Νέα

Η Μαρίνα (τύποις) είναι πρωτεμφανιζόμενη που με το παρουσιαζόμενο σήμερα πρωτόλειο της, προσφέρει δείγματα γραφής, που μας προκαταλαμβάνουν θετικά για την μελλοντική της συγγραφική σταδιοδρομία , και αναμένουμε με ιδιάζουσα προσμονή το επόμενο βιβλίο της. Όμως, κατ’ουσίαν, είναι ήδη μια μεγάλη συγγραφέας, και επιτρέψτε μου, χωρίς σπιθαμή μεροληπτικότητας, να εκφράσω και την δική μου εκτίμηση ότι είναι ήδη μια πολύ σημαντική ποιήτρια της γενιάς της.

Θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα κο Παπασημάκη και τις εκδόσεις “Απαρσις”, τον Γιώργο, την Κατερίνα και τον Βασίλη, που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία να παρουσιάσω αυτό το βιβλίο. Και αυτό δεν το λέω από τυπική αβρότητα, αλλά γιατί πράγματι ήταν μια σπουδαία ευκαιρία.

Διαβάζοντας το βιβλίο του Α.Σ. Τιχομίρ, ίσως προσπερνώντας το πρώτο κεφάλαιο του πρώτου μέρους που μοιάζει ξέχωρο προς το υπόλοιπο βιβλίο, βρίσκει κανείς το ποιητικό σχήμα του να δομείται από τις έννοιες του χρόνου, του πόνου και του πλανεμένου ανθρώπινου. Ο λόγος θυμίζει λόγο θρησκευτικό, που στίχο το στίχο βάζει γερά τα θεμέλια της υπόσχεσης, ούτως ώστε κάποιος να προσδοκά κάτι βαρυσήμαντο, αλλά στο τέλος τίποτα το αξιόλογο δεν προκύπτει.

Η ιστορική προσωπικότητα του Άρη Βελουχιώτη, η λάμψη και η γοητεία που μας ασκεί μέχρι σήμερα ως φυσιογνωμία φτάνοντας στα όρια του μύθου, έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μια σειρά βιβλία και ιστορικές μελέτες, από διάφορες σκοπιές. Λίγα όμως διαθέτουν το σύνολο των στοιχείων που διαθέτει το βιβλίο του Γ. Αλεξάτου, που κυκλοφόρησε πέρσι από τις εκδόσεις “Άπαρσις”. Μια τεκμηριωμένη και καλογραμμένη μελέτη, με έντιμη και προπαντός εύστοχη προσέγγιση, που επιλέγει συνειδητά να παρουσιάσει τον Βελουχιώτη σε συνάρτηση με την πολιτική του ιδιότητα ως κομμουνιστής και μέλος του ΚΚΕ, και όχι ως “σπορά της τύχης” που έγινε ήρωας παρά και ενάντια στην κομματική του ιδιότητα.