Νέα

Ένα μυθιστόρημα που διερευνά την προέλευση των ιστοριών, αναδεικνύοντας την αξία των βιβλίων και την δύναμη της γραφής.

«Περνάω όλη μου τη ζωή γράφοντας το ίδιο ποίημα ξανά και ξανά. Εναλλασσόμενοι εραστές και εκκρεμότητες έχοντας μονιμως την ίδια σπασμωδική αμηχανία. Πάντα μα πάντα γράφοντας ίδια πρώτα κεφάλαια γράμματα, ίδια σημεία στίξεως και ίδιες τελευταίες δήθεν βαρύγδουπες λέξεις. Περνάω όλη μου τη ζωή γράφοντας το ίδιο ποίημα ξανά και ξανά. Αναβιώνοντας πάντα τα ίδια ολόιδια συναισθηματικά παραπετάσματα και την ίδια ολόιδια σαγήνη της ελληνικής που κάθε φορά νομίζω πώς πρώτη φορά ανακαλύπτω. Θυσιάζω αλαφρά τη καρδία τους πιο αγαπημένους μου για μια σελίδα λέξεις.»

Βαίνουμε προς την καρδιά του ελληνικού καλοκαιριού και ένα βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος για να σου κάνει παρέα, όπου κι αν επιλέξεις να περάσεις ποιοτικά τον όποιο χρόνο διαθέτεις για να βγεις από το μαγγανοπήγαδο της καθημερινότητας. Ένα τέτοιο ανάγνωσμα-αποκάλυψη είναι το βιβλίο του Γιώργου Παληγεώργου, που μπορεί να έχει τον τίτλο “Χωρίς βαλίτσα”, είναι όμως ένα θησαυροφυλάκιο τοπικού πολιτισμού που, όταν αναπαράγεται αυθεντικά, συναντάει το υπερτοπικό και το οικουμενικό. Ο συγγραφέας αναβιώνει με έξοχο τρόπο την τοπική ντοπιολαλιά, χωρίς νοσταλγικές εξάρσεις ή γραφικότητες. Εδώ η μνήμη είναι ατόφια ζωή – σκληρή όπως το Ξηρομερίτικο τοπίο, αλλά και γλυκιά σαν ένα όνειρο που σβήνει.

Διαβάζοντας τα εβδομήντα περίπου διηγήματα που υπάρχουν στις 345 σελίδες του πρώτου του βιβλίου «Χωρίς βαλίτσα» από τις εκδόσεις Άπαρσις, θυμήθηκα τον πατέρα μου και τους συγγενείς που μιλούσαν με την Ξηρομερίτικη προφορά και προσπαθούσα να τους καταλάβω. Αργότερα μεγαλώνοντας τους καταλάβαινα αλλά δεν μπορούσα να τα μιλήσω.