RSS

Νέα

Είναι ένα θαυμάσιο και συναρπαστικό λογοτεχνικά και ιστορικά βιβλίο, που διαπερνιέται ολόκληρο από τα αισθήματα της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, της αγάπης, του μίσους και της απαξίωσης για τους ρουφιάνους, τους προδότες και το φασισμό, του θαυμασμού για τους ηρωικούς αγωνιστές. Επίσης, από τα αισθήματα του έρωτα, της απώλειας, της λύπης, της απογοήτευσης, της αγωνίας, της αισιοδοξίας, της ελπίδας. Είναι ένα βιβλίο, που με επικούρεια λογική προσπαθεί να απομακρύνει τον αναγνώστη από το φόβο του θανάτου, ιδιαίτερα μάλιστα με τον γλυκύτατο και συγκλονιστικό τρόπο, που περιγράφει το φευγιό από τη ζωή του Ζαχαρία και της συντρόφου του Ελισαβετ – Ελισαβέ.
Τι γυρεύει ένας φυσικομαθηματικός στην περιοχή της ποίησης; Πώς ο ορθός λόγος των θετικών επιστημών ακυρώνεται από την λυρική παλινδρόμηση της λογοτεχνίας; Γιατί ο Αλέξανδρος Ψαρράς αλώνεται από την έξαρση του φανταστικού κι μπροστά της οι αριθμοί υποχωρούν; Τελοσπάντων τι συνεισφέρει στο θαυμαστό η ποιητική συλλογή «Μπλε τετράδια» στην τρίτη δεκαετία του 21ού αιώνα; Φαίνεται ότι δεν μπορούμε να ζούμε ως υπηρέτες του πρακτικού βίου, ακόμη κι αν μας εξασφαλίζει την κάλυψη τρεχουσών επιβιωτικών αναγκών. «Τα ποιήματα», αυτοπαρουσιάζεται σε κείμενο που έχει τυπωθεί στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «είναι αποτύπωση στιγμών, γεγονότων, ερεθισμάτων, προβληματισμών, αμφισβητήσεων, με τον ιδιαίτερο τρόπο που συγκροτούν τον ποιητικό λόγο του γράφοντα». Ο ποιητής ξαναγράφει τον βιωμένο τόπο και χρόνο και χωρίς να αφαιρεί τα πεπραγμένα, τα επανατοποθετεί επάνω στο χαρτί, κι ενώ αυτά σιωπούν, αυτός τους ξαναδίνει νέο νόημα. Με ποια έννοια;
Πολύτιμο το βιβλίο που σκιαγραφεί την πορεία και δράση του ιστορικού ηχολήπτη Στέλιου Γιαννακόπουλου. Ο «Ηχοπλάστης» που υπογράφεται από τον ίδιο τον Γιαννακόπουλο σε συνεργασία με τον σπουδαγμένο μουσικά και ηχητικά Νίκο Πατηνιώτη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις. Ολοκληρώνω την ανάγνωση του έργου οπότε θα αναφερθώ άμεσα συνολικά σε αυτό, όμως «βαδίζοντας» προς τις τελευταίες σελίδες του, θα ήθελα να πρωτοπώ πως πρόκειται για διαμάντι. Μαζί με το βιβλίο του Δημήτρη Φεργάδη, και παρά τις διαφορετικές ματιές των δύο εκδόσεων, είναι ότι πιο σημαντικό κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια για πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής δισκογραφίας με κεντρικό πυρήνα το θρυλικό εργοστάσιο της Κολούμπια και όσα «μαγικά» συνέβησαν εκεί.
Μπορεί κάτι ανυπότακτο να σηματοδοτήσει μια κατάθεση ψυχής; Ποιες είναι εκείνες οι συνθήκες ή οι αφορμές που λειτουργούν καταλυτικά, ώστε να δημοσιοποιηθούν, να κοινωνηθούν οι μύχιες γραμμένες σκέψεις, οι στίχοι και οι στροφές; Η Μαρία Αποστόλου έρχεται από τους χώρους των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων και μέσα από την εργασία της, ως επί χρόνια ασχολούμενη στον τομέα της ψυχικής υγείας, να μιλήσει - σε καιρούς δύσκολους- για την ιστορία της που γίνεται ιστορίας μας, για την ανυπότακτη ιστορία που την πλήγωσε, την πάθιασε, την αναζωογόνησε, την προβλημάτισε και την έκανε, ταυτόχρονα, ικανή να τη μοιραστεί μαζί μας.