Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" θα σας παρουσιάσω τον ποιητή Θωμά Σουβλέλλη. Ο φιλοξενούμενός μου γεννήθηκε στη Βατούσα Λέσβου και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγροτικές Εφαρμογές και Έξυπνες Καλλιέργειες. Εργάστηκε ως λιθογράφος σε μεγάλους εκδοτικούς οργανισμούς. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την πρωτογενή παραγωγή τροφίμων. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές. Η ποίησή του είναι στοχαστική, κοινωνιοκεντρική, ανθρωπιστική, λυρική.Ο λόγος του είναι πηγαίος, στακάτος, ζωντανός, συγκινητικός. Στα γραπτά του ενυπάρχει το ατομικό, βιωματικό στοιχείο, αλλά περισσότερο φωτίζεται το εμείς και το συλλογικό όραμα. Την πένα του απασχολούν οι έννοιες της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αδελφοσύνης, της πάλης για μια καλύτερη ζωή. Ακόμη συνομιλεί με τον έρωτα και την αγάπη, αναγνωρίζοντας την αναγεννητική τους δύναμη. Θα γνωρίσουμε καλύτερα τον δημιουργό μέσα από δέκα ξεχωριστά ποιήματά του!
Πενήντα τρία ποιήματα περιέχει η ποιητική συλλογή. Τα περισσότερα από αυτά αναφέρονται στις δύσκολες μέρες που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε εξαιτίας της πανδημίας. Όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στο βιβλίο της, η ποίηση τη βοήθησε ψυχικά κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού μας.
Διαβάζοντας τα ποιήματα αυτά, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τον θυμό, την πίκρα, την απελπισία που νιώθει η κυρία Αποστόλου μπροστά σε αυτή την κατάσταση που γεμίζει με φόβο τις ψυχές μας.
🍂 Απώλεια. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης ο φόβος του χαμού κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, μας κυριεύει. Πολλώ δε μάλλον όταν επρόκειτο για τα ίδια μας τα παιδιά. Με αυτό το πολύ ευαίσθητο θέμα καταπιάνεται η συγγραφέας Μαρία Σκούλου στο παραμύθι της με τίτλο «Το χελιδόνι και η βελανιδιά»