Νέα

Η συγγραφέας και ποιήτρια Μάγδα Παπαδημητρίου – Σαμοθράκη συζητά με την Αλεξία Καλογεροπούλου στο Σαλόνι του BookSitting, με αφορμή το νέο μυθιστόρημά της «Πατρίδα ξένη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις.

Η ποιήτρια Ηλέκτρα Λαζάρ και ο συγγραφέας Αχιλλέας ΙΙΙ, ήταν οι καλεσμένοι της εκπομπής «Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια», το Σάββατο 11 Δεκέμβριου 2021, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7. Συζήτησαν με τη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου και τη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Χριστακάκη, αλλά κυρίως μεταξύ τους, με αφορμή τα «Άγια Νήπια» - εκδόσεις Άπαρσις, την ποιητική συλλογή της Ηλέκτρας και τον «Παραχαράκτη» - εκδόσεις Νεφέλη, την συλλογή των διηγημάτων του Αχιλλέα. Η Ηλέκτρα έλαβε το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα για την εκδοτική χρονιά 2020, ενώ ο Αχιλλέας το κρατικό βραβείο Νουβέλας και Διηγήματος. Είναι νέοι, δεν βιοπορίζονται από την δημιουργία τους και έχουν λοξή ματιά στην λεγόμενη «κανονικότητα». Και οι δύο έχουν αναγνωρίσιμη προσωπική σφραγίδα σε αυτά που μεταβολίζουν στο χαρτί.

Υπάρχουν βιβλία που δεν είναι εύκολο να κατατάξεις σε κάποια κατηγορία κι αυτό τα κάνει ακόμη πιο συναρπαστικά. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και “e-ρωμένη του Σέρφερ” της Ξένιας Πολίτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις. Θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στα εν δυνάμει θεατρικά έργα, αφού στηρίζεται αποκλειστικά στον καταιγιστικό διάλογο δυο προσώπων. Ενός άνδρα και μιας γυναίκας που ξεκινήσουν, αναπτύσσουν, διακόπτουν και ανατροφοδοτούν τον έρωτα, ολοκληρώνοντας τον κύκλο των σχέσεων.

Ο Παναγιώτης Γεωργουδής είναι μαχόμενος δημοσιογράφος, ανταποκριτής της “Εφ. Συν.” στο Ηράκλειο και επί 25 χρόνια διευθυντής του γραφείου της “Ελευθεροτυπίας” στην Κρήτη. Είναι δοκιμιογράφος και ποιητής, βαθύς γνώστης και μελετητής της αρχαίας ελληνικής σκέψης και της διαδρομής των ιδεών από τους Προσωκρατικούς στους Κλασικούς και από τη νεοτερικότητα ως τη μεταμοντέρα σκέψη. Οι αναφορές του σε μεγάλους στοχαστές, όπως ο Ηράκλειτος λόγου χάρη, ο Πλάτωνας, ο Κίργκεγκορ ή ο Βιττγκεστάιν φανερώνει ελευθερία κίνησης στον κόσμο των ιδεών. Η ποίησή του είναι μικρές δέσμες (βόμβες) φωτός. Υπερασπίζονται τη χαμένη αθωότητα, την αυτονομία και τον αυτoπροσδιορισμό, το δικαίωμα στη ζωή. Τον έρωτα και το όνειρο και στηλιτεύουν τα πλέγματα εξουσίας που μας δυναστεύουν, τις φυλακές του εσωτερικού μας κόσμου, τις αλλοτριώσεις και τις αναπηρίες μας. Εναντιώνονται στο Κράτος και τη Βία στη βαρβαρότητα της μεταμοντέρνας σκέψης.