Νέα

Σε μια εποχή αμοραλισμού και βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης μια ηλιαχτίδα αισιόδοξης ενατένισης της ζωής ξεπροβάλλει και μια γλυκιά υπενθύμιση του χρέους μας ως Άνθρωποι να έρθουμε αντιμέτωποι με τα προβλήματα του καιρού, να καλλιεργήσουμε υπεύθυνη στάση και να αναπτύξουμε την ενεργό πολιτότητά μας. Εν ολίγοις, καλούμαστε να θέσουμε ένα λιθαράκι στην καλυτέρευση τόσο της ζωής μας όσο και του κόσμου μας. Η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ δεν είναι άλλη παρά η δική μας ιστορία, τα δικά μας συναισθήματα, οι μύχιες σκέψεις μας και βιώματα τα οποία έχουν τις απαρχές τους στη νεαρή μας ηλικία, συνοδεύουν δειλά δειλά την ενηλικίωσή μας και φτάνουν στο σήμερα που βάλλεται από τις κανονιές των αδιεξόδων και κατατρύχεται από τη λαίλαπα της πανδημίας. Η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ μας φέρνει αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό, θέτει το δίλημμα της υποταγής ή μη στην κατασκευασμένη για μας νέα πραγματικότητα και -εμμέσως πλην σαφώς -μας προτρέπει να επαγρυπνήσουμε και να αποστασιοποιηθούμε από την αγέλη. Μας υπενθυμίζει ακόμη τη στροφή στον εαυτό μας μέσα από τρυφερές αναμνήσεις ως πράξη αυτοβελτίωσης του ΕΙΝΑΙ μας ενώ μέσα από τον γόνιμο προβληματισμό για τα τεκταινόμενα μας καλεί να ευαισθητοποιηθούμε και να δράσουμε συλλογικά σπάζοντας το φράγμα του ατομικισμού και της απληστίας που σήμερα δεσπόζει.

Οι Εκδόσεις ΑΠΑΡΣΙΣ παρουσίασαν την ποιητική συλλογή της Μαρίνας Σπηλιωτοπούλου "ΑΠΝΕΥΣΤΙ" και εμείς κάναμε μια μίνι συνέντευξη με την συγγραφέα, την οποία σας παρουσιάζουμε.

Μία πυκνή κουβέντα με τον κιθαριστή και τραγουδοποιό Νότη Μαυρουδή, που είχε αφορμή την πρόσφατη έκδοση του καινούργιου κύκλου τραγουδιών του με μία πλειάδα καλών ερμηνευτών. Ο τραγουδοποιός και μαιτρ της κιθάρας, Νότης Μαυρουδής, είναι ένας εμβληματικός δημιουργός στο ελληνικό τραγούδι που μετράει ήδη περισσότερα από πενήντα χρόνια στο εγχώριο στερέωμα. «Άκρη δεν έχει ο ουρανός», «Πρωινό τσιγάρο», «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια», είναι κάποια από τα κομμάτια του που ανήκουν στις μεγάλες στιγμές της τραγουδοποιίας μας. Τον έχουν τραγουδήσει οι πάντες, από την Αρλέτα και την Αλεξίου μέχρι τον Μητσιά, τη Βιτάλη και τον Μάλαμα. Στο τελευταίο έργο του, που σηματοδοτεί τη δεύτερη συνεργασία του με τις ανεξάρτητες εκδόσεις «Άπαρσις», τον τραγούδησαν σημαντικοί ερμηνευτές, σαν τον Λέκκα, τον Λιούγκο, τον Ανδρεάτο, την Τσαϊρέλη, τον Δημοσθένους και την Τουμπάκη. Όλοι αυτοί, για την ακρίβεια, τραγούδησαν τις μελοποιήσεις του σε δώδεκα νέους πρωτοεμφανιζόμενους στιχουργούς, μαθητές του «Μικρού Πολυτεχνείου», με την αρωγή του έμπειρου στιχουργού και δασκάλου τους, Κώστα Φασουλά. Στην ακόλουθη συζήτηση μας, ο Μαυρουδής είχε πολλά να πει για το ελληνικό τραγούδι και προς τα που αυτό οδηγείται, για τα καλά και τα κακά της τεχνολογικής προόδου, για τον μέντορα του, Μάνο Χατζιδάκι, για τη διδασκαλία των εκάστοτε ερμηνευτών του, αλλά και για τις καταγγελίες των τελευταίων ημερών για τον κακοποιητικό ρόλο των εξουσιαστών στον πολιτισμό.

