Νέα

Είναι γεγονός ότι, πλέον, η εκδοτική παραγωγή είναι μεγάλη, με «προϊόντα», πολλές φορές, όχι τόσο καλής ποιότητας. Συνεπώς η χαρά των βιβλιόφιλων κάθε φορά που πέφτει στα χέρια τους ένα πραγματικά αξιόλογο βιβλίο είναι απερίγραπτη. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία, των πραγματικά αξιόλογων βιβλίων, ανήκει η «Ύστατη Ύλη» του Ανδρέα Κότσιφα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άπαρσις». Το διαπίστωσα από την πρώτη κιόλας σελίδα, με το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό μου να αυξάνονται σταδιακά και να κορυφώνονται στην τελευταία τελεία.

Καλως ορίζω κι εγώ με την σειρά μου την παρέα, ως πρώτη λαλήσασα θα είμαι σύντομη ώστε να αφήσω χώρο στις -σαφώς - καλύτερες ομιλίες που έπονται. Ήρθαμε εδώ για να περάσουμε καλά δεν ήξερα ότι όλοι θα ήταν υπερταλαντούχοι καλλιτέχνες ή έχοντες σχεδόν phd στις βιβλιοπαρουσιάσεις -ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ.

«Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία για την ελληνική δισκογραφία, αυτό εν πολλοίς είναι γνωστό. Ωστόσο, χαίρει σεβασμού και εκτίμησης και από τη διεθνή «ηχοληπτική κοινότητα» και δισκογραφική βιομηχανία, αφού οι συνομήλικοι, κυρίως, συνάδελφοι του των θρυλικών στούντιο Άμπεϊ Ρόουντ της ΕΜΙ στο Λονδίνο, μιλούν με τα θερμότερα λόγια για τον ίδιο και το έργο του. Αυτό όμως που ξεχωρίζει πρωτίστως τον Στέλιο Γιαννακόπουλο ως ηχολήπτη, αλλά και ως άνθρωπο, δεν είναι η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. Στο άκουσμα των ηχογραφημάτων όπου φέρουν την υπογραφή του, γίνεται εύκολα αντιληπτή η γνώση και η λεπταισθησία που τον χαρακτηρίζουν ως ηχολήπτη, όπως και ο σεβασμός απέναντι στους καλλιτέχνες και το έργο τους[1]» γράφει ο συγγραφέας, Νίκος Πατηνιώτης, προλογίζοντας το βιβλίο, με τίτλο: «Ο ΗΧΟΠΛΑΣΤΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ».

Τα πεζογραφήματα του Κώστα Καρτελιά φλερτάρουν έντονα με την ποίηση και μετατρέπονται πολλές φορές σε ποιητικά αφηγήματα τα οποία υπηρετούν επάξια τα υψηλά ιδανικά της ποίησης. Αυτήν που υπηρετεί εδώ και χρόνια με ζέση, με συνέπεια και πάθος.