Νέα

Η παιδική λογοτεχνία αποτελείται από βιβλία που δημιουργούν ενήλικες, μα απευθύνονται σε παιδιά. Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται πολλή ευαισθησία, γνώση και ευθύνη, για ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ένα καλό παιδικό βιβλίο, πρέπει να καλύπτει τις γνωστικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών, σε σχέση με την ηλικία και το περιβάλλον τους. Έτσι μόνο μπορεί να λειτουργήσει θετικά και να βοηθήσει τους μικρούς αναγνώστες, να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο των μεγάλων, να διαμορφώσουν την δική τους άποψη και χαρακτήρα και να ωριμάσουν συναισθηματικά. Ένα καλό παιδικό βιβλίο πρέπει να βοηθάει το παιδί να εισαχθεί αρμονικά στην κοινωνία, στο φυσικό περιβάλλον, να το βοηθά στην εξερεύνηση και στην περιέργεια του, να μάθει για τον κόσμο, το σώμα του, τις συμπεριφορές, τον εαυτό του και την κοινωνία μέσα στην οποία ζει. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι το «Όταν οι μαργαρίτες ήταν μόνο άσπρες ή μόνο κίτρινες» Η πλοκή της ιστορίας που αφηγείται η Γαβριέλλα Ψιλοπούλου-Ιερωνυμίδου είναι απλή, μα συναρπαστική. Κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών χωρίς να τα κάνει να βαριούνται και χωρίς να τα κουράζει. Το διανθισμένο με απλές και κατανοητές λέξεις κείμενο, βοηθάει χωρίς να ξενίζει στην ανάπτυξη του λόγου και έκφρασης και στην ορθότερη λήψη του μηνύματος του βιβλίου. Οι χάρτινοι ήρωες του είναι άνθρωποι μα και χαρακτήρες που προέρχονται από το ζωικό ή φυτικό βασίλειο. Έχουν οικεία, απλά, λιτά χαρακτηριστικά που κάνουν το παιδί να τους δεχτεί αμέσως και να επικοινωνήσει μαζί τους, ενώ ταυτόχρονα του ανοίγουν ένα παράθυρο στην παιδική φαντασία και του δημιουργούν την επιθυμία για εξερεύνηση και την θέληση για μάθηση Ένα ακόμα από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου, είναι η πολλή όμορφη δουλειά της εικονογράφου Μαριάννας Κατσουλίδη. Οι λιτές εικόνες με τα έντονα χρώματα, κερδίζουν αμέσως το ενδιαφέρον των παιδιών, χωρίς όμως να δεσμεύουν την προσοχή τους που συνεχίζει να είναι στραμμένη στην ιστορία. Η πολλή καλά επιμελημένη έκδοση συμπληρώνεται με ένα cd που πλημμυρίζει με μουσική που συνέθεσε ο Φάνης Αντωνόπουλος για όμποε, κόρνο, φλάουτο, κλαρινέτο και βιολί. Τα παιδιά μα και οι γονείς, ακούν συνεπαρμένοι την αφήγηση του βιβλίου ξεφυλλίζοντας το. Ο καλός αναγνώστης δε γεννιέται, γίνεται!! Το όφελος της φιλαναγνωσίας αναγνωρίζεται από μικρή ηλικία και ακολουθεί τον φιλαναγνώστη σε όλη του τη ζωή. Η σωστή επιλογή παιδικού βιβλίου είναι ένας από τους βασικούς τρόπους που θα κάνει το παιδί να αγαπήσει το διάβασμα και θα δημιουργήσει έναν ακόμα φίλο των βιβλίων. Το «Όταν οι μαργαρίτες ήταν μόνο άσπρες ή μόνο κίτρινες» είναι ένα τέτοιο βιβλίο και χαίρομαι πολύ που το απολαύσαμε και το χαρήκαμε μαζί με τα παιδιά μου.

