Νέα

Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να το διαβάσω αυτό το βιβλίο όταν το πήρα στα χέρια μου. Μόνο από τον τίτλο «e-ερωμένη του Σέρφερ» από τις εκδόσεις Άπαρσις. Όσοι σερφάρουμε στο διαδίκτυο γνωρίζουμε λίγο ή πολύ τις συζητήσεις που γίνονται, τις γνωριμίες αλλά έχουμε ακούσει και για γάμους που προέκυψαν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Οι κοινωνίες αλλάζουν. Η παγκοσμιοποίηση, ο εγκλεισμός, η γρήγορη πληροφορία μας έφεραν μια νέα εποχή στην καθημερινότητά μας. Καλή ή κακή, θα το κρίνει ο καθένας μοναχός του, αφού θα διαβάσει τις απαντήσεις της συγγραφέως και ηθοποιού Ξένιας Πολίτη…

Κώστας Βουτσάς, Νόρα Βαλσάμη, Μαίρη Χρονοπούλου και επτά ακόμη βετεράνοι του ελληνικού κινηματογράφου, βρίσκονται ανάμεσα στις συνεντεύξεις που συγκέντρωσε ο γνωστός δημοσιογράφος στο βιβλίο του "Οι 10".

Σε όλα τα επίπεδα ανάλυσης συμβολικά ή ρεαλιστικά η ποίηση της γεννά. Γεννά σκέψη, γεννά συναίσθημα και κυοφορεί την οπτική του φύλου, της γενιάς της, της σποράς μιας νέας ματιάς στην γυναικεία ποίηση. Με βεβαιότητα ότι η αφιέρωση εισακούεται με περηφάνεια και συγκίνηση. Καλοτάξιδη από καρδιάς!

Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι δεν βρίσκομαι ως μέλος της ομάδας σας, γιατί οι ομάδες δημιουργούν προϋποθέσεις για να καταλάβουμε τους άλλους και μέσω αυτών τον εαυτό μας. Σας γράφω από μακριά, κοντά πενήντα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, αλλά θέλω να γνωρίζετε ότι αισθάνομαι σαν είμαι δίπλα σας, σας βλέπω και σας ακούω. Βρίσκομαι σε καραντίνα, λόγω κορονοϊού, αυτού του φονικού ιού που χτυπάει το σώμα κι αφήνει το μυαλό ανήμπορο να δώσει εντολή να κινηθούν τα μέλη. Ο εγκέφαλος αυτό το μέγιστον όργανο που το μάθαμε να λειτουργεί εγωιστικά, αμελώντας την μητέρα φύση, μας τιμωρεί από υπερβολική αδιαφορία προς τον ενόργανο κι ανόργανο κόσμο, πλην του ανθρώπου. Δεν βρίσκομαι ανάμεσά σας ως ζωντανή παρουσία, αλλά είμαι παρών σ’ αυτό το βιβλίο, το πρώτο με ποιήματα αυτής της αυθόρμητης ψυχής, με το ονοματεπώνυμο Νικολέττα Λυμπεροπούλου. Ως επιμελητής της «Ερωτογραφίας», θέλω δεν θέλω, είμαι συνένοχος αυτού του πρώτου άλματος πέρα από την φθορά που θα έπρεπε να είναι κάθε κείμενο. Και η προσφιλής μου ποιήτρια, γιατί πρωτίστως ξέρει ν’ ακούει και να αυτοβελτιώνεται μέσα από τις λέξεις που είναι η κάμινος, η οποία εξευγενίζει κάθε λοξό, κάθε στρεβλό, κάθε παράταιρο, όχι όμως για να τα καταργήσει, αλλά για να τα μνημειώσει ως περάσματα που δεν πρέπει να ξεχαστούν.