Νέα

Με ένα "μπουκέτο" νέων τραγουδιών έκανε ποδαρικό η νέα χρονιά στον Νότη Μαυρουδή. Οι "Ξαφνικοί επισκέπτες" του, μέσα σ' αυτή την πρωτόγνωρη εποχή της πανδημίας, έρχονται να θυμίσουν τις καλές εποχές της ελληνικής τραγουδοποιίας, όπου η ποίηση έχει τον πρώτο λόγο. Ο γνωστός συνθέτης και κιθαριστής, στο νέο του άλμπουμ που κυκλοφορεί σε CD-βιβλίο (εκδ. Άπαρσις), δίνει τον λόγο σε 12 νέους δημιουργούς που οι στίχοι τους "ταυτίστηκαν με τη μουσική μου και την ψυχή μου". Πάντα έδινε τόπο στους νέους ο Νότης Μαυρουδής. Πολύ περισσότερο σήμερα που ο κορωνοϊός έχει εισβάλει καταλυτικά στη ζωή ανατρέποντας διαδικασίες ζωτικής σημασίας και πλήττοντας ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες. "Θλίβομαι βαθιά που η υπουργός Πολιτισμού μάς έχει κατατάξει στην κατηγορία του πένητα και του χομπίστα" λέει και υπενθυμίζει ότι "η φτώχεια δεν κάνει καλό στην τέχνη". Επισημαίνει δε την κομβική συνθήκη για έναν καλλιτέχνη. "Όταν στερείς από τον καλλιτέχνη το κοινό του, είναι σαν να αφαιρείς την ψυχή του". Φύσει αισιόδοξος όμως, ελπίζει ότι η μετά τον κορωνοϊό εποχή "θα στρώσει τον δρόμο για έναν στόχο διαφορετικό: εκείνον του πολιτισμού και της παιδείας, που θα μας οδηγήσουν σε έναν τρόπο ζωής που θα έχει επίκεντρο τον ουμανισμό".

Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Καρούση «Πορεία αειπέλαγη» απαρτίζεται από δύο ενότητες. Η πρώτη, «Των καραβιών φαντάσματα», διαπερνάται από μια θαλασσινή πνοή. Ποιήματα με τα χρώματα του αφρού και του κύματος, με την αύρα των καραβιών και των ανέμων, με την περιπέτεια και τις λέξεις των ναυτικών, αλλά όχι μόνον αυτό. Την ενότητα διατρέχει η αγαπημένη αναλογία του θαλασσινού ταξιδιού με αυτό της ζωής κι έτσι, οι εικόνες των λιμανιών και των όρμων, του πελάγου και του ανέμου μετατρέπονται σε σύμβολα. Ο ποιητής βρίσκεται συχνά μπαρκαρισμένος σ’ ένα ανεμόδαρτο, παλιό σκαρί να μάχεται τη σκοτεινιά του κόσμου, να παλεύει κόντρα στο άδικο και στις πιθανότητες. Κι ακόμα, να αποτίνει φόρο τιμής σε ξενιτεμένους, χαμένους, απόντες, θυσιασμένους, αειπέλαγους.

Σ ́αυτή τη δύσκολη εποχή της αυτοσυγκέντρωσης, της αναπόλησης, του ποιητικού στοχασμού και της επαναφοράς βιωμάτων, εικόνων ζωής και ταξιδεμένης αναζήτησης, νέων κοινωνικών προσανατολισμών και πρακτικής, ο ποιητής, Δημήτρης Καρούσης, επανέρχεται με την συλλογή του ́ ́Πορεία αειπέλαγη ́ ́ δραπετεύοντας από το πεντάγραμμο της καθημερινότητας και απλά, με του πόθου και του οίστρου τη σκυτάλη, να αναστήσει στιγμές έρωτα, φιλίας, αγάπης, μνήμης, ενθύμησης, ψυχικής αγαλλίασης, και κοινωνικής εγκαρτέρησης. Αρμενίζει με τους ́ ́ψιθύρους των αφρών ́ ́ και τις ́ ́ευωδιές των ασφοδέλων ́ ́, με λαμπρό καταφύγιο το ζωοποιό στοιχείο της ποίησης, ́ ́ξοπίσω απ ́ τη γραμμή του ορίζοντα ́ ́, και μ ́ ένα φυλαχτό κρυμμένο, ξενιτιάς και ταξιδιού, με ́ ́πορεία αειπέλαγη ́ ́, άλλοτε πικρής μελαγχολίας, άλλοτε στοχαστικός και μοναχικός, άλλοτε φτερωμένος από στιγμές συνύπαρξης και ανάτασης, άλλοτε τρυφερός και ευτυχής με τα γεννήματα και τ̓ απρόσμενα της ζωής, και άλλοτε καλόκαρδος και ονειροπόλος, παλεύοντας με την αποδοχή των επιλογών της ζωής, ειλικρινής-μηνυματοφόρος-συναισθηματικός και καρτερικός, πάντα ως θεατής και δικαστής των γεγονότων της ζωής, στις συμπληγάδες της σημερινής πραγματικότητας, ενδοσκοπικός και αέναος κωπηλάτης της ποιητικής του ενδοχώρας, κάνοντας το στίχο του, δυναμικό μεταφορέα κοινωνικότητας και προσωπικής δημιουργίας. Έτσι η θάλασσα, η πόλη, ο χρόνος, ́ ́το επέκεινα του έρωτα ́ ́, οι επιλογές, οι μεταλλαγές της φύσης και της ψυχής, η αφοπλιστική φιλία, ο λυγμός και η συχνή δραπέτευση από την στατικότητα των πραγμάτων, οι συγκυρίες της στιγμής κλπ, του αναζωπύρωσαν τον ενθουσιασμό της υπαρκτικής του παρουσίας και συνέχειας, τροφοδοτώντας, συχνά-πυκνά, και το γλυκασμό του ποιητικού του οίστρου, για πολλές και συχνές ψυχικές ανατάσεις. Γράφει, ́ ́Οσφράνθηκα την Άνοιξη // ...να φτερουγίζει βόλτες η ψυχή μου // ...Και πορευτήκαμε δακρύων ατραπούς // λησμονημένοι... // ..στο τελικό του βίου ισολογισμό // ...απόντες από λύπες και χαρές και τέχνες... ́ ́. Ουσιαστικά η ποίηση του εδώ, ανατροφοδοτεί την προσωπικότητά του στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι, με ζωντάνια, σπουδή, και ηθελημένο χρώμα κοινωνικής και ποιητικής δημιουργίας. Ο ποιητής αναθάλλει και ουσιώνεται στην αναζήτηση, στη μνήμη και βασικά στο πλούσιο συναίσθημα που επενδύει στο ποιητικό του έργο. Κοινωνικό πρόσωπο, με τις αξιώσεις που η ζωή πραγματεύεται, δικαιώνοντας, την ανθρώπινη πορεία του και την ενεργό παρουσία του στα δρώμενα.

Πρόκειται για ένα υπέροχο κείμενο με άκρως λυρική γραφή. Ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί τόσο από παιδιά, όσο και από ενήλικες. Αναφέρεται στην απώλεια και το πένθος. Εξαιρετική είναι και η εικονογράφηση του βιβλίου, όπου η εικαστικός Κικί Περιβολάρη έχει δημιουργήσει υψηλής αισθητικής εικόνες, πραγματικά έργα τέχνης, που ταιριάζουν απόλυτα στη λυρικότητα του κειμένου.