Το πρώτο βιβλίο της Μαρίας Αποστόλου κυκλοφορεί και έρχεται να "μιλήσει" στις καρδιές των ανθρώπων. Όπως γράφει η ίδια η ποιήτρια, η σκληρή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας σήμερα, οδήγησε το μολύβι της στη θεραπευτική διεργασία της ποίησης. Το βιβλίο με τίτλο "Ανυπότακτη Ιστορία" είναι μία εμβάθυνση στα τρέχοντα γεγονότα, κοινωνικά και πολιτικά, μέσα από τα ποιήματά της. Ότι βίωσε η Ελλάδα από τον περασμένο Μάϊο ως τώρα, την πανδημία, τον κορονοϊό αλλά και συμβάντα τα οποία απασχόλησαν όλους μας, όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής, ο θάνατος το Βαγγέλη Μάγγου στον Βόλο, όλα περνάνε μέσα από τα ποιήματα της Μαρίας Αποστόλου, με εμφανώς κριτική χροιά. Ιστορίες σχέσεων και έρωτα στα χρόνια της πανδημίας "χρησιμοποιούνται" για να αναδείξουν την πίεση στην ελληνική κοινωνία αλλά και περιπτώσεις αδικίας. Γι' αυτό άλλωστε και η "Ανυπότακτη Ιστορία" αποτελεί ένα κατ' ουσίαν πολιτικό βιβλίο, μέσα από την πρωτοτυπία των ποιημάτων της ποιήτριας.

Ο Νότης Μαυρουδής πέρα από τα δεξιοτεχνικά «κιθαριστικά» του, είναι και ένας ξεχωριστός συνθέτης με δικό του χαρακτήρα. Απ’ την εποχή του Νέου Κύματος μέχρι και τις μέρες χαράζει τη δική του στράτα, με συνέπεια και… «συνείδηση» της τέχνης του. Ακόμα και όταν οι εργασίες του δεν αγκαλιάζονται απ’ τις «γυαλιστερές» στιγμές της «ενημέρωσης» εκείνος δεν κάμπτεται και δεν απογοητεύεται, ή ακόμη και αν συμβαίνει το τελευταίο, βρίσκει δύναμη να συνεχίσει απτόητα τη «σταθερή», όσον αφορά το μεδούλι της, ρότα του. Το συνθετικό έργο του, αναφέρομαι στα τραγούδια, είναι αξιοπρόσεκτο σε όλα τα «επίπεδά» του. Βέβαια μιλάμε για ένα πολυσχιδή στην έκφρασή του μελωδό και σολίστα, όπου στην τραγουδοποιία καταλήγει όταν έχει και θέλει, κάτι να μας πει. Στην τελευταία του, πολυσυλλεκτική όπως συχνά πράττει από πλευράς ερμηνευτών κατάθεσή του, δίνει χώρο σε νέους στιχουργούς απ’ τη σχολή του μάστορα Κώστα Φασουλά, να «φανούν» και ταυτόχρονα εμπνέεται απ’ την ματιά τους. Δεν έχω προλάβει ν’ ακούσω όλο το έργο, με τον τίτλο «Ξαφνικοί Επισκέπτες», όμως τα πρώτα δείγματα γραφής είναι ενδεικτικά, πως και αυτός «κύκλος» τραγουδιών, διατηρεί τις συνιστώσες με τις οποίες ο Μαυρουδής πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια, οπότε αναλογίζομαι πως ανάλογη θα είναι και η συντεταγμένη και κατά συνέπεια και το «εμβαδόν» του. Αν μάλιστα τα τραγούδια, ευτυχήσουν να βρουν διέξοδο στις ζόρικες ραδιοφωνικές «συμπληγάδες» των καιρών μας, τότε ίσως αποκτήσουν και εκτόπισμα στο ευρύ κοινό. Γιατί μες την ταπεινότητά τους, έχουν και αετίσιο πέταγμα. Μετά το «Λίγο Μπλε» (στίχοι Νάνσυ Φωτοπούλου, ερμηνεία Μόρφω Τσαϊρέλη) έρχεται το «Μοναχικό Ταξίδι» σε στίχους της Δήμητρας Κουντουριώτη με τον Δώρο Δημοσθένους. "Μοναχικό ταξίδι"

Μια όμορφη ποιητική συλλογή έφτασε στα χέρια μου και από την αρχή ο τίτλος και η φωτογραφία του εξώφυλλου κέντρισαν την περιέργεια μου. Εκδόθηκε τον προηγούμενο Φεβρουάριο και είναι η πρώτη του συλλογή του Δημήτρη Βασιλείου. Μα αν δεν διάβαζα το βιογραφικό του θα έλεγα πως έχει εκδώσει και άλλες ποιητικές συλλογές. Η ώριμη γραφή του που είναι κατανοητή και στον άπειρο αναγνώστη, άγγιξε την καρδιά μου, ονειρεύτηκα μαζί του και συγκινήθηκα. Τα ποιήματα αυτής της συλλογής είναι αφιερωμένα στον Μίκη Θεοδωράκη.