Κύριε Κακριδή ευχαριστώ για τη συνέντευξη που μου παραχωρείτε για λογαριασμό του Bookia. Γεννηθήκατε στη Γερμανία, σπουδάσατε σλαβική φιλολογία και εργάζεστε σε Πανεπιστήμιο του Εξωτερικού. Πως αποφασίσατε την έκδοση της ποιητικής σας συλλογής «Είκοσι χρόνια πριν» από τις εκδόσεις Άπαρσις; Και εγώ σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον-σας. Ν' αρχίσω με μια μικρή διευκρίνιση. Το βιβλίο-μου περιέχει δύο ποιητικές συλλογές. Η πρώτη ονομάζεται «Είκοσι χρόνια πριν» και, όπως το λέει κιόλας το όνομα, περιέχει ποιήματα που γράφτηκαν πριν από είκοσι ή και περισσότερα χρόνια. Η δεύτερη ονομάζεται «Προσευχές και αναγνώσματα» και περιέχει ποιήματα γραμμένα από το 2018 και μετά. Όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, άρχισα να γράφω ποίηση στα γυμνασιακά-μου χρόνια. Συνέχισα μέχρι το 2001, όταν έφυγα οριστικά για το εξωτερικό. Το καλοκαίρι του 2018, χωρίς να το έχω προγραμματίσει, άρχισα να ξαναγράφω. Η ιδέα για το πρώτο ποίημα της δεύτερης αυτής περιόδου μου ήρθε μάλιστα τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες. Από τη χαρά-μου άρχισα να την επεξεργάζομαι αμέσως, με αποτέλεσμα να μην ξανακλείσω μάτι εκείνη τη νύχτα! Έκτοτε γράφω τακτικά. Αποφάσισα πως δε θα ήταν σωστό να κρατάω τα ποιήματά-μου στο συρτάρι. Πέρα από τους φίλους-μου πρέπει να τα δούνε και άλλοι, έτσι ώστε από τις αντιδράσεις-τους να καταλάβω αν αξίζει να συνεχίσω ή όχι. Η ποιητική σας συλλογή χωρίζεται σε δυο χρονικές περιόδους. 1980-1990 και 2018-2019. Τι πιστεύετε πως διαφοροποιήθηκε στον Γιάννη Κακριδή ,ως ποιητή, σε σχέση με το ύφος της ποίησης αλλά και συνολικά; Όπως είπαμε, δεν πρόκειται για μία, αλλά για δύο ποιητικές συλλογές που τοποθετήθηκαν στο ίδιο βιβλίο ακριβώς για να μπορέσουν οι αναγνώστες να τις συγκρίνουν μεταξύ-τους. Δε θέλω να προκαταλάβω την κρίση-τους. Ζείτε στο εξωτερικό ως καθηγητής Πανεπιστημίου. Πόσα χρόνια ζείτε στο εξωτερικό κι αν η μετανάστευση αυτή έχει επηρεάσει την Ποίηση σας; Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής-μου στο εξωτερικό – 17 χρόνια στη Γερμανία ως φοιτητής και πανεπιστημιακός βοηθός και άλλα 20 στην Ελβετία. Η μετανάστευση έχει σίγουρα επηρεάσει την ποίησή-μου, όχι όμως αναγκαστικά περισσότερο από άλλα γεγονότα της ζωής-μου. Η ποίηση σας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συμβολική. Αυτό την καθιστά λιγότερο κατανοητή στο ευρύ κοινό ή δημιουργεί προϋποθέσεις πολλαπλών επιπέδων στον αναγνώστη; Ελπίζω βέβαια το δεύτερο. Σε πολλά ποιήματα σας παρατήρησα λέξεις όπως τσόφλια, μαριονέτες, φίδια και άλλες. Ποια συναισθήματα κρύβονται πίσω από τις λέξεις αυτές; Θα απαντήσω μόνο για την πρώτη από αυτές τις λέξεις, τα τσόφλια. Υποδηλώνουν το εύθραυστο περίβλημα κάποιου πολύτιμου περιεχομένου, και μου θυμίζουν έναν από τους αγαπημένους-μου στίχους στην Καινή Διαθήκη: «Ἔχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν ὀστρακίνοις σκεύεσι...» (Προς Κορινθίους Β΄ 4,7). Τα ποιήματα που εντάσσονται στις Προσευχές χαρακτηρίζονται από μια εσωτερική ανάγκη στήριξης του σύγχρονου ανθρώπου σε μια ανώτερη δύναμη ή στους συνανθρώπους ή και ταυτόχρονα είναι μια προσπάθεια συγχώρεσης από τυχόν λάθη; Πολύ σωστά. Και τα δύο στοιχεία που αναφέρατε ενυπάρχουν στη συλλογή «Προσευχές και αναγνώσματα». Το πρώτο ποίημα της δεύτερης περιόδου το εξέλαβα ως ποίημα αυτογνωσίας, με την πρώτη ανάγνωση. Εσείς πως το ερμηνεύσατε όταν αποτυπώθηκε στο χαρτί; Μονάχα από Σένα προσμένω τη λύτρωση. Καλύτερα να 'μαι ζητιάνος στο Σπίτι σου Παρά βασιλιάς μ’ αυτούς που σε σταύρωσαν. Προτιμώ να μην αρχίσω να ερμηνεύω εγώ τα ποιήματά-μου. Έτσι κι αλλιώς, αν δεν μπορούν από μόνα-τους να μιλήσουν στον αναγνώστη, δε θα τα σώσουν οι δικές-μου ερμηνείες και επεξηγήσεις. Πώς βιώνετε την πανδημία και αν πιστεύετε πως ο εγκλεισμός μας είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τον εαυτό μας; Αν μπορούμε δηλαδή ν’ ανακτήσουμε αξίες και ιδανικά που έχουμε χάσει με τους προηγούμενους ρυθμούς μας. Δε με ενθουσιάζουν ούτε τα πανεπιστημιακά μαθήματα μέσω διαδικτύου ούτε η χρήση μάσκας μέσα στο δημόσιο χώρο, και ανησυχώ πολύ για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των πολιτικών που ακολουθούνται, ιδίως στις νεότερες ηλικίες. Θα μας φέρει άλλη ποιητική συλλογή ο νέος χρόνος ή θα στραφείτε σε άλλο είδος γραφής; Έχω ετοιμάσει μια συλλογή ποιημάτων για τα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε, της τόσο σημαδιακής, και ελπίζω να την εκδώσω μέσα στο 2021. Καλοτάξιδη να είναι η πρώτη ποιητική σας συλλογή κύριε Κακριδή. Σας ευχαριστώ!