Νέα

Η εικαστικός Μαρία Γρηγοριάδη μας συστήνει το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα, με τον τίτλο «Ράουλο» από τις εκδόσεις Άπαρσις που μας έχουν συνηθίσει πλέον στα ιδιαίτερα βιβλία. Με προκάλεσε να το διαβάσω το εξώφυλλο, που είναι έργο της ίδιας, αλλά και ο τίτλος. Καλύτερα να την αφήσουμε να μας μιλήσει η ίδια για το «Ράουλο» αλλά και για πολλά άλλα.

Η βιβλιοπαρουσίαση μιας επανέκδοσης έργου που ξεπερνά τον ένα αιώνα, από τότε που γράφτηκε, γεννά μερικές εύκολα εννοήσιμες υποχρεώσεις. Στις πλάτες μου πέφτει να τις πραγματοποιήσω και σε σάς εναπόκειται η κρίση για το πόσο επιτυχής θα είναι η προσπάθεια. Δεν παρέλκει, αλλά θεωρώ αρκετά τα όσα ακούστηκαν ήδη για το συγγραφέα Εμμ.Λυκούδη. Θα αναφερθώ, ξεκινώντας, στην ομάδα που εμπνεύστηκε, ετοίμασε και έδωσε προς επανέκδοση την « Τυφλή Δικαιοσύνη» και τα άλλα δύο συνεπανεκδοθέντα κείμενα.

Πέντε διηγήματα περιέχει η συλλογή του πρωτοεμφανιζόμενου Ανδρέα Κότσυφα. Ο τίτλος του βιβλίου από το τελευταίο διήγημα «Η ύστατη ύλη», το λατινικό Ultima Materia, η ύλη δηλαδή που αναζήτησαν οι Αλχημιστές ως ελιξίριο κατά του θανάτου. Μάταιος κόπος βέβαια, εγωιστικός κι επικίνδυνος. Ωστόσο, οι ήρωες των πέντε διηγημάτων αναζητούν το αλλόκοτο, το μυστηριώδες, το κρυμμένο από τα φώτα, στο μεταίχμιο μεταξύ θανάτου και ζωής. Το αναζητούν στις κατακόμβες του Trastevere της Αρχαίας Ρώμης, στον λαβύρινθο των υπόγειων στοών του Παρισιού που πρώτος ανέδειξε ο Βίκτωρ Ουγκώ, το αναζητούν κάτω από τις επιφάνειες πινάκων ζωγραφικής, σε ορυχεία, σε εγκαταλειμμένες, νοτισμένες από υγρασία και μούχλα επαύλεις.

Η συγγραφέας Κατερίνα Ανωγειανάκη διεισδύει στις κλειστές πόρτες και μας φέρνει έντεκα διηγήματα, που μας ευαισθητοποιούν, μας θυμώνουν και μας συγκινούν. Γυναίκες της διπλανής πόρτας είναι όλες οι ηρωίδες, σε ιστορίες, που μπορεί να είναι αληθινές ή που μυθοπλάθονται από την συγγραφέα μέσα από όσα άκουσε ή βίωσε, με ρεαλιστικό τρόπο και ιδιαίτερα ελκυστική γραφή.