Νέα

Οι εκδόσεις Άπαρσις συνεργάζονται με το Γραφείον Ποιήσεως στην ενότητα που παρουσιάζει με τίτλο «Σύγχρονοι Έλληνες ποιητές και Ελληνίδες ποιήτριες αυτοανθολογούνται», στηρίζοντας εμπράκτως, με την έκδοση της ανθολογίας, την προσπάθεια να παρουσιαστεί η σύγχρονη ελληνική ποίηση με ανέκδοτα ποιήματα. Οι εικαστικές παρεμβάσεις στο φωτογραφικό πορτρέτο του κάθε ποιητή/τριας γίνονται από μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου.

Ο τίτλος στο εξώφυλλο δηλώνει ακριβώς το περιεχόμενο του βιβλίου. Η συγγραφέας, μέσα από τις λέξεις που ρέουν, συνθέτει γράμματα που απευθύνονται στον αδελφό της. Γράμματα που ξέρει ότι δεν θα διαβαστούν από το αγαπημένο της συγγενικό πρόσωπο. Ο ίδιος παλεύει με τους δαίμονες του μυαλού του, βρίσκεται μακριά της και εκείνη αισθάνεται την ανάγκη να απλώσει στο χαρτί όλα τα συναισθήματα που έχουν πλακώσει την ψυχή της. Δεν ξέρω εντέλει ποιο είναι μεγαλύτερο κακό. Να γύριζες ή να μη γυρίσεις ποτέ. Αν σε εμποδίζουν να επιστρέψεις Να ξέρεις πως δεν φταις εσύ Είμαι θυμωμένη για καιρό με τα στοιχειά του μυαλού σου Και ζητώ εκδίκηση να πάρω. Ο λόγος της είναι άλλοτε σκληρός, ειρωνικός, και άλλοτε γλυκός όταν αναφέρεται σε εκείνον. Θέλει να τον γλυκάνει, να τον αγκαλιάσει και να του διώξει μακριά τα φαντάσματα που τον κυνηγούν. Αναπολεί τα παιδικά τους χρόνια, κάποιες δύσκολες οικογενειακές στιγμές, θυμίζει φράσεις ειπωμένες από τη μητέρα τους, που έχουν καρφωθεί βαθιά μέσα της. Υπάρχουν σημεία που ο θυμός της ξεχειλίζει. Δεν αντέχει άλλο να τον κρατά μέσα της και τον αφήνει ελεύθερο.

Οι εκδόσεις Άπαρσις, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα ποίησης πραγματοποιούμε αφιέρωμα στις ποιήτριες και τους ποιητές μας. Καθημερινά από 16/3 - 21/3 θα δημοσιεύονται στην σελίδα μας στο facebook ποιήματα ανέκδοτα ή από τις ποιητικές συλλογές των εκδόσεων.

Αν και είναι το πρωτόλειο βιβλίο της συγγραφέως με ενθουσίασε, με καθήλωσε θα έλεγα. Δεν ήθελα να το αποχωριστώ. Με κέρδισε η γραφή της και περισσότερο το πρώτο πρόσωπο που το καθιστά ολοζώντανο και αυτοβιογραφικό. Μέσα στις 283 σελίδες της εκφράζει σπαραγμό ψυχής. Άλυτα ερωτήματα που μπορεί να κρύβουμε και δεν μπορέσαμε να τα λύσουμε. Και το άγνωστο μας βασανίζει. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά αφού ο συνδετικός κρίκος του παρελθόντος με το παρόν μάς αποσυντονίζει και δεν είμαστε ο εαυτός μας. Απελευθερωμένος, χωρίς απωθημένα. Πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και ιδιαίτερα τις κόρες μας αφού εμείς δεν καθαρίσαμε τους προηγούμενους λογαριασμούς; Το «Α, ρε μαμά» το έχουμε ξεστομίσει πολλές φορές. Περνώντας τα χρόνια και χάνοντας την από τη ζωή, βλέπουμε πως κάτι πάει στραβά και μας βγαίνει ένα παράπονο. Όπως η πρωταγωνίστρια, η Αννιώ, που ενώ παντρεύτηκε κι έκανε παιδιά, ψάχνει εναγωνίως να βρει τις ρίζες της. Να λύσει τα γιατί της συμπεριφοράς της μάνας της απέναντι της μετά από πολλά χρόνια, ανοίγοντας με πείσμα επτασφράγιστα στόματα μιας κοινωνίας που ήθελε να ξεχάσει. Διαβάζουμε μια ανθρώπινη ιστορία ενδοσκόπησης στη γυναικεία ψυχή, την ταλαιπωρημένη και οι νεότερες ζουν μέσα από τις σελίδες του την κατακραυγή της που δεν έχει τέλος. Η συγγραφέας συνδέει την Ελλάδα των μνημονίων με την Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο. Βιώνει βαθιά τις σχέσεις μάνας και κόρης με πολλά απρόοπτα, δύσμοιρες ανατροπές.