Νέα

"Η Ανυπότακτη Ιστορία", ως τίτλος βιβλίου, γίνεται σημαιοφόρα κραυγή, που ενώνει μεν αντιλήψεις του χτες, αλλά εδραιώνει, ως συλλογική μνήμη, την αξιόπρεπη συνέχεια της ζωής. Ανυπότακτες στιγμές αλλοτρίωσης, είναι οι πολλαπλές εμπειρικές γεύσεις της δημιουργού, που ενσωματώνονται σήμερα στον οιονδήποτε αναγνώστη, που συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της πλουροφόρας κληρονομιάς μας και πρακτικής.

Σήμερα, στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε την παιδαγωγό και συγγραφέα Άννα Βαμβάκη, με αφορμή την κυκλοφορία του παιδικού της βιβλίου «Μένια, η ντροπαλή σκυλίτσα» από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου

Το παραμύθι είναι πλημμυρισμένο ,με πολύ όμορφα μηνύματα αγάπης για όλο τον κόσμο. Χωρίς διακρίσεις φύλου ή χρώματος. Η συγγραφέας το έγραψε και το αφιερώνει στις δυο εγγονές της αλλά και σ’ όλα τα παιδιά εξοικειώνοντας τα με τις έννοιες της διαφορετικότητας και της συνύπαρξης. Γυρνά πίσω στα παραμύθια παλαιότερων εποχών όπου όλα είχαν αίσιο τέλος. Που όλα κατέληγαν πως «περνούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Ναι αλλά ο κόσμος περνά καλύτερα όταν ο ίδιος δέχεται και πράττει αυτά που το συγκεκριμένο παραμύθι φωνάζει σ’ όλους μας. Όταν τα συναισθήματα όπως της αγάπης και της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων πάνω στη γη, χωρίς τον ρατσισμό, το bulling, γίνονται πράξη ζωής. Μιας ζωής που γκρεμίζεται από αξίες και ιδανικά στις μέρες μας και πρέπει επειγόντως να τη σώσουμε. Δεν μου αρέσει να είμαι απαισιόδοξη σ’ ένα παραμύθι που μιλά για αγάπη κι έχει τόσο πολύ φως. Μα πρέπει να λέμε την αλήθεια για να προλάβει ο καθένας με τον τρόπο του να σώσει πρώτα το παιδί του και όλοι μαζί μετά τον κόσμο.

Μπορεί κάτι ανυπότακτο να σηματοδοτήσει μια κατάθεση ψυχής; Ποιές είναι εκείνες οι συνθήκες ή οι αφορμές που λειτουργούν καταλυτικά, ώστε να δημοσιοποιηθούν, να κοινωνηθούν οι μύχιες γραμμένες σκέψεις, οι στίχοι και οι στροφές; Η Μαρία Αποστόλου έρχεται από τους χώρους των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων και μέσα από την εργασία της, ως επί χρόνια ασχολούμενης στον τομέα της ψυχικής υγείας, να μιλήσει - σε καιρούς δύσκολους- για την ιστορία της που γίνεται ιστορία μας, για την ανυπότακτη ιστορία που την πλήγωσε, την πάθιασε, την αναζωογόνησε, την προβλημάτισε και την έκανε, ταυτόχρονα, ικανή να τη μοιραστεί μαζί μας.