απολύτως αντίπερα όχθη προς την Αριστερά και τον κομμουνισμό συγκαθόρισε τις εξελίξεις του 20ου αιώνα και ασκεί ακόμη μακροχρόνια ιστορική επίδραση και στους φίλους και στους αντιπάλους του. Ήδη από τις δεκαετίες του 1910 και 1920 , ο συγγραφέας ανιχνεύει πού μεθοδικά τα πρώτα ακροδεξιά και φιλοφασιστικά πολιτικά ρεύματα και μορφώματα, που αναπτύσσονται και στην Ελλάδα όπως και σε όλη την Ευρώπη πριν από τον Α’ΠΠ και ιδίως στο Μεσοπόλεμο ως ρεύματα αντιτιθέμενα στη φιλελεύθερη δημοκρατία και στο χώρο του μαρξισμού και του κομμουνισμού.