Νέα

Ο Αντώνης Μποσκοΐτης είναι το πρόσωπο που ψάχνει πρόσωπα, που πίσω από τα πρόσωπα αναζητά τις ζωές των άλλων, που σερβίρει την περιέργεια του υπό μορφή ερωτηματικού και δέχεται απαντήσεις-εξομολογήσεις από χείλη σε άλλα χείλη! Ο Αντώνης Μποσκοΐτης είναι αυτό που συχνά λέω: μέγγενη που στύβει το σύνθετο του χαρακτήρα για να μείνει η απλότητα και το μεγαλείο! Μέσα από τις φαινομενικά απλές ερωτήσεις του, όταν τελειώνετε την ανάγνωση κάθε συνέντευξης του Αντώνη, νοιώθετε ότι ο ήρωας ή ηρωίδα του, είναι πλάι σας, ξέρετε για αυτήν κάτι περισσότερο από αυτό που ξέρουν όλοι οι άλλοι που δεν διάβασαν αυτή την συνέντευξη. Αυτός είναι ο Μποσκοΐτης!

Με τον Στέλιο Γιαννακόπουλο συνδέομαι από την εποχή του ’60, όταν ακόμα νέος μουσικός εγώ και εκείνος αντίστοιχα, ταξίδευα από την Καλλιθέα έως τον Περισσό για να ηχογραφήσω είτε ως κιθαριστής, είτε ως νέος συνθέτης των τραγουδιών μου με την εταιρία Lyra. Έχω αποθηκεύσει στη μνήμη μου την εικόνα αυτού τού ανθρώπου κατά τη διάρκεια της εργασίας του, καθώς παρατηρούσα την ηρεμία και την αφοσίωσή του στην προετοιμασία για να αφουγκραστεί τα όργανα, τις χροιές, ιδιαίτερα της κλασικής κιθάρας, όργανο πάντα παράξενο, αφού οι συμπαθητικές αρμονικές που παράγονται, μπορούν να προκαλέσουν αντίθετες συχνότητες με άλλα όργανα, δημιουργώντας προβλήματα στο σύνολο. Ο Σ. φρόντιζε να γνωρίζει τέτοιες λεπτομέρειες, αφού έψαχνε την ηχητική γνώση ακατάπαυστα και έδινε μεγάλη σημασία σε τέτοιες πληροφορίες για να «συμμαζεύει» και να ομαδοποιεί τις νότες, τους ήχους τών νυκτών οργάνων. Ήταν η χρυσή εποχή των φυσικών οργάνων· μιας ομάδας – ορχήστρας, δίχως τους παραπλανητικούς ήχους των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συνθετητών, που τότε ακόμα δεν ήταν τόσο επεξεργασμένοι, μέσα από τη ραγδαία εξέλιξη των υπολογιστών. Η δουλειά τού ηχολήπτη, την εποχή εκείνη, δεν ήταν όπως σήμερα, όπου όλα τα όργανα είναι συνδεδεμένα με βύσματα του κάθε οργάνου κατ’ ευθείαν στην κεντρική κονσόλα, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιεί τις ευθύνες τού ηχολήπτη, ως προς έναν άρτιο ήχο.

Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το επιτελείο του «Documento» και του koutipandoras.gr από τη βιβλιοπαρουσίαση στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου το περασμένο Σάββατο, εφόσον ένας δικός μας άνθρωπος, ο Αντώνης Μποσκοΐτης, παρουσίασε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Οι 10 » από τις εκδόσεις Άπαρσις. Ένα βιβλίο με δέκα συνεντεύξεις του με δέκα αντίστοιχους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, πολλές απ' τις οποίες πρωτοδημοσιεύθηκαν στο «Docville» με το «Documento» και στο koutipandoras.gr. Δεν ήταν μόνο τα όμορφα λόγια που ακούστηκαν από το πάνελ των ομιλητών (ο συγγραφέας Θανάσης Ν. Νιάρχος, ο δημοσιογράφος - συγγραφέας Θανάσης Λάλας και η ερμηνεύτρια Νατάσσα Μποφίλιου σε συντονισμό της δημοσιογράφου Αθηνάς Καμπάκογλου), η παρουσία των δύο από τα συνεντευξιαζόμενα πρόσωπα του βιβλίου (Μαίρη Χρονοπούλου - Χλόη Λιάσκου) ή και το τραγούδι που πρόσφεραν στο κοινό η Γιώτα Γιάννα και η Νατάσσα Μποφίλιου - περισσότερο ήταν το κλίμα της όλης εκδήλωσης που εξελίχτηκε σε μία συγκινητική, νοσταλγική και ενδιαφέρουσα βραδιά.

Ο Χρίστος Τρικαλινός δεν δηλώνει λογοτέχνης αλλά πυρηνικός φυσικός. Σ’ αυτή την επιστήμη ξόδεψε και αφοσίωσε την πολυκύμαντη ταραγμένη του ζωή. Μια ζωή που πολλοί από εμάς τους αναγνώστες δεν μπορούμε όχι μόνο να τη βιώσουμε αλλά ούτε να τη διανοηθούμε. Στο βιβλίο του «Σταγόνες μνήμης» από τις εκδόσεις Άπαρσις, διηγείται τις αναμνήσεις του. Σταγόνες τις αποκαλεί ο ίδιος ο συγγραφέας. Ποταμός αναμνήσεων τις λέω εγώ αλλά κι όποιος το διαβάζει. Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